ΦΩΝΗ ΣΤΟΝ ΩΚΕΑΝΟ ...: Μέχρι την Πορτογαλία...

Ένα ταξίδι στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης δεν συμπεριλαμβάνει εκπλήξεις.

Ακόμη και στα λιγότερο τουριστικά μέρη οι εικόνες είναι λίγο - πολύ γνωστές.

Επιλέξαμε μια διαδρομή που στο μεγαλύτερο τμήμα της περνούσε από μη τουριστικά μέρη. Απλά αγροτικά χωριά δηλαδή.

Η επιλογή αυτή έκανε το ταξίδι αργό. Χρειασθήκαμε συνολικά 33 μέρες για να διανύσουμε τα 11124 km της διαδρομής. Ξεκινήσαμε στίς 23 Οκτωβρίου και επιστρέψαμε στίς 25 Νοεμβρίου.

Το πρώτο μέρος ( Αλβανία – Μαυροβούνιο – Κροατία – Σλοβενία ) ήταν γνώριμο αφού στην ίδια περιοχή είχαμε κινηθεί τρεις φορές στο παρελθόν. ( 2008, 2011 και 2014 ).

Η περιοχή του Bolzano στην Ιταλία αλλά και η δυτική Αυστρία (Tirolo) επίσης γνωστή από παλαιότερα.

Αξίζει να σημειωθεί: Ο δρόμος που διασχίζει την Αλβανία έχει πλέον κατασκευασθεί. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα στην διέλευση απ’ εκεί. Από το Dubrovnik και μετά, προς τα βόρεια, υπάρχει πλέον νέος κλειστός αυτοκινητόδρομος εσωτερικά, όχι παραλιακά. Ο παραλιακός δρόμος παραμένει βέβαια μια πανέμορφη διαδρομή.

Από την Ελβετία, απλά «περάσαμε», αυθημερόν! Τα πάντα εκεί είναι απλησίαστα! Σκεφθείτε μόνο πως η βινιέτα λίγων ημερών που υποχρεωτικά παίρνεις στα σύνορα, στοιχίζει 50 €. Και μόνο μετρητά παρακαλώ! Suisse customs do accept cards !!! Για να μη νομίζουμε ότι όλα τα στραβά συμβαίνουν μόνον στην Ελλάδα!

Επειδή το μεγάλο tunnel των Άλπεων από Αυστρία πρός Ελβετία ήταν κλειστό λόγω επισκευών, ακολουθήσαμε τις παρακάμψεις κι’ έτσι φθάσαμε να σκαρφαλώσουμε στις Άλπεις. Άξιζε όμως. Πολύ ωραία τοπία. Αλπικά βέβαια, ως επι το πλείστον.

Διασχίσαμε την Γαλλία από ανατολικά προς δυτικά φθάνοντας στις ακτές του Ατλαντικού, στο La Rochelle.

Εντύπωση μα έκανε η Lyon (αργότερα στον γυρισμό και η Μασσαλία). Αν πέσεις με αλεξίπτωτο και με κλειστά μάτια θα νομίζεις πως έπεσες σε αφρικανική πόλη. Τα αραβικά ακούγονται πολύ περισσότερο από τα γαλλικά!

Διασχίσαμε πολλά μικρά αγροτικά χωριά με λίγα σπίτια. Αυτό που μας εντυπωσίασε είναι ότι δεν βρίσκεις ούτε ένα μικρό μαγαζάκι, ένα café να αγοράσεις ένα νερό! Περνούσαμε βέβαια ώρες εργάσιμες, αλλά κόσμο δεν έβλεπες στα λιγοστά σπίτια. Προφανώς εργάζονταν στην ύπαιθρο. Οι εκτάσεις με τις καλλιέργειες πεδινές και απέραντες.

Η εικόνα μαρτυρούσε ( νομίζω ) κανονική απομόνωση.

La Rochelle προς Bordeaux. Παντού καλλιέργειες στρειδιών και θαλασσινών. Το απόλυτο must για όσους τρελαίνονται με τα θαλασσινά!

Γαλλία – Ισπανία: πέρασμα από το βόρειο τμήμα της οροσειράς των Πυρηναίων προς την χώρα των Βάσκων. Ωραιότατη διαδρομή. Απ’ τα καλύτερα σημεία του ταξιδιού.

Πρώτα στο San Sebastian. Η βραδυνή άμπωτις μας αποκάλυψε την απέραντη παραλία του Ατλαντικού. Συνεχίζουμε νοτιο-δυτικά προς Salamanca και μετά δυτικά για τα Πορτογαλικά σύνορα στο Fuentes de Onoro και μετά κατ’ ευθείαν για το Porto.

Ωραία πόλη το Porto. Οπωσδήποτε πιο γραφική από την Λισσαβόνα.

Μετά από μια μέρα και δυο βράδυα στο Porto ξεκινήσαμε νότια για Λισαβόνα.

Εκεί μείναμε άλλα δυό βράδυα. Πρίν φύγουμε, απαραίτητη επίσκεψη καλής θελήσεως στο Cabo de Rocca, φυσικά, το δυτικότερο σημείο της Ευρώπης. Πέραν της γεωγραφικής του θέσης δεν βρίσκω κάτι αξιόλογο να πώ για την τοποθεσία. Άλλα ακρωτήρια της πορτογαλικής ακτής του Ατλαντικού είναι πολύ εντυπωσιακότερα. ( Faro do Cabo Espichel, Faro do Cabo de Sao Vicente και Fortaleza de Sagres ).

Βράχος του Γιβραλτάρ. Άγρια ομορφιά!

Μείναμε στο γειτονικό Algeciras. Το Γιβραλτάρ πανάκριβο – τιμές Notting Hill και βάλε!

Η ομορφιά του Γιβραλτάρ όμως καταστρέφεται σιγά-σιγά από την υπέρμετρη τουριστική «ανάπτυξη».

Ημερήσια εκδρομή στην Ταγγέρη. Άλλες εικόνες εκεί. Ωστόσο, στην Tarifa, το ισπανικό λιμάνι απ’ όπου φεύγει το πλοίο για την Ταγγέρη, οι εικόνες θυμίζουν Μαρόκο, χωρίς αμφιβολία…

Συνεχίζουμε στην νότια ισπανική ακτή (Malaga, Valencia, Tarragona) μέσω αυτοκινητόδρομων.

Η κούραση απ’ τον πολύ κακό καιρό ( συνεχής ήλιος, θερμοκρασίες γύρω στους 23 C, άπνοια και ατμοσφαιρική ρύπανση και όλα αυτά μέσα Νοεμβρίου! Η τέλεια κόλαση! ), μας περιόρισε την διάθεση για εξερεύνηση των μικρών χωριών της περιοχής.
Στην Valencia μας βρήκαν και τα γεγονότα του Παρισιού της 13ης Νοεμβρίου.
Στην Valencia είχαμε κι' άλλες άσχημες ειδήσεις. Δεν μας πάει η Valencia...

Η Ανδόρα πανέμορφη ανάμεσα στα πανύψηλα βουνά που την περιβάλλουν. Η έντονη ανοικοδόμηση υπό την πίεση του τουρισμού την κάνει αποκρουστική ως αστικό περιβάλλον. Κάτι σαν το Monaco ίσως και χειρότερο.

Νότια Γαλλία: Beziers, Montpellier, Marseille, Aix-en-Provence, Briancon. Συνέχεια στην Bergamo της Ιταλίας. Πανέμορφη πόλη. Αναμνήσεις από το πρώτο εκτός Ελλάδος ταξίδι μου, το 1980…

Επιστρέφουμε ακολουθώντας την ακτή της Αδριατικής: Trieste (Τεργέστη), Zadar, Dubrovnik, ( ως εδώ παραλιακά ), Trebinje, Τίρανα. Αξιομνημόνευτο στην Trebinje το ξενοδοχείο Nar που μείναμε.

Από Τεργέστη προς Zadar αντιμετωπίσαμε έναν φοβερό αέρα. Με πολύ δυσκολία κρατιόταν το αυτοκίνητο στον δρόμο με ταχύτητα το πολύ 50 km/h. Πρωτοφανής αέρας!

Στην Αυστρία στην Γαλλία στην Ισπανία και στην Πορτογαλία το φαγητό ήταν πολύ ακριβό. Πολύ πιο ακριβό απ’ την Ελλάδα. Και όχι καλής ποιότητας από άποψη γεύσης. Αναφερόμαστε βέβαια στα low budjet εστιατόρια.

Εντύπωση μου έκαναν οι τιμές στην Πορτογαλία. Τις περίμενα το πολύ ίδιες με της Ελλάδας, όμως ήταν αρκετά υψηλότερες.

Σαν συμπέρασμα; Ένα μόνο πράγμα έχουμε να ζηλέψουμε από την «Δυτική» Ευρώπη: Την τάξη. Ή όπως λέμε στην Κεφαλονιά, το σέστο!

...και λίγες φωτογραφίες...