Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2017

"Ο Ρωμηός", του Γεωργίου Σουρή

Ο Σουρής ανήκει σ' αυτούς που δεν ακούμε γιατί "αφού δεν έχουν νέα ευχάριστα να πούν καλύτερα να μήν μας πούν κανένα"...

Ιδού λοιπόν:

Ὁ Ῥωμηός

Στὸν καφενὲ ἀπ᾿ ἔξω σὰν μπέης ξαπλωμένος,
τοῦ ἥλιου τὶς ἀκτῖνες ἀχόρταγα ρουφῶ,
καὶ στῶν ἐφημερίδων τὰ νέα βυθισμένος,
κανέναν δὲν κοιτάζω, κανέναν δὲν ψηφῶ.

Σὲ μία καρέκλα τὅνα ποδάρι μου τεντώνω,
τὸ ἄλλο σὲ μίαν ἄλλη, κι ὀλίγο παρεκεῖ
ἀφήνω τὸ καπέλο, καὶ ἀρχινῶ μὲ τόνο
τοὺς ὑπουργοὺς νὰ βρίζω καὶ τὴν πολιτική.

Ψυχή μου! τί λιακάδα! τί οὐρανὸς ! τί φύσις !
ἀχνίζει ἐμπροστά μου ὁ καϊμακλῆς καφές,
κι ἐγὼ κατεμπνευσμένος γιὰ ὅλα φέρνω κρίσεις,
καὶ μόνος μου τὶς βρίσκω μεγάλες καὶ σοφές.

Βρίζω Ἐγγλέζους, Ρώσους, καὶ ὅποιους ἄλλους θέλω,
καὶ στρίβω τὸ μουστάκι μ᾿ ἀγέρωχο πολύ,
καὶ μέσα στὸ θυμό μου κατὰ διαόλου στέλλω
τὸν ἴδιον ἑαυτό μου, καὶ γίνομαι σκυλί.

Φέρνω τὸν νοῦν στὸν Διάκο καὶ εἰς τὸν Καραΐσκο,
κατενθουσιασμένος τὰ γένια μου μαδῶ,
τὸν Ἕλληνα εἰς ὅλα ἀνώτερο τὸν βρίσκω,
κι ἀπάνω στὴν καρέκλα χαρούμενος πηδῶ.

Τὴν φίλη μας Εὐρώπη μὲ πέντε φασκελώνω,
ἀπάνω στὸ τραπέζι τὸν γρόθο μου κτυπῶ...
Ἐχύθη ὁ καφές μου, τὰ ροῦχα μου λερώνω,
κι ὅσες βλαστήμιες ξέρω ἀρχίζω νὰ τὶς πῶ.

Στὸν καφετζῆ ξεσπάω... φωτιὰ κι ἐκεῖνος παίρνει.
Ἀμέσως ἄνω κάτω τοῦ κάνω τὸν μπουφέ,
τὸν βρίζω καὶ μὲ βρίζει, τὸν δέρνω καὶ μὲ δέρνει,
καὶ τέλος... δὲν πληρώνω δεκάρα τὸν καφέ.

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2017

Tout va très bien, madame la Marquise

Για τον κ. Πετρόπουλο δεν έτυχε να έχω ακούσει κάτι σχετικό. Καθώς φαίνεται, είναι κι' αυτός μέλος της Πρωτηφοράς αριστερής κυβέρνησης.
Επειδή όμως μ' αυτά που λέει ( "...Μού ζητούν μεγαλύτερες εισφορές για μεγαλύτερες συντάξεις..."  http://www.skai.gr/news/politics/article/338499/petropoulos-merikoi-zitoun-megaluteres-eisfores-gia-megaluteres-sudaxeis/#ixzz4YJgO71kS  ), μας ανεβάζει τη διάθεση, σκέφθηκα να του αφιερώσω ένα παλιό γαλλικό τραγουδάκι. Ότι πρέπει για την περίσταση...
http://www.dailymotion.com/video/xv9u33_ray-ventura-et-ses-collegiens-tout-va-tres-bien-madame-la-marquise-chanson-francaise_music

Για τους γαλλόφωνους, εδώ είναι τα λόγια...
Απολαυστικά Αριστερά!...

Allô, allô, James, quelles nouvelles
Absente depuis quinze jours,
Au bout du fil je vous appelle
Que trouverais-je à mon retour ?

Tout va très bien, madame la Marquise
Tout va très bien, tout va très bien
Pourtant il faut, il faut que l'on vous dise
On déplore un tout petit rien
Un incident, une bêtise,
La mort de votre jument grise
Mais à part ça, Madame la Marquise
Tout va très bien, tout va très bien !

Allô, allô, Martin, quelles nouvelles
Ma jument grise, morte aujourd'hui ?
Expliquez moi, cocher fidèle,
Comment cela s'est-il produit ?

Cela n'est rien, madame la Marquise
Cela n'est rien, tout va très bien,
Pourtant il faut, il faut que l'on vous dise
On déplore un tout petit rien
Elle a péri dans l'incendie
Qui détruisit vos écuries
Mais à part ça, madame la Marquise
Tout va très bien, tout va très bien !

Allô, allô, Pascal, quelles nouvelles
Mes écuries ont donc brûlé ?
Expliquez moi, mon chef modèle
Comment cela s'est- il passé ?

Cela n'est rien, madame la Marquise,
Cela n'est rien, tout va très bien !
Pourtant il faut, il faut que l'on vous dise
On déplore un tout petit rien
Si l'écurie brûla madame,
C'est qu'le château était en flammes,
Mais à part ça, madame la Marquise
Tout va très bien, tout va très bien !

Allô, allô, Lucas, quelles nouvelles
Notre château est donc détruit ?
Expliquez moi, car je chancelle !
Comment cela s'est- il produit ?

Eh! bien voilà, madame la Marquise
Apprenant qu'il était ruiné
A peine fut-il rev'nu de sa surprise
Qu' Monsieur l'Marquis s'est suicidé
Et c'est en ramassant la pelle
Qu'il renversa toutes les chandelles
Mettant le feu à tout l'château
Qui s'consuma de bas en haut
Le vent soufflant sur l'incendie,
Le propageant sur l'écurie
Et c'est ainsi qu'en un moment
On vit périr votre jument.
Mais à part ça, madame la Marquise
Tout va très bien, tout va très bien !

Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2017

Ναί, υπάρχει πρόβλημα Δημοκρατίας.

Ενώ έχουμε συνηθίσει να αναγνωρίζουμε τίς εκ δεξιών παραβιάσεις των δημοκρατικών θεσμών, δυσκολευόμαστε πολύ όταν οι παραβιάσεις προέρχονται εξ' αριστερών.
Ωστόσο, είναι το ίδιο, άν όχι περισσότερο, επικίνδυνες.
Ο -ενδεχομένως- μεγαλύτερος κίνδυνος των εξ' αριστερών παραβιάσεων έγκειται στο ότι δεν έχουμε συνηθίσει να τον αναγνωρίζουμε εγκαίρως με συνέπεια, όταν πιά επέλθει, να είναι δύσκολη και επώδυνη η αντιμετώπισή του.
Παραθέτω αυτούσιο ένα σχόλιο του Πάσχου Μανδραβέλη από την χθεσινή Καθημερινή.

Η χρεοκοπία της Δημοκρατίας

Το ερώτημα που έθεσε ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης στον υπουργό Δικαιοσύνης είναι σοβαρό και αγγίζει, πλέον, τον πυρήνα του δημοκρατικού μας πολιτεύματος: «Με ποιον τρόπο ο πρωθυπουργός της χώρας έχει γνώση τού “πόθεν έσχες” οποιουδήποτε δημοσιογράφου;». Τα «πόθεν έσχες» είναι στα χέρια των μελών της επιτροπής και δεν δημοσιοποιούνται. Πώς, λοιπόν, τα γνωρίζει ο πρωθυπουργός; Επιπλέον: Σε τι καθεστώς ζούμε; Κατανοεί κανείς σε τι αντιδημοκρατικό βούρκο σέρνει το πολίτευμα η κυβέρνηση; Καταλαβαίνει ο –κατά τα άλλα, «δημοκρατικά ευαίσθητος»– πρόεδρος της Βουλής τις τεράστιες ευθύνες του όταν ο πρωθυπουργός ανεμίζει απειλές σε δημοσιογράφους με «πόθεν έσχες», που, αν τα έχει, παρανόμως τα κατέχει;

Την εποχή της «θωρακισμένης οικονομίας» τα βράχια ήταν ορατά, αλλά λίγοι τα έβλεπαν. Ακόμη λιγότεροι ανησυχούσαν για τη χρεοκοπία της χώρας. Σήμερα –και πάλι– ουδείς θορυβείται. Οχι για τη χρεοκοπία. Αυτή τη λουστήκαμε ανυποψίαστοι. Δεν ανησυχούμε για κάτι πολυτιμότερο της οικονομίας, για τη Δημοκρατία. Η κυβέρνηση διαβρώνει το κεκτημένο της μεταπολίτευσης ταχύτερα από όσο δημιουργούσε τα ελλείμματα η κυβέρνηση του κ. Κώστα Καραμανλή. Τα φασιστικής έμπνευσης χάπενινγκ του ΣΥΡΙΖΑ, με σπίλωση δημοσιογράφων από τις μεγάλες οθόνες των συνεδρίων του, μετεξελίχθηκαν σε απειλές και διώξεις εναντίον τους.

Δεν υπήρξε ποτέ δημοκρατική κυβέρνηση που επιτέθηκε κατ’ αυτόν τον τρόπο στον Τύπο. Ενα μικρό απάνθισμα των αντιδημοκρατικών εκτροπών δημοσίευσε ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου κ. Νίκος Αλιβιζάτος σε αυτήν εδώ την εφημερίδα: «Είναι η δύσκολα αποκρυπτόμενη προσπάθεια των σημερινών κυβερνώντων να ελέγξουν την πληροφόρηση, όχι αποσπασματικά, αλλά με σχέδιο, αποσκοπώντας σε μακροπρόθεσμα οφέλη» («Η ελευθερία της έκφρασης και το κρυφό νήμα», «Καθημερινή», 5.1.2017). Σ’ αυτά να προσθέσουμε ότι δεν υπήρξε ποτέ στη διάρκεια της μεταπολίτευσης απαγόρευση κυκλοφορίας δημοσιογράφων, για να αποκρυφτεί αστυνομική επιχείρηση. Αυτό έγινε με την κράτηση (!) φωτορεπόρτερ στο αστυνομικό τμήμα της Ειδομένης και την απαγόρευση φωτογράφισης στον προσφυγικό καταυλισμό της Μόριας.

Στις ΗΠΑ οι δημοκρατικοί πολίτες ελπίζουν ότι οι λογικοί Ρεπουμπλικανοί στα δύο νομοθετικά σώματα θα γίνουν φραγμός στις αντιδημοκρατικές ορέξεις του Ντόναλτ Τραμπ. Κι αυτό το βλέπουμε ήδη να γίνεται. Αρκετοί βουλευτές και γερουσιαστές του αντιτάχθηκαν στις εκτελεστικές αποφάσεις του προέδρου τους. Η υπουργός Δικαιοσύνης του αποφάσισε να μην υπερασπιστεί στα δικαστήρια το αντισυνταγματικό του διάταγμα. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, δεν έχουμε τέτοιες πολυτέλειες. Οι μέχρι χθες υπερευαίσθητοι υπερασπιστές της Δημοκρατίας, αυτοί που έβγαζαν φλογερά κηρύγματα υπέρ της ελευθερία του Τύπου, αν ο κ. Αντώνης Σαμαράς στραβοκοιτούσε δημοσιογράφο, έχουν διοριστεί ή ζεσταίνουν βουλευτικές καρέκλες. Σιωπούν διότι, όπως έλεγε κι ένα τραγούδι της νιότης τους, «κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς, με ιδεώδεις υποτακτικούς, που είναι στο μυαλό νωθροί, μα υπακοή έχουν περισσή...».

Αυτή η κυβέρνηση, δυστυχώς, δεν θα μας οδηγήσει μόνο στην οικονομία της δραχμής. Ήδη καλλιεργεί το έδαφος για να πάμε πολύ πιο πίσω. Σε ακόμη πιο σκοτεινές εποχές. Η χώρα αποκτά πλέον και πρόβλημα Δημοκρατίας...


http://www.kathimerini.gr/894709/opinion/epikairothta/politikh/h-xreokopia-ths-dhmokratias


Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2017

Άρχισαν τα όργανα.

Άρχισαν τα όργανα.
Το τσούρμο ετοιμάζεται για τον δεύτερο γύρο. Τώρα είναι πιό οργανωμένοι. Έχουν και καλύτερα όπλα.
Ο λυρικός, διανοούμενος της αριστεράς Νίκος Ξυδάκης μας είπε οτι δεν υπάρχουν ταμπού και πρέπει να συζητήσουμε σοβαρά το ενδεχόμενο να επιστρέψουμε στη δραχμή.
Διάφοροι κυβερνητικοί βουλευτές δίκην "λαγού" διαλαλούν το αδιέξοδο με την παραμονή μας στο Ευρώ.
Ο Πάκης (!) απ' την Λισσαβόνα αμφισβητεί την νομιμοποίηση του Γιουρογκρούπ.
Ο Τσακαλώτος, στο πρόσωπο του οποίου πολλοί αναγνωρίζουν την μετριοπάθεια, είναι το νέο "κλειδί" της υπόθεσης. Να μου το θυμηθείτε, ο κόκορας με τα πουκάμισα έξω, θα αποδειχθεί γατάκι μπροστά του.
Την μόνη πολιτική που μπορεί να ακολουθήσει το τσούρμο των Συριζανέλ με συνέπεια είναι αυτή του εκβιασμού με το Grexit για δανεικά κι' αγύριστα.
Κανένα σχέδιο δεν έχουν. Με στρατηγικό σχεδιαστή τον Καρανίκα δεν είναι ανεξήγητο βέβαια.
Έχουν χάσει όλους τους συμμάχους τους.
Πολλοί αναρωτιούνται: μα δέν βλέπουν το αδιέξοδο;  Όχι δεν το βλέπουν, αλλά και άν το βλέπουν, απλά δεν τους νοιάζει.
Την Ιστορία πρέπει να την γνωρίζουμε, διαφορετικά αυτή επαναλαμβάνεται μέχρι να την μάθουμε. Και η Ιστορία της αριστεράς στην Ελλάδα μόνο συμφορές έχει καταγράψει.