Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009

Πολιτικοί...!

Έγραψε ο πολύ αγαπητός μου Βασίλης Αγγελικόπουλος:

Τι ξεφτίλα να μιλάς στο μπαλκόνι κοτζάμ ( υποψήφιος ) πρωθυπουργός, κι από κάτω να βαρούνε καραμούζες.
Αντί να σε ακούν, πέρδονται στοματικώς.
Κομματική επιταγή!
Γιατί ποιος ισορροπημένος θα σκεφτόταν να πάει να φυσάει καραμούζες ενώ μιλάει το ( υποτίθεται ), ίνδαλμά του.
Κομματική καφρίλα για «τηλεοπτικές εντυπώσεις».
Τι λογής αφετηρία να είναι η σημερινή;
Ποια «λαϊκή βούληση» θα επιβάλει τί;
Το μόνο που πονάει τους πολλούς είναι η τσέπη. Δεν το υποτιμώ, αλλά δεν βλέπω να έχει «ρεύμα» και κανένα άλλο κοινωνικό αίτημα.
Παρ’ όλο που «η ομίχλη μπαίνει από παντού στο σπίτι».
Δεν άκουσα λ.χ. κανέναν να λέει ότι τα παιδιά δεν μαθαίνουν γράμματα στα σχολεία μας.
Οτι και τα πανεπιστήμιά μας είναι για κλάματα.
Ούτε καν από την Αριστερά δεν ακούσαμε πως πρέπει επιτέλους να γίνει κάτι γι’ αυτό.
Αλλά σιγά μη δυσαρεστήσει έστω και καθ’ υποψίαν η Αριστερά τους συνδικάλες της εκπαιδευτικούς.
Τέτοια Αριστερά των Συνδικαλιστών που έχουμε
.
Ακόμα και το περιβόητο «κοινωνικό αίτημα» για «πάταξη της διαφθοράς» υποκριτικό είναι.
«Πάταξη της διαφθοράς… των άλλων» –εγώ έτσι αποκρυπτογραφώ- ( σιγά τον μυστικό κώδικα δηλαδή ), την «περιρρέουσα ατμόσφαιρα».
Κι όσο κι αν με χαλάνε κι εμένα τα γλωσσικά τροχαία του κ. Παπανδρέου -( καθότι την έχω, και μάλιστα στο δοξαπατρί, τι να κάνω, τη γλωσσική πετριά ), πιο πολύ με ενοχλεί που δεν τον βλέπω να εστιάζει στη γενική παρακμή της χώρας.
Γιατί τον κ. Καραμανλή, ας τον αφήσουμε ήσυχο πια.
Ελεγε ότι είχε απαντήσεις, αλλά τις κράτησε μυστικές.
Ας πάει στο καλό.
Θα ήθελα επίσης να άκουγα έναν (1) πολιτικό να έλεγε μία (1) κουβέντα, μια τόση δα νύξη να έκανε για τη χυδαιότητα της καθημερινής συμπεριφοράς των Ελλήνων στους δημόσιους χώρους -άσε δε την άγρια πλέον επιθετικότητα που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητά μας, τροχοφόροι ή μη.
Μιλάμε για επικίνδυνες καταστάσεις, που έχουν τις αιτίες τους βέβαια και απαιτούν κατεπειγόντως εξυγιαντικές κινήσεις.
Δεν το βλέπουν ότι είμαστε μια κοινωνία αφημένη στους πέντε ανέμους;
Κι ένα κράτος παρομοίως -και το ’χουν πάρει μυρωδιά ολόγυρα Αγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, Σκόπια κι Οοοοθωοοομανοίιιιι.
Αντε λοιπόν να δούμε τη συνέχεια. ....