...Γράφω αυτό το σημείωμα -λέει ο Ιάκωβος Μιχαηλίδης-, σε μια εποχή που ο διχασμός ξανά οξύνεται, με αφορμή την οικονομική κρίση που εξακολουθεί να σαρώνει τον τόπο μας. Ο νέος αυτός διχασμός εξελίσσεται σε καρκίνωμα, εν τέλει σε πνευματική υστέρηση. Aκόμη ηχεί στ’ αυτιά μου η απάντηση του Ιωάννη Μεταξά στον Δημήτριο Γούναρη και στον Πέτρο Πρωτοπαπαδάκη, όταν στις αρχές του 1921 τον συνάντησαν προκειμένου να του ζητήσουν να αναλάβει την αρχιστρατηγία της μικρασιατικής επιχείρησης: «Εις το κάτω-κάτω εάν μόνον διά του Βενιζέλου θα ήτο δυνατόν να σωθή η Ελλάς, ας έλθη ο Βενιζέλος. Πρέπει να υπάγη ο τόπος μας εις τον διάβολον, διά να μη έλθη ο Βενιζέλος;».
Διαχρονικό και συμβολικό το ερώτημα. Θα άξιζε, πιστεύω, τον κόπο να το απαντήσουμε όλοι μας. Αραγε διδαχθήκαμε τίποτε από την περιπέτεια της Μικρασίας;
