"Mon Dieu quelle décadence!", αναφωνεί συχνάκις η προκλητική ηρωΐδα των Jacques Lob και Georges Pichard...
Ο αναγνώστης του γνωστού κόμικ, αμφιταλαντεύεται με τον χαρακτήρα της ηρωΐδας: Την συμπαθεί γιατί είναι συνεχώς το θύμα των πλούσιων και ισχυρών. Αλλά κι' αυτή βρέ παιδί μου, ας βάλει ένα ρούχο πάνω της, τί στο καλό, δεν καταλαβαίνει τι γίνεται... Αλλά όπως και νά 'χει, εμείς την αγαπάμε.
Για το πλήθος των οπαδών του Σύριζα ο Παύλος Πολλάκης είναι ένας ήρωας. Όχι όμως μόνον για τους οπαδούς του Σύριζα. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων κρυφά ή φανερά, τον γουστάρει.
Είναι ένας λαϊκός Ρομπέν των Δασών. Ένας Ελληνάρας βρε αδερφέ!
Τί κι' αν καλύπτει τα σκάνδαλα της εξαδέλφης του;
Τί κι' άν κρατούσε διπλά βιβλία ως δήμαρχος Σφακίων;
Τί κι' άν βρίζει χυδαία, άν καπνίζει όπου γουστάρει, άν ξαπλώνει σαν λέτσος στους χώρους της Βουλής, άν σχολιάζει δημόσια με τρόπο που αρμόζει σε ημιμαθείς αλήτες, άν τα αγγλικά του είναι του επιπέδου κόπυ-πάστε.... Αυτός είναι Άντρας. Με Α κεφαλαίο. Αυτόν θέλουμε. Επιτέλους, ένας δικός μας στην εξουσία!
Τα χιλιάδες "like" που ακολουθούν τα οργισμένα και χυδαία σχόλιά του μία εξήγηση έχουν: Είναι ο δικός μας. "Τα παίρνει από τους πλούσιους και τα δίνει στους φτωχούς". Εκδικείται για πάρτη μας. Σκοτώνει την κατσίκα του γείτονα. Και δεν προσέχει τα λόγια του. Ούτε την ορθογραφία των ελληνικών του. Ούτε το ντύσιμό του. Ούτε κάν την συμπεριφορά του. Τέρμα το comme il fault. Όλα χύμα. Κάτω οι αστοί. Όλα κάτω! Ο ορισμός της απόλυτης ισοπέδωσης, η σημαία του κινήματος κατά της αριστείας. Τυχαίο είναι πως είναι από τους ελάχιστους που δεν πείραξε ο "ανασχηματισμός" των Τσίπρα - Παππά;
Δεν μας νοιάζει άν είναι αγνός και ηθικός. Δέν μας νοιάζουν οι προθέσεις του. Ούτε οι επιδιώξεις του. Αυτόν θέλουμε. Κρυφά ή φανερά.
Όπως ακριβώς θέλουμε και την Blanche Épiphanie . Κρυφά η φανερά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου