Δεν χωρεί καμιά αμφιβολία πλέον οτι η οικονομική κρίση δεν είναι το πρόβλημα της Ελλάδος.
Ο καπιταλισμός συντηρείται και προχωρεί μέσα από αυτές τις κρίσεις. Η παγκοσμιοποίηση έχει εκτρέψει εντελώς την "πραγματική οικονομία", υπό την έννοια της παραγωγής και κατανάλωσης αγαθών και υπηρεσιών σε μιά -virtual- χρηματιστηριακή οικονομία με άγνωστες επί του παρόντος συνέπειες.
Η κρίση αυτή λοιπόν είναι παγκόσμια και η συμμετοχή της Ελλάδος σ' αυτήν θυμίζει το ανέκδοτο με τον ελέφαντα και το μυρμήγκι !
Η ελληνική κρίση είναι κρίση θεσμών και δημοκρατίας.
Η σκηνή που εκτυλίχθηκε στην είσοδο του μικρού θεάτρου της Επιδαύρου με τον αστυνομικό να απευθύνεται στον οδηγό που στάθμευε παρανόμως ενώ η αναστατωμένη συνοδηγός απευθυνόμενη στον συνοδό της τον διέταζε να τηλεφωνήσει αμέσως εκεί που ξέρει γιατί "αυτοί εκεί πάντα παρκάρουν" ενώ ο αστυνομικός εμποτισμένος με ισχυρή δόση ραγιαδοσύνης υποχωρούσε, είναι ακριβώς αυτό στο οποίο συνίσταται το "ελληνικό πρόβλημα".
Η Ανομία.
Ειρήσθω εν παρόδω ότι αυτή διδάσκεται και από τον "πρύτανη" του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ότι άλλο λέγεται σκοπό έχει να καλύψει αυτό το πραγματικό πρόβλημα.
Και είναι άκρως υποκριτικό. Αλλά και άκρως αντιδημοκρατικό.
Είναι φασισμός.