Αφιερωμένο Εξαιρετικά...

... στους απερχόμενους και στους επερχόμενους πολιτικούς μας.
Μαζί με τις ευχές μου.

Ταξίδι στη Γεωργία ...

ΜΕΡΙΚΕΣ  ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

 Στις Βόρειες Ακτές της Τουρκίας, στη Μαύρη Θάλασσα

 Στις Βόρειες Ακτές της Τουρκίας, στη Μαύρη Θάλασσα

  Στη Mtskheta

Πρός το Bakuriani...

 140 χιλιόμετρα ανατολικά της Άγκυρας...

Παλαιά λουτρά ( χαμάμ ) στο Tbilisi. Λειτουργούν.

 Tbilisi ( Τυφλίδα )

 Τυφλίδα ( Tbilisi )

 Στο δρόμο προς το Kaheti

Λίγο πρίν τα Τουρκικο-Γεωργιανά σύνορα, στο Vale

Στίς γειτονιές της Άγκυρας.

 Άγκυρα !

Στο μοναστήρι David Gareja

Το μικρό ( μετρικό ) ηλεκτρικό τραίνο που κάνει τη διαδρομή Borjomi - Bakuriani.

Ταξίδι στη Γεωργία ( οδικώς... )

 Το μικρό ηλεκτρικό τραίνο Borjomi - Bakuriani

Το μοναστήρι David Gareja
--------------------------------------------------------------------------------
Προγραμματίζαμε να κάνουμε το γύρο της Μαύρης Θάλασσας
( Βουλγαρία, Ρουμανία, Μολδαβία, Ουκρανία, Ρωσία, Γεωργία, Τουρκία ).
Όμως μετά τα γεγονότα του Σεπτεμβρίου στο Vladikavkaz και το κλείσιμο του μοναδικού περάσματος Ρωσίας - Γεωργίας
( Military Highway ), το ταξίδι αυτό δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί.
Η λύση της μετάβασης με πλοίο από την Οδησσό στο Batumi της Γεωργίας απορρίφθηκε και λόγω κόστους αλλά, κυρίως, γιατί δεν θα γινόταν πλέον "γύρος" της Μαύρης Θάλασσας, αλλά "διάπλους"...
Έτσι, αποφασίσαμε το μισό γύρο: Τουρκία ( Βόρειες ακτές Μαύρης Θάλασσας ), Γεωργία και επιστροφή μεσογειακώς, μέσω Άγκυρας.

Αυτά που ακολουθούν, αποτελούν ένα οδοιπορικό μάλλον, χρήσιμο περισσότερο για κάποιον που θά ‘θελε να κάμει το ίδιο ταξίδι οδικώς.

Ξεκινήσαμε στις 3 Οκτωβρίου από τη Σάμη της Κεφαλονιάς για Βασιλική Λευκάδος και εν συνεχεία μέσω Εγνατίας οδού για Κομοτηνή όπου και η πρώτη διανυκτέρευση.
Συνεχίσαμε την επομένη για Istanbul μέσω Edirne
( Αδριανούπολη ) ώστε να αποφύγουμε την καθυστέρηση στους Κήπους, και τα έργα στο δρόμο από τους Κήπους προς Istanbul. Από το Edirne μπαίνουμε σε αυτοκινητόδρομο όπου με κάρτα "φορτωμένη" με 60 € πάμε κι΄ερχόμαστε μέχρι Αγκυρα, και περισσεύουν και λίγα €...
Φθάνουμε στην Πόλη αργά το μεσημέρι, με την κίνηση στους δρόμους να είναι απελπιστική.

Την μεθεπόμενη μέρα, φεύγουμε από Istanbul στις 7:00 το πρωΐ, χωρίς πρωϊνό, αλλά έχοντας αποφύγει την κίνηση ! Περνάμε την μεγαλοπρεπή γέφυρα του Βοσπόρου και "πατάμε" στην Ασία.
Ακολουθώντας τον αυτοκινητόδρομο Istanbul - Ankara μέχρι το Duzce και εν συνεχεία τον επαρχιακό δρόμο πρός τις βόρειες ακτές της Τουρκίας, φθάνουμε το μεσημέρι στο Zonguldak, μια μάλλον άχρωμη επαρχιακή βιομηχανική πόλη. Μετά από ένα γύρω της πόλης με το αυτοκίνητο, συνεχίσαμε με κατεύθυνση πρός Sinop, όπου λίγο μετά, στο χωριό Caycuma, μείναμε για διανυκτέρευση.
Άν και το Caycuma που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα πρίν το Bartin, δεν παρουσίαζε κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον -αγροτικό, βιομηχανικό χαρακτήρα έχει-, το μικρό ξενοδοχείο που βρήκαμε ( Oz-Kul Hotel ) με 80 TL ( 40 € περίπου ) ήταν μια ευχάριστη έκπληξη! Πολύ καλό πρωϊνό και εστιατόριο, πεντακάθαρα δωμάτια και πολύ καλή εξυπηρέτηση. Ως και τα αυτοκίνητα των πελατών πλένονται κάθε πρωΐ. !!! ( Λόγω γειτνίασης με το σιδηροδρομικό σταθμό το βράδυ ενοχλεί λίγο ο θόρυβος των τραίνων. Αλλά τα παράθυρα έχουν διπλά τζάμια που όποιος ενοχλείται πολύ, τα κλείνει... ).

Από το Caycuma και το Oz-Kul Hotel φύγαμε κατά τις 9:30 με προορισμό τη Sinop. Ο καιρός βροχερός με θερμοκρασία μεταξύ 9 και 12 βαθμούς C.
Ακολουθήσαμε τον παραλιακό δρόμο. Ο δρόμος αυτός είναι στενός, συνέχεια ανηφόρια - κατηφόρια, όλο στροφές και θέλει προσοχή. Σε αποζημιώνει όμως με το παραπάνω η θέα των άγριων και απόκρημνων ακτών της Μαύρης Θάλασσας, τα απέραντα δάση και το "αφόρητο" πράσινο μέσα από τα οποία διέρχεται. Υπάρχει και εσωτερικός δρόμος προς τη Sinop, πολύ καλύτερος και ποιό σύντομος σε χρόνο.
Τα χωριά τα οποία συναντάμε στη διαδρομή είναι μικρά και μάλλον φτωχικά.
Τα ποιό μεγάλα διαθέτουν μικρές βιομηχανίες, ναυπηγεία κλπ. Φθάσαμε σχεδόν χωρίς στάση στη Sinop κατά τις 7:00 το απόγευμα. Βράδυ πλέον. Διανυκτέρευση στο ξενοδοχείο Antik Hotel, πάνω στη θάλασσα. Πολύ ωραίο ξενοδοχείο με μεγάλα και καθαρά δωμάτια ( τύπου μεζονέτας ). Τιμή με πρωϊνό 100 TL.
Μικρή βόλτα στη Σινόπη, με ψιλόβροχο. Το παλαιό ( ιστορικό ) τμήμα της είναι μικρό και γρήγορα μπορεί να το περπατήσει κανείς. Η παραλία της πόλης είναι όμορφη με μαγαζιά, ταβέρνες, καφέ κλπ. Κάτι σαν τα δικά μας...

Το επόμενο πρωΐ, πάλι με ψιλόβροχο, φύγαμε για Trabzon
( Τραπεζούντα ).
Ο δρόμος σε μήκος 60 km περίπου, μέχρι την Batra, κατασκευάζεται ( γίνεται διπλός ) και οι συνεχείς εκτροπές καθυστερούν και κουράζουν. Γενικά, όλος ο δρόμος μέχρι Trabzon είναι με δύο ή τρείς λωρίδες ανά κατεύθυνση, πολύ καλός. Όμως περνά συνεχώς μέσα από χωριά, και έχει συνέχεια φανάρια και διαβάσεις.
Προσοχή: οι πεζοί διασχίζουν το δρόμο όπου, όπως και όποτε θέλουν.
Το πρώτο τμήμα της διαδρομής, μέχρι Samsun ( Σαμψούντα ) είναι πολύ ωραίο. Δάση, πράσινο κλπ. Το υπόλοιπο, μέχρι Trabzon μάλλον μονότονο και αδιάφορο. Ο δρόμος πηγαίνει άκρη - άκρη στη θάλασσα όπου σε μήκος πολλών χιλιομέτρων κατά μήκος της ακτής έχουν κατασκευασθεί μικροί κάθετοι στην ακτογραμμή κυματοθραύστες για την προστασία της ακτής από την απάμμωση.
Φθάσαμε στην Trabzon κατά τις 5:30 το απόγευμα. Διανυκτέρευση στο Aksular Hotel, επί της παραλίας, με 110 TL μαζί με το πρωϊνό. Μάλλον άχρωμη πόλη, γεμάτη με τις γνωστές πολυώροφες όμοιες πολυκατοικίες.
Αξίζει μιά επίσκεψη στην εκκλησία της Αγίας Σοφίας.

Το επόμενο πρωΐ, γύρω στις 9:30 αναχώρηση για Γεωργία μέσω του συνοριακού σταθμού Hope / Sarp πρός Batumi.
Ο δρόμος μέχρι τα σύνορα πολύ καλός. ( διπλής κατευθύνσεως με δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση ). Στα τελευταία χιλιόμετρα πρίν τα σύνορα εκατοντάδες νταλίκες περίμεναν. Δεν μάθαμε ποτέ γιατί...
Στην τουρκική πλευρά των συνόρων γινόταν πανζουρλισμός. Καμιά σειρά δεν υπήρχε πουθενά. Κανείς δε μιλούσε αγγλικά. Μας την "έπεσε" κι' ένας τούρκος πως τάχα θα επιτάχυνε το "πέρασμά" μας από το χάος, μας έφαγε 30 € χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά πληρώσαμε και 300 TL πρόστιμο γιατί μας είχε "πιάσει" η κάμερα σε κάποιο τούνελ να τρέχουμε πάνω από το όριο των 70 km/h...
Πάνω από μιάμιση ώρα μας πήρε να περάσουμε τα τουρκικά σύνορα.
( Πρόσφατη πληροφορία, ανεπιβεβαίωτη: Το τουρκικό φυλάκιο καταργήθηκε (;) με κάποια συμφωνία Τουρκίας - Γεωργίας και όλος ο έλεγχος γίνεται στο φυλάκιο της Γεωργίας -ποιό εύκολα ... )
Στα Γεωργιανά σύνορα τα πράγματα ήταν εύκολα. Εκεί μιλούσαν αγγλικά. Αρκετά εξυπηρετικοί ( για υπαλλήλους συνόρων... ). Σε λιγότερο από 15 λεπτά είχαμε φύγει. Υπ' όψιν οτι στην Γεωργία δεν ισχύει η πράσινη κάρτα. Στα σύνορα δεν υπάρχει τρόπος να αγοράσει κάποιος ασφάλεια για το αυτοκίνητο. Μόνο στο Batumi που είναι η πλησιέστερη πόλη στα σύνορα. ( Στην πράξη είναι άχρηστη…. για κάλυψη μέχρι 20000 $... το σοφότερο να μην οδηγήσετε ποτέ στη Γεωργία... ).

Με πάρα πολύ δυσκολία λόγω έργων σε όλους τους δρόμους ταυτόχρονα αλλά και έλλειψης οποιασδήποτε σήμανσης βγήκαμε ( με βοήθεια ) από το Batumi προς το Poti. Λίγο μετά το Kobuleti ο δρόμος κλειστός -άγνωστο γιατί. Θα άνοιγε μετά τις 8:00 το βράδυ. Η κατάσταση μέσα στο Kobuleti λόγω των έργων δραματική! Αδύνατον να βρούμε έξοδο...
Ευτυχώς ένας ντόπιος προσφέρθηκε πρόθυμα να μας βοηθήσει να βρούμε το δρόμο της εξόδου μέσα από διάφορα χωριά προς Samtredia, Kutaisi κλπ. Μετά από μεγάλη δυσκολία βγήκαμε. Οι δευτερεύοντες αυτοί δρόμοι άν και ασφαλτοστωμένοι δεν είναι ότι καλύτερο. Πολύ στενοί, με συνεχείς στροφές και λόγω βροχής, γλιστεροί.
Στο πρώτο χωριό που συναντήσαμε μπλοκάραμε ξαφνικά. Ούτε μπρός-ούτε πίσω. Είχε γίνει ατύχημα και έκλεισαν τα πάντα. Για καλή μας τύχη εμφανίσθηκε ο "από μηχανής" θεός: Δυό έλληνες, που με τον ντόπιο οδηγό - φίλο τους πήγαιναν στο Tbilisi. Μέσα από διάφορους "αγροτικούς" δρόμους -μόνο 4x4 περνούσε και με δυσκολία- σε λίγη ώρα παρακάμψαμε το ατύχημα και συνεχίσαμε. Τους ακολουθήσαμε μέχρι την Samtredia και μετά πήρε ο καθένας το δρόμο του.
Νά 'ναι καλά οι άνθρωποι...

Συνέχεια ψιλόβροχο και πλέον νύχτα. Οι γεωργιανοί οδηγοί δεν έχουν όρια στην οδήγηση. Προσπερνούν συνεχώς ότι κι' αν γίνεται. Τα χωριά σκοτεινά, ο κόσμος κάθεται στην άκρη του δρόμου και κουβεντιάζει. Με το στράβωμα που προκαλούν οι προβολείς των αντίθετα ερχόμενων αυτοκινήτων, η οδήγηση είναι εξαιρετικά επικίνδυνη! Μετά απ' όλη αυτή την ταλαιπωρία φθάσαμε στο Bagdati γύρω στις 9:15 ( 10:15 τοπική ώρα ) που μας περίμεναν οι άνθρωποι που θα μας φιλοξενούσαν να μας οδηγήσουν σπίτι τους.

Φθάσαμε σπίτι οπου στρώθηκε τραπέζι με όλα τα γεωργιανά εδέσματα και φυσικά άφθονο κρασί. Χρέη διερμηνέα είχε αναλάβει η Νάνα, μια κοπέλα συγγενής της οικογένειας, δασκάλα αγγλικών. Στο τραπέζι γίνονταν προπόσεις οπου μετά από ένα σύντομο λογύδριο το ποτήρι έπρεπε να αδειάζει "άσπρο πάτο"! Οι γεωργιανοί καταναλώνουν απίστευτες ποσότητες κρασιού. Τα 2 λίτρα ανά άτομο και ανά γεύμα είναι μιά συνηθισμένη δόση....

Το επόμενο πρωΐ, ήταν Κυριακή. Οι οικοδεσπότες μας, μας πήγαν στην εκκλησία του χωριού να δούμε πώς γίνεται η λειτουργία. Εκεί, στο τέλος της λειτουργίας, σε μιά μικρή τελετή, αγιάσθηκαν από τον παπά δυό εικόνες που μας δώρησαν. Επιστρέφοντας σπίτι παραλάβαμε και τα υπόλοιπα δώρα μας: Βότκα ( σπιτική ), κρασί και μέλι και με όλη αυτή την εμπειρία αναχωρήσαμε γύρω στις 12:00 για Tbilisi ( Τυφλίδα ).

Ο δρόμος για Tbilisi καλός. Λίγο μετά το Gori γίνεται αυτοκινητόδρομος -με σκυρόδεμα παρακαλώ!
( 300 τόσα χιλιόμετρα άκαμπτου οδοστρώματος -πού 'σε Σκοπετέα να βλέπεις …).
Φθάνοντας στο Tbilisi δεν δυσκολευτήκαμε να εντοπίσουμε την περιοχή του ξενοδοχείου. Το μόνο μεγάλο πρόβλημα ο τρόπος που οδηγούν οι γεωργιανοί.
Το ξενοδοχείο που βρήκαμε να μείνουμε ( το είχαμε εντοπίσει μέσω internet ) το GTM Hotel με 80$ τη βραδυά μαζί με πρωϊνό, άν και όχι πολύ καινούργιο, όμως πεντακάθαρο, σε πολύ καλό σημείο, με parking μπροστά, άνετα δωμάτια με ωραία θέα στην πόλη, κοντά στο μετρό και με εξυπηρετικό και αγγλόφωνο προσωπικό. Το πρωϊνό καλό, άν και σχετικά φτωχό.
Μια πρώτη μικρή βραδυνή βόλτα στο Tbilisi -Rustaveli anenue φυσικά.., και πολύ ωραίο δείπνο στο "Marco Polo" στο τέλος της Roustaveli.

Την επόμενη μέρα πήγαμε στο μοναστήρι David Gareja.
Από Tbilisi μέχρι Sagarejo ο δρόμος είναι πολύ καλός. Στο Sagarejo στρίβουμε δεξιά για David Gareja.
Το πρώτο τμήμα του δρόμου γενικά καλό. Τα τελευταία 6 - 7 km χωματόδρομος αρκετά βατός όμως. Η σήμανση είναι σπάνια
( ως ανήπαρκτη ). Καλό είναι να ρωτά κανείς κάπου - κάπου αν είναι στο σωστό δρόμο γιατί υπάρχουν αρκετές διασταυρώσεις, χωρίς σήμανση φυσικά. Με λίγες μικρές στάσεις χρειάζονται περίπου 3 h για τη διαδρομή Tbilisi - Davit Gareja.
Το τοπίο της διαδρομής είναι εντυπωσιακό. Μετά το Sagarejo δεν υπάρχουν δέντρα αλλά ατελείωτα λιβάδια σε λοφώδες ανάγλυφο. Το μοναδικό χωριό στη διαδρομή Sagarejo - Davit Gareja είναι το Udabno, ( σε ελληνική απόδοση: «ερημιά» ), ένα "περίεργο" χωριό, καθαρά αγροτικό, με τα σπίτια του όλα φτιαγμένα "προκάτ" από τσιμεντένιες πλάκες, όλα στο ίδιο σχέδιο και με ένα περίεργο ρυμοτομικό ( ένας κύκλος με μια γραμμή στη μέση - κάτι σαν "Θ" ). Προφανώς σοβιετικής έμπνευσης. Τα περισσότερα σπίτια είναι ημιεγκαταλελειμένα ή έχουν μετατραπεί σε σταύλους.
Φθάνοντας στο χώρο του μοναστηριού, δεξιά υπάρχει πρώτα - πρώτα το «church shop» !! και αριστερά τουαλέτες και δύο στάνες.

Πολύ πρωτότυπο μοναστήρι. Εντυπωσιακό ! Τα κελιά όλα λαξευμένα στα πρανή από πορώδη βράχο ενός αμφιθεατρικού "πετάλου" που περικλείει όλο το χώρο της Μονής. Αρκετά απ’ αυτά κατοικούνται από καλόγερους. Αυτά δεν είναι επισκέψιμα. Μπορεί να δεί κανείς μόνο αυτά που δεν κατοικούνται. Αυτά όμως έχουν εγκαταλειφθεί και είναι μισοκατεστραμένα. Ηλεκτρικό ρεύμα δεν υπάρχει. Το νερό της βροχής συλέγεται σε λαξευμένες στο βράχο δεξαμενές και δια βαρύτητος διανέμεται στο μοναστήρι. Όσοι μοναχοί ζούν εκεί είναι αυτοσυντήρητοι.
Οι πρώτοι καλόγεροι ήρθαν εδώ κατά τον 6ο αιώνα. Για να λαξεύσουν τα κελιά, ζέσταιναν τον βράχο με φωτιά και μετά έριχναν κρύο νερό με αποτέλεσμα το ράγισμα και διάρρηξη του βράχου.
Για τους καλοκαιρινούς επισκέπτες -και όχι μόνον- προσοχή !. Στην περιοχή υπάρχουν πολλά και δηλητηριώδη φίδια. Παλαιότερα, επί σοβιετικών, υπήρχε ένα εργαστήριο που έπαιρνε το δηλητήριο των φιδιών για φαρμακευτικούς λόγους. Τώρα έκλεισε.

Η περιοχή των κρασιών, το Kaheti, ήταν ο προορισμός της επόμενης μέρας.
Η περιοχή έχει μεγαλύτερη των 6000 ετών παράδοση στην οινοποιΐα, ίσως την αρχαιότερη στο κόσμο.
Από το Tbilisi κατευθυνόμαστε μέσω του αυτοκινητόδρομου προς το Διεθνές Αεροδρόμιο και εν συνεχεία Sagarejo, Gurdjaani ως το Kvareli. Ο δρόμος στο σύνολό του, καλός. Περνά μέσα από πολλά χωριά που μπορεί να δεί κανείς τη ζωή και τις συνήθειες των Γεωργιανών.
Μεγάλες αντιθέσεις: Μικρά φτωχικά σπίτια τα περισσότερα, δίπλα σε καινούργιες πλούσιες βίλλες. Ολοκαίνουργιες Μερσεντές διασταυρώνονται με παλαιά κάρα με άλογα...
Στο Kvareli επισκευθήκαμε το μουσείο του Ilias Chavchavadze. Είσοδος 2 GEL και άλλα 6 GEL ο ξεναγός ( άν θέλουμε ), στα Ρωσικά ή Αγγλικά.
Αγοράζουμε μερικά μπουκάλια από τα ξακουστά κρασιά της περιοχής από το Kindzmarauli Wine House. Σε απόσταση 6 km περίπου από το Kvareli υπάρχει το Kvareli Lake Resort, ένα υπερσύγχρονο μικρό ξενοδοχείο κατασκευασμένο πάνω σ' ένα φράγμα που απ' τη μιά μεριά βλέπει τη τεχνητή λίμνη που δημιούργησε το ίδιο το φράγμα και τον Βόρειο Καύκασο και απ' την άλλη την πεδιάδα του Kaheti.
Η θέα του Καυκάσου, του ψηλότερου βουνού της Ευρώπης, εντυπωσιάζει.
Με δυσκολία και μετά από πολύ ψάξιμο εντοπίσαμε το "τούνελ". Αυτό το «τούνελ» είναι μια παλιά υπόγεια σήραγγα 8 km τα 3 πρώτα χιλιόμετρα της οποίας χρησιμοποιούνται για αποθήκευση κρασιού και είναι επισκέψιμα. Η θερμοκρασία χειμώνα - καλοκαίρι είναι σταθερή +14 βαθμούς C. Αφού μετά τόσο κόπο την εντοπίσαμε, τη βρήκαμε κλειστή "λόγω έργων" ...!

Με χαλαρή ξεκούραστη οδήγηση ο χρόνος της διαδρομής απ' το Tbilisi είναι περίπου 2 h και 40'.

Η επόμενη μέρα αφιερώθηκε στο Tbilisi και τη Mtskheta. Μέσα στο Tbilisi μπορεί να κινηθεί άνετα κανείς με το metro ( 2 γραμμές ) και τα κίτρινα λεωφορεία. Και για τα δύο μέσα υπάρχει μιά κάρτα ( κοινή ) που "φορτώνεται" με όσα χρήματα εκτιμά κάποιος πως θα χρειασθεί. Η κάρτα δεν είναι προσωπική, συνεπώς η παρέα μπορεί να έχει μία μόνο κάρτα την οποία "κτυπά" μιά φορά για το κάθε άτομο ώστε να αφαιρεθεί το αντίστοιχο ποσόν. Άν φεύγοντας από το Tbilisi η κάρτα έχει υπόλοιπο μπορεί ο κάτοχος να απευθυνθεί στο εκδοτήριο και να του επιστρέψουν τα χρήματα που περίσσεψαν. Για δύο άτομα 10 GEL είναι υπεραρκετά για 1 ως 2 μέρες.

Η λεωφόρος Roustaveli είναι ο κεντρικός δρόμος οπου βλέπει κανείς τα ποιό ενδειαφέροντα πράγματα ( Εθνικό Μουσείο -πολύ αξιόλογο-, το Μέγαρο της Βουλής με το μνημείο των πεσόντων του 1989 απ’ έξω, το Rustaveli Theatre, την Ακαδημία Καλών Τεχνών και πολλά άλλα.

Στη Mtskheta πάμε με το mini-bus με εισητήριο 1 GEL. Η απόσταση καλύπτεται σε 15' περίπου. Τα mini-bus αναχωρούν από την περιοχή Didube στην οποία πηγαίνουμε με το metro. Φθάνοντας στη Mtskheta βλέπουμε μια εντυπωσιακότατη παλαιά ορθόδοξη εκκλησία ( μοναστήρι ) που η ιστορία της αρχίζει από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους. Είναι ο καθεδρικός του Sveti Tskhoveli. Η μέρα που πήγαμε ήταν παραμονή εθνικής εορτής και πέσαμε σε ετοιμασίες για υποδοχή επισήμων. ( Μαύρα τζίπ, μαύρα τζάμια, μαύρα γυαλιά, ακουστικό στο αυτί -κατάσταση που σε γεμίζει απορίες για το καθεστώς στο οποίο οι γεωργιανοί έχουν πέσει για άλλη μιά φορά θύματα... )
Φύγαμε νωρίς την επομένη, γύρω στις 9:30, από το Tbilisi και νωρίς το μεσημέρι φθάσαμε στο Borjomi αφού προηγουμένως κάναμε μια παράκαμψη για να περάσουμε μέσα από το Gori, το χωριό του Στάλιν. Ψάξαμε το Gori πάνω - κάτω, δεξιά αριστερά όλο το κέντρο του χωριού να βρούμε το γνωστό άγαλμα.
Εις μάτην. Δεν υπάρχει !
Και το μουσείο, δυστυχώς, ήταν κλειστό !.

Το απόγευμα βόλτα στο Borjomi, οπου εμφιαλώνεται το περίφημο νερό.
Την επομένη μέρα ανεβήκαμε -με βροχή και ομίχλη- στο Bakuriani, 37 km από το Borjomi, στον "μικρό Καύκασο", όπως λέγεται, σε υψόμετρο 1700 m. Ο δρόμος πολύ καλός, φυσικά ανηφορικός, στενός και όλο στροφές, περνά συνεχώς μέσα από δάση. Στο Bakuriani επικρατεί οργασμός ανέγερσης νέων ξενοδοχείων.
Εκεί εξ' άλλου ήταν και το χειμερινό θέρετρο των σοβιετικών, από εποχής Στάλιν. Η διαδρομή Borjomi - Bakuriani μπορεί να γίνει και μ' ένα παλαιό μικρό ηλεκτρικό τραίνο, σε μετρική γραμμή κατασκευασμένη το 1902 που αναβαθμίσθηκε με ηλεκτροκίνηση το 1972 και που με μέση ταχύτητα 15 - 20 km/h καλύπτει τη διαδρομή σε περίπου 2 h. Η πορεία που ακολουθεί η χάραξη της γραμμής είναι φανταστική. Υπάρχουν 4 δρομολόγια κάθε μέρα.
Λίγα χιλιόμετρα νοτιότερα, προς το χωριό Akhalkalaki ο δρόμος περνά μέσα από περιοχή που κατοικείται από ελληνικό πληθυσμό. Ο δρόμος είναι χωματόδρομος και σε πολύ κακή κατάσταση. Δεν πήγαμε.

Τον Εθνικό Δρυμό ( National Park ) δεν μπορέσαμε να επισκεφθούμε, κυρίως λόγω καιρού. Για να μπεί κάποιος πρέπει να απευθυνθεί πρώτα στο γραφείο του Πάρκου που είναι κοντά στο κέντρο του Borjomi, ώστε να του δοθεί η άδεια να μπεί. Η άδεια είναι τυπική, αλλά για λόγους ασφαλείας θέλουν να ξέρουν ποιός μπαίνει και ποιός βγαίνει. Άν και λέγεται οτι το λαθραίο κυνήγι βασιλεύει...

Μοναδική εμπειρία η αποστολή card-postal από το ταχυδρομικό κατάστημα του Borjomi:
Ένα παλαιό, σοβιετικής αισθητικής τεράστιο κτίριο, ημιεγκαταλλελειμένο, σκοτεινό, παγερό, οπου η μοναδική υπάλληλος αφού μετά από αρκετή προσπάθεια μας προμήθευσε τα card-postal και τα ανάλογα γραμματόσημα, για να μπορέσει να υπολογίσει το οφειλόμενο ποσόν, χρησιμοποίησε ένα αυθεντικό αριθμητήριο !!!

Στις 10:30 της επομένης ξεκινήσαμε από το Borjomi για να περάσουμε στην Τουρκία από τα σύνορα του Vale - Posof ώστε να αποφύγουμε την ταλαιπωρία του Batumi. Σε μία ώρα περίπου ήμασταν στο Alkhalithe πηγαίνοντας προς Vale ( τουρκικά σύνορα ) οδηγόντας σ' έναν αρκετά καλό δρόμο. Λίγο μετά το Vale, περίπου 5 - 6 km πρίν το συνοριακό φυλάκιο, ο δρόμος είναι σχεδόν αδιάβατος. Αλλού χωματόδρομος με τεράστιες λακούβες και νεροσυρμές, αλλού κατεστραμένη άσφαλτος, -δράμα ! Η διαδρομή χωρίς 4x4 μάλλον αδύνατη. Ένα Renault μπροστά μας κατέθεσε στο βωμό της οδού την εξάτμησή του...

Τα φυλάκια, Γεωργιανά και Τουρκικά, σχεδόν ερημικά. Περνάμε πολύ γρήγορα. Ελάχιστα αυτοκίνητα ( ένα - δυό ΙΧ και μιά - δυό νταλίκες ... ). Συνήθως περνάς χωρίς να περιμένεις καθόλου και χωρίς να περιμένει κανείς μετά από σένα !...
Η ιδανική είσοδος – έξοδος Τουρκίας – Γεωργίας.
Μπήκαμε στην Τουρκία, προσπερνάμε το Posof και συνεχίζουμε πρός Kars. Ο δρόμος πολύ καλός, όπως όλοι οι δρόμοι στην Τουρκία, με αυστηρή τήρηση των ορίων ταχύτητος από τους οδηγούς. Πηγαίνοντας προς Kars ανεβαίνουμε σε υψόμετρο πάνω από 2500 m. Παραμένουμε σ' αυτά τα υψόμετρα μέχρι το Erzincan - ( 1800 - 2300 m περίπου ), αλλά και αργότερα μέχρι σχεδόν την Άγκυρα.

Στη διαδρομή μέχρι το Kars εναλάσονται τα δάση με λιβάδια ή γυμνούς βράχους. Εντυπωσιάζει. Λίγο μετά το Kars νύχτωσε και δεν απολαύσαμε αρκούντως τμήμα της διαδρομής που υποψιάζομαι πολύ ενδιαφέρων. Ο δρόμος σε πολλά σημεία ανακατασκευαζόταν και αυτό καθυστέρησε πάρα πολύ το ταξίδι μας.

Το βράδυ κοιμηθήκαμε στο Erzincan, μια άχρωμη επαρχιακή τουρκική πόλη.
Από Erzincan πρός Άγκυρα πάλι έργα, πάλι καθυστερήσεις. Το τοπίο γίνεται μονότονο, πεδιάδες και λιβάδια, ελάχιστα χωριά. Σ' όλα σχεδόν τα χωριά έχουν "φυτρώσει" οι πολυώροφες πολυκατοικίες όμοιες μ’ αυτές που "κοσμούν" τις εργατικές συνοικίες της Άγυρας και της Istanbul.

Στην Άγκυρα διαλέξαμε ένα ξενοδοχείο στο κέντρο της παλαιάς πόλης, ( Ulus ), κοντά στην αγορά. Την άλλη μέρα -με ήλιο και ζέστη- βόλτα στην παληά πόλη, στα τείχη και στην παλαιά αγορά. Η αγορά είναι από τα ποιό ενδιαφέροντα πράγματα που θα δεί κάποιος στην Άγκυρα. Αποπνέει γνήσιες ανατολίτικες εικόνες. Φυσικά υπάρχει το μαυσωλείο του Κεμάλ Ατατούρκ
( Aktikabir ) και το μεγάλο τζαμί. Η κίνηση στην Άγκυρα δεν είναι τόσο δραματική όσο στην Πόλη. Είναι ανεκτή. Επίσης, εδώ οι οδηγοί στις διαβάσεις παραχωρούν προτεραιότητα στους πεζούς!!! ( Ευρώπη !... ), αλλά καλού - κακού ας έχουμε και το νού μας...

Από την Άγκυρα αναχωρήσαμε απόγευμα όπου συνεχώς μέσω αυτοκινητόδρομου και με βροχή φθάσαμε στο Silivri γύρω στις 9:00 το βράδυ διασχίζοντας την φωτισμένη γέφυρα του Βοσπόρου προς την αντίθετη τώρα κατεύθυνση και παρακάμπτοντας την Πόλη.

Στο Silivri διανυκτερεύουμε και το επόμενο πρωΐ φεύγουμε προς Edirne για να περάσουμε τα σύνορα της Καστανιάς. Προτιμήσαμε αυτή την διαδρομή άν και κατά μία ώρα μεγαλύτερη συνολικώς, για το φόβο των έργων στο δρόμο προς Κήπους και την πιθανή καθυστέρηση στα εκεί τελωνεία λόγω μεγάλης κίνησης.
Η διαδρομή αυτή στο σύνολό της καλύπτεται από αυτοκινητόδρομο.

Τα διόδια στους τουρκικούς αυτοκινητόδρομους είναι σχετικά ακριβά. Αγοράζεις μιά κάρτα με "μονάδες" και κάθε φορά που περνάς διόδια ακουμπάς την κάρτα στην ειδική συσκευή που αφαιρεί μονάδες και ανοίγει τη μπάρα. ( π.χ. για τη διαδρομή Edirne - Istanbul, Istanbul - Ankara ( μέχρι τη μέση ), Ankara - Istanbul και Istanbul - Edirne το υπόλοιπο της κάρτας των 120 TL ( περίπου 60 € ) ήταν 17 TL. ).

Περάσαμε τα σύνορα αργά το μεσημέρι και κατά τις 8:30 ήμασταν στην Βέροια μέσω "Εγνατίας" όπου διανυκτερεύσαμε.

Τελευταία μέρα επιστροφής: Βέροια, Κρυονέρι ( Βαράσοβα ) για φρέσκο ψάρι, Γέφυρα Ρίου Πάτρα. Στις 8:30 το βράδυ φεύγουμε από Πάτρα για Σάμη Κεφαλονιάς.

Ανεπιφύλακτα συστήνεται ο οδηγός της Γεωργίας του εκδοτικού οίκου "Bradt" γραμμένος από τον Tim Barford.
Ακριβής ως την τελευταία του λεπτομέρεια, εύχρηστος και υπερπλήρης.
( ISBN-13 978 1 84162 261 3, http://www.bradtguides.com/ ).

Χρησιμότατο βοήθημα το navigator. Εν προκειμένω ένα Garmin Nuvi 250.
Η Τουρκία καλύπτεται πλήρως και σωστά από το χάρτη που διαθέτει η Garmin τόσο για μέσα στις πόλεις όσο και στο επαρχιακό οδικό δίκτυο. Για τη Γεωργία δυστυχώς δεν υπάρχει κανένας χάρτης για καμιά συσκευή πλοήγησης.
http://www.garmin.com.tr/
http://www.tramsoft.ch/gps/garmin_mapsource-tr_en.html

Φώς, ίσως ;

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_08/12/2010_1293461

Θα μάθουμε κάποτε να είμαστε "σκεπτόμενοι πολίτες" ;
Θα μάθουμε να συζητούμε με επιχειρήματα και όχι με κραυγές ;
Όταν αυτό συμβεί, μπορούμε να ελπίζουμε.
Πρός το παρόν, ας ελπίσουμε οτι θα υπάρξουν κι' άλλοι με το θάρρος του συντάκτη του παραπάνω κειμένου...

Das Weisse Band της Ευτυχίας !

Οι μισές αλήθειες είναι μια πρακτική πολύ επικίνδυνη.
Σε κάθε μεγάλη καμπή της ιστορίας κάθε έθνους αναφέρονται μισές αλήθειες.
Με μισές αλήθειες εκκολάπτεται το αυγό του φιδιού.
Στις γειτονιές της Πατησίων, στα Πανεπιστήμια, στην Οικογένεια.

Η οικονομική κρίση που διέρχεται η χώρα, πολύ πιθανόν και αρκετές άλλες χώρες, είναι ένα σοβαρό θέμα και όπως σε κάθε σοβαρό θέμα υπάρχουν πολλές γνώμες για τα αίτια, τα δέοντα μέτρα, τις προοπτικές.
Σύμφωνα με μιά θεωρητική προσέγγιση του ζητήματος μπορεί να ειπωθεί πως δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ενιαία οικονομική πολιτική χωρίς πολιτική ενότητα.
Μοιάζει κάτι σαν την μετακόμιση ενός χαμηλού εισοδήματος υπαλλήλου σε μιά πολυτελή πολυκατοικία χωρίς προηγουμένως να έχει εξασφαλισθεί η αύξηση του εισοδήματός του.
Χωρίς αμφιβολία θα δημιουργηθούν προβλήματα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση όφειλε πρώτα να φροντίσει για την πολιτική και πολιτισμική ενότητά της, και κατόπιν αυτομάτως θα ερχόταν και η οικονομική.

Για να χαραχθεί πολιτική, δηλαδή να ορισθεί η «πορεία του σκάφους», πρέπει, έχοντας γνώση της ιστορίας να αναλυθούν τα γεγονότα χωρίς προκαταλήψεις και οι χειριστές τους να διέπονται από απόλυτη αυτοκριτική διάθεση.

Όμως εδώ τα πράγματα πήραν άλλη τροπή:

Η συντεχνία των πολιτικών που οδήγησε τη χώρα στη δικτατορία των συνταγματαρχών, επανήλθε, δίκην σωτήρος, να «φορτώσει» τις αμαρτίες της στούς κακούς ξένους –αμερικανούς και άλλους- και να συνεχίσει το έργο της που δεν είναι άλλο από την παραγωγή ανεπάγγελτων, τεμπέληδων και ανιστόρητων νεογιάπηδων που μόνο μέλημά τους είναι να μην χάσουν τα κεκτημένα τους ( διάβαζε «πολιτικό κόστος» ).

«Όλοι μαζί τα φάγαμε...», ανέκραξε ο Πάγκαλος αφού διαίρεσε τα φαγωμένα με τα 9,000,000 των ελλήνων....
Και εν συνεχεία θεώρησε το «Μνημόνιο», Ευτυχία !
Όλα αυτά βέβαια τα είπε αφού είχε βεβαιωθεί πως η Συντεχνία του τη «σκαπουλάρισε»...
Αφού κινητοποίησε τα Μέσα, θεμιτά και αθέμιτα, και αφού τα παπαγαλάκια του «έπεισαν» οτι εξουσία άλλη από τη «Συντεχνία» συνιστά «συνταγματική εκτροπή»...

Οι μεγάλες κρίσεις εμπεριέχουν το σπόρο μεγάλων ευκαιριών.
Δεν είναι δεδομένο οτι θα βλαστήσουν οι σπόροι. Χρειάζεται δουλειά γι’ αυτό.
Η δουλειά δεν έγινε. Οι σπόροι δεν ποτίστηκαν και χάλασαν. Η ευκαιρία πέρασε !
Η Συντεχνία, το ποιό κλειστό επάγγελμα, επιβίωσε και ετοιμάζεται με το πλήρωμα του χρόνου να επανέλθει να ξανασώσει τη χώρα από το χάος που η ίδια την βυθίζει !

Η Νέμεσις προφανώς μετοίκησε κάπου μακρυά και δεν θέλει ούτε να ακούει ...

Ζεί γιατρέ ;

1973 - 2010

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_17/11/2010_422693

και να συμπληρώσω ότι πρίν ένα χρόνο περίπου καθηγητής ξυλοκοπήθηκε από τις "αντιφασιστικές προοδευτικές φοιτητικές δυνάμεις" μέσα στο Πανεπιστήμιο γιατί οι απόψεις του δεν άρεσαν στις "δυνάμεις"...
Στο πλαίσιο του Πανεπιστημιακού Ασύλου φυσικά !
Και λίγο αργότερα, καθηγήτρια προπηλακίστηκε και υποχρεώθηκε ουσιαστικά σε παραίτηση γιατί δεν έκρινε τα γραπτά των φοιτητών της σύμφωνα με τη θέληση των ίδιων "αντιφασιστικών δημοκρατικών δυνάμεων"...
Δεν ξέρω άν οι έγκλειστοι στο Πολυτεχνείο το '73 είχαν όλα τούτα στο νού τους...

Το Στεφάνι της Δημοκρατίας μας

Όχι οτι είναι έκπληξη, αλλά η χώρα έχει γεμίσει με ζηλευτές του Μπερλουσκόνι, σε πιό λαϊκή, πολύ πιό λαϊκή βερσιόν. ( Το αυγό του φιδιού που λέγαμε κάποτε... )

http://www.ithacanet.gr/article/το-επίσημο-πασοκ-και-όχι-μόνο-στηρίζει-παρίση

Ερώτημα είναι αν θέλουμε να μιμηθούμε τους ιταλούς. ( Ή να πάμε στα Τζουμέρκα... ).

Τα σπουδαία κείμενα δεν έχουν ηλικία.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_30/10/2010_420457

Μήπως ν' αρχίσουμε να το σκεφτόμαστε σοβαρά ... ;

Ελλάδα - Γεωργία ...

Προσπαθώντας να κάνω συγκρίσεις για τη ζωή και τις συνήθειες των πολιτών μεταξύ Ελλάδος και Γεωργίας μετά ένα πρόσφατο ταξίδι μου εκεί, βρίσκω πως οι διαφορές είναι μάλλον πολλές.
Υπάρχουν όμως σίγουρα δύο ομοιότητες:
Αστείρευτες πλουτοπαραγωγικές πηγές και ατιμωρησία για κάθε έκνομη ενέργεια.
Εύχομαι να τους βγεί σε καλό.

" Το Κυνοβούλιον "

Ο Πάνος Καμμένος θα ανοίξει, λέει, εστιατόριο με το όνομα "Κυνοβούλιο".
Δεν τολμώ να φαντασθώ τους πελάτες του ...

Ψεκασμοί ...

Στην Αθήνα κυκλοφορεί η εξής ραδιο-αρβύλλα:
"Δεν μπορούμε να αντιδράσουμε στο μνημόνιο και στα μέτρα της κυβέρνησης, γιατί μας ψεκάζουν !
Κάθε μέρα πετούν αεροπλάνα και μας ψεκάζουν ! ".
Οι διαδίδοντες την είδηση έχουν φυσικά γνωστούς ανώτατους αξιωματικούς της αεροπορίας.
Αλήθεια είναι. Μας ψεκάζουν.
Όχι όμως τα αεροπλάνα.
Τα κανάλια μας "ψεκάζουν".

Το ποιο σύντομο ανέκδοτο: " ΟΣΕ "

Στην Αθήνα κυκλοφόρησε μια αφίσα των υπαλλήλων του ΟΣΕ με τον τίτλο "Φαντάζεσθε τη χώρα μας χωρίς τραίνα"... !
Έχουν πολύ ιδιαίτερο χιούμορ οι άνθρωποι.
Αν και τα σχόλια περιττεύουν, αξίζουν δυο λόγια για τα τραίνα μας.
Η πλειοψηφία των υπαλλήλων του ΟΣΕ αντιμετωπίζουν τους πελάτες τους εχθρικά. Από τις τηλεφωνικές πληροφορίες και τα εκδοτήρια ώς το προσωπικό των συρμών. Η καθαριότητα στους σταθμούς και στους συρμούς τριτοκοσμική. Τα δρομολόγια είναι ρυθμισμένα για την μεταφορά των ίδιων των υπαλλήλων.
Γραμμές τουριστικού ενδιαφέροντος ( Καλαβρύτων, Ολυμπίας, Νέστου, κλπ, κλπ ) που σε άλλες χώρες θα έκαναν χρυσές δουλειές, έκλεισαν.
Η γραμμή Κυλλήνης - Καβάσιλων έκλεισε μόλις αναβαθμίσθηκε το λιμάνι της Κυλλήνης ( !!! ), παρ' όλο που τα δρομολόγια ήταν υπερπλήρη.
Η γραμμή Διακοπτού - Καλαβρύτων έκλεισε για χρόνια, γιατί πρώτα αγόρασαν καινούργια βαγόνια που δεν χώραγαν στα τούνελ. ( Ο υπεύθυνος της αγοράς πήρε την προμήθειά του, δεν ξέρουμε ποιός είναι, δεν τιμωρήθηκε ).
Τα βαγόνια σκούριαζαν μες στα χωράφια μέχρι ο εργολάβος να φαρδύνει τα τούνελ.
Αφού φάρδυναν τα τούνελ, ανακαλύφθηκε οτι οι γέφυρες δεν άντεχαν τα νέα βάρη.
Άλλη εργολαβία. Οι δύο εργολαβίες θα μπορούσαν να έχουν γίνει μαζί ώστε να μειωθεί στο ελάχιστο η διακοπή των δρομολογίων. Πάλι κανείς δεν τιμωρήθηκε.
Αφού ενισχύθηκαν κι' οι γέφυρες, γίνονται κάπου - κάπου κάποια δρομολόγια !!!
Πρίν δέκα χρόνια ανακατασκευάσθηκε η γραμμή Κρυονερίου - Αγρινίου. Παραμονές κάποιων εκλογών ο υπουργός Βερελής την εγκαινίασε. Αυτό ήταν και το μοναδικό δρομολόγιο που εκτελέσθηκε στην ανακαινισμένη γραμμή. Έκτοτε, έχει λογγώσει και οι σταθμοί ρημάζουν.
Φυσικά, κανείς δεν τιμωρήθηκε.
Οι γραμμές ( της Πελοποννήσου ) είναι παλαιές. Από εποχής Τρικούπη. Εντάξει, αλλά τι εμποδίζει την κυκλοφορία φορτηγών τραίνων - ας πηγαίνουν λίγο ποιό αργά, δε χάλασε ο κόσμος. Θα ανάσαινε το οδικό δίκτυο από τις νταλίκες και ο ΟΣΕ θα είχε σοβαρό έσοδο. Τίποτα απ' αυτά δεν έκανε ο ΟΣΕ όλα αυτά τα χρόνια. Ενώ θα μπορούσε.
Βλέποντας το γκρεμό μπροστά τους, ξεκίνησαν δρομολόγια, προαστιακού τύπου, ( με τις υπάρχουσες υποδομές ) Πάτρας - Ρίου τα οποία έγιναν ευρέως αποδεκτά.
Τόσο το χειρότερο για τους ίδιους. Διότι απέδειξαν οτι μπορούσαν να κάνουν πολλά πράγματα όλα αυτά τα χρόνια, αλλά δεν έκαναν τίποτα.
Γιατί ποτέ, κανείς, δεν τιμωρήθηκε για τίποτα.
Γνωστός μου, πήγε στην Πόλη με το τραίνο Θεσσαλονίκης - Πόλης.
Το τραίνο "έσερνε" και ένα βαγόνι - εστιατόριο. ( wagon - restaurant ).
Ήταν κλειστό. Ρωτώντας, βρήκε τον μάγειρα. Τον ρώτησε γιατί είναι κλειστό.
Ο μάγειρας λοιπόν του εξήγησε οτι το βαγόνι είναι χαλασμένο,  ( προφανώς η κουζίνα ), από μήνες.
Αλλά το σέρνουν πέρα - δώθε για να μήν χάσει ο μάγειρας το μισθό του και τις υπερωρίες του...
Μήπως τιμωρήθηκε κανείς;

Η αθλιότητα της μισής αλήθειας.

«Η απάντηση σε όλους αυτούς που μας ρωτάνε “πού τα φάγατε τα λεφτά” είναι μία: Σας διορίζαμε για χρόνια, τα φάγαμε μαζί, ακολουθώντας μια πρακτική αθλιότητας, εξαγοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος». 

Δεν πρόκειται για αυτοκριτική. Ο Θόδωρος Πάγκαλος χρησιμοποιεί το πρώτο πληθυντικό και το «μαζί» σαν όχημα για να ενοχοποιήσει την κοινωνία. Πιστός στη γραμμή της κυβέρνησης, αλλά πιο έξυπνος από τα κάθε λογής «παπαγαλάκια» της.
Η κοινωνία δεν είναι αθώα, αλλά «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι». 
Το πολιτικό σύστημα καλλιέργησε μία σχέση άρρητης συναλλαγής με τους πολίτες και σταδιακά διαμόρφωσε κλίμα εκατέρωθεν ένοχης ανοχής. 
Εξαγόραζε την ανοχή της κοινωνίας στα προνόμια και στην ατιμωρησία του, ανεχόμενο από την πλευρά του μορφές «λαϊκής παρανομίας», όπως η εκτεταμένη διαφθορά δημοσίων υπαλλήλων, η φοροδιαφυγή, τα αυθαίρετα κ.λ.π.
Αναμφίβολα, ένα σημαντικό μέρος από το γιγαντιαίο ποσό που εμφανίζεται ως δημόσιο χρέος διαχύθηκε στα μικρομεσαία στρώματα με διορισμούς - ρουσφέτια και με ποικίλες αντιπαραγωγικές παροχές. 
Ετσι εξασφαλίσθηκε η μακρόχρονη ιδεολογική συναίνεση της κοινωνίας σε μία πορεία, η οποία με μαθηματική ακρίβεια οδηγούσε στον γκρεμό. 
Αυτή, όμως, είναι η μία όψη. 
Η άλλη όψη είναι ότι με τις ευλογίες του πολιτικού συστήματος τη μερίδα του λέοντος την έχουν ιδιοποιηθεί τα μεγάλα «ψάρια» της διαπλοκής, για τα οποία ο Πάγκαλος, βεβαίως, δεν λέει λέξη.
Τώρα που ήλθε η ώρα του λογαριασμού, τα μικρομεσαία στρώματα θα πληρώσουν πανάκριβα την όποια μικρή συμμετοχή στο «πάρτι» ή τουλάχιστον την ανοχή τους προς το κλεπτοκρατικό μοντέλο ανάπτυξης, που σήμερα καταρρέει. 
Σε αντίθεση με τα μεγάλα «ψάρια», τα μικρά δεν έχουν διεξόδους. 
Κατά μία έννοια, η πολιτική μάς εκδικείται, επειδή πάψαμε να είμαστε επί της ουσίας πολίτες. 
Αρνηθήκαμε την ευθύνη μας για τα κοινά. 
Εκφυλισθήκαμε σε ψηφοφόρους - πελάτες των κομμάτων, είτε κλειστήκαμε αυτάρεσκα στον κάθε μικρόκοσμό μας. 
Κατ’ αυτόν τον τρόπο αφήσαμε να καθορίζουν τις τύχες μας συνήθως θλιβεροί και ενίοτε άθλιοι επαγγελματίες πολιτικάντηδες, ορισμένοι εκ των οποίων σήμερα ανερυθρίαστα κουνάνε το δάκτυλο στην κοινωνία. 
Η μισή αλήθεια του Πάγκαλου είναι χειρότερη από ψέμα.


( του Σταύρου Λυγερού )

Τι γιορτάζει το Πασόκ ;

( του Σωκράτη Τσιχλιά ) Δύο ημέρες πριν το κυβερνών κόμμα γιορτάσει τα 36α γενέθλιά του, ένας ηλικιωμένος κύριος προσήλθε στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής για τη Siemens. Οι φωτογραφίες τον δείχνουν εμφανώς εξουθενωμένο, ενώ τα μάτια του κοιτούν κάτω, αποφεύγοντας τον φακό.  Πρόκειται για τον πάλαι ποτέ ισχυρό άνδρα του ΠΑΣΟΚ, κ. Ακη Τσοχατζόπουλο, ο οποίος μετά την εμπλοκή του στο σκάνδαλο με τη νεοκλασική του κατοικία στη γειτονιά της Ακρόπολης, που του στοίχισε την κομματική του ιδιότητα, αρνήθηκε προχθές οποιαδήποτε σχέση -δική του ή των συνεργατών του- με το σκάνδαλο της Siemens.  Ο κ. Τσοχατζόπουλος, που το επίμαχο διάστημα διετέλεσε υπουργός Αμυνας και Ανάπτυξης, ισχυρίστηκε ότι όσα του καταμαρτυρούν οφείλονται σε «σχέδιο πολιτικής μου εξόντωσης από συμφέροντα που μάχονται την πολιτική και τους πολιτικούς. Με κατεδάφισαν, με διέλυσαν». Δεν κατονόμασε βεβαίως τα συμφέροντα που τον κυνηγούν... Είναι φυσικό λοιπόν ότι ο πρώην υπουργός, με βαριές σκιές να στοιχειώνουν πλέον την πολιτική του σταδιοδρομία, δεν θα πάρει μέρος στα φετινά γενέθλια του ΠΑΣΟΚ.  Είμαι βέβαιος ότι ούτε για αυτόν ούτε για κανέναν άλλον από τους ισχυρούς του παλιού ή του νεότερου ΠΑΣΟΚ δεν θα μάθουμε ποτέ τίποτα. Καμία απορία δεν θα λυθεί. Καμία υποψία δεν θα διαλυθεί. Καμία κατηγορία δεν θα οδηγηθεί στη λύση. Ενα πέπλο σιωπής και συνενοχής καλύπτει το πολιτικό σύστημα και οι ελάχιστες ρωγμές που εμφανίζονται κλείνουν αμέσως. Οι λιγοστές παραπομπές στη Δικαιοσύνη, οι επιτροπές, οι δηλώσεις και οι διαγραφές μοιάζουν περισσότερο με τελετές καθησύχασης του πλήθους.  Τόσο το εορτάζον ΠΑΣΟΚ όσο και το άλλο κόμμα εξουσίας, η Νέα Δημοκρατία, όσοι δηλαδή έφεραν την Ελλάδα στο χείλος της καταστροφής, δεν θα δώσουν ποτέ καμιά πειστική εξήγηση για το σπάταλο και διεφθαρμένο κράτος και τους αξιωματούχους του.  Αυτό το ίδιο σύστημα που μας έφερε εδώ, που δεν έχει το κουράγιο να κοιταχτεί στον καθρέφτη, φιλοδοξεί να βγάλει την Ελλάδα από τη δεινή κρίση στην οποία έχει περιέλθει.  Για την ώρα, την κρατά βυθισμένη στην ολέθρια ύφεση και την ανεργία.

Η επαναστατική νεολαία ...

Το κορίτσι που εμφανίσθηκε χθες το πρωί σε τηλεοπτική εκπομπή να μιλήσει για την επιτυχία της στις πανελλήνιες ήταν από τους πρώτους σε κάποια από τις πανεπιστημιακές σχολές υψηλής ζήτησης. 
Αφού πρώτα ευχαρίστησε το φροντιστήριό της και τους καθηγητές που της έκαναν ιδιαίτερα μαθήματα, είπε ότι τώρα πια το όνειρό της ήταν να βρει μια θέση εργασίας από την οποία «να μη με κουνήσει ποτέ κανείς». 
Με άλλα λόγια, το κίνητρο για την τεράστια προσπάθεια που κατέβαλε επί τουλάχιστον ένα χρόνο αυτό το παιδί δεν ήταν τίποτε περισσότερο παρά το όραμα μιας ζωής σε απόλυτη ακινησία. 
Αυτές είναι οι συνέπειες από «το βάθεμα και το πλάτεμα» της δημοκρατίας μας: οι καλύτεροι να αγωνίζονται για το δικαίωμα να ζήσουν τη ζωή των χειρότερων...

Περί διακριτικής ικανότητος ... ( ή "τα τετράποδα καλά τα δίποδα κακά" )

....  Αφού σταμάτησαν τα χειροκροτήματα η παρέα ξανάπιασε την τράπουλα και συνέχισε το παιχνίδι.
Τα ζώα αποτραβήχτηκαν σιωπηλά. Δεν είχαν προχωρήσει ούτε είκοσι μέτρα και σταμάτησαν. Σαματάς ακούστηκε στο σπίτι.
Γύρισαν τρέχοντας πίσω και κόλλησαν στο παράθυρο.
Είχε ανάψει άγριος καβγάς. Φωνές, χαλασμός, γροθιές στο τραπέζι, βλέμματα όλο καχυποψία και έντονες λογομαχίες.
Ο λόγος που είχαν γίνει μαλλιά κουβάρια ήταν, προφανώς, το γεγονός οτι ο Ναπολέων και ο κύριος Πίλκινγκτον είχαν ρίξει ταυτόχρονα έναν άσσο μπαστούνι.
Δώδεκα φωνές ούρλιαζαν με μανία και ήταν όλες ίδιες.
Τώρα ήταν ολοφάνερο τι είχε συμβεί στις φάτσες των γουρουνιών.
Τα ζώα απ' έξω κοιτούσαν πότε τα γουρούνια και πότε τους ανθρώπους, πότε τους ανθρώπους και πότε τα γουρούνια, ύστερα πάλι τα γουρούνια και πάλι τους ανθρώπους, αλλά ήταν αδύνατον να διακρίνουν ποιός ήταν ποιός.

Eric Arthur Blair ( George Orwell ) "Animal Farm"

Οι "αρπαχτές"

Οι Χατζακη-Κραουνάκειοι Αχαρνής της φετεινής Επιδαύρου αποτελούν αντιπροσωπευτικό δείγμα του νεοέλληνα κονομισάριου. Να κονομήσουμε, να αρέσουμε στο λαό, και προπαντός να φαινόμαστε ανατρεπτικοί, επαναστάτες, αριστεροί.
Άν αυτό δεν έχει καμιά σχέση με τους Αχαρνής, δεν μας αφορά.
Κρίμα που δεν πρόλαβε να συμπεριλάβει και τους επαναστάτες φορτηγατζήδες.
Χείριστο είδος λαϊκισμού !

Υποκρισία 1

Είναι υποκρισία στις παρούσες συνθήκες να ασχολούνται όλοι με το δημοσιονομικό, με τα σκάνδαλα στα νοσοκομεία, με τη δημόσια διοίκηση, με τον ΟΣΕ και με χίλια δυό άλλα ( όχι αναιτίως ) και για το μόνο που κανείς δεν ενδιαφέρεται είναι η Παιδεία.
Μα κανείς !
Στα ελληνικά πανεπιστήμια ο φασισμός δεν έρπει, έχει σηκώσει κεφάλι και μάλιστα μεγάλο.
Περιμένουμε άραγε να βγεί απ' αυτά η τάξη που θα ηγηθεί στις επόμενες γενιές ;;;

Η άλλη πλευρά...

Ο Κώστας Λαπαβίτσας εξηγεί τεκμηριωμένα...

http://www.nomoneynodebt.gr/details.php?id=4

...και οι σκέψεις του Πέτρου Παπακωνσταντίνου βρίσκονται στο "κέντρο" άν και με αρκετά ερωτήματα...

Ο στρατηγός Μακρίσταλ.

Το όνομα του στρατηγού δεν το είχα ξανακούσει.
Φαντάζομαι οι περισσότεροι δεν το είχαν ξανακούσει.
Μετά από ιδιαίτερα επικριτικές δηλώσεις του στρατηγού για την αμερικανική κυβέρνηση που δημοσιεύθηκαν στον τύπο, ο Ομπάμα τον απέλυσε.
Τίποτα το αξιόλογο μέχρι εδώ.
Η είδηση είναι οτι και τα δύο αμερικανικά κόμματα επέκριναν τον στρατηγό και δικαίωσαν την απόφαση του Ομπάμα.
Είναι άλλος ένας λόγος που η Αμερική είναι Αμερική.
( Ένας άλλος είναι οτι ο Μάντοφ -για όσους θυμούνται- είναι 150 χρόνια φυλακή ).

Ευτυχώς, σωθήκαμε !

Η μιά πλευρά...

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_20/06/2010_405311

Παλαιά Κινέζικη Σοφία

Ο αληθινός επαναστάτης δεν πρέπει ποτέ να υποκύπτει στον πειρασμό και να προσκολλάται πεισματικά σε μιά θεωρία.
Δεν πρέπει να προσαρμόζει στην άποψή του κάθε νέο γεγονός αλλά να εξετάζει κατά πόσον αυτό το καινούργιο γεγονός θα μπορούσε να τον κάνει να αναθεωρήσει την αρχική του σκέψη.

Χωρίς Τίτλο.

Προσπαθώ να σκεφτώ τι θα μπορούσαν να ακούν κάθε μέρα στο σπίτι τους και στο σχολείο τα δυό κορίτσια, 15 και 16 χρονών που σκότωσαν έναν άνθρωπο για να του πάρουν τα χρήματά του.
Η γενιά μας, απέτυχε. Εξαργύρωσε φτηνά τις επιταγές του πολυτεχνείου αγοράζοντας καγιέν.
Αλλά αμέσως φάνηκε πως οι επιταγές ήταν "ακάλυπτες".

Μεταλαμπαδευτές της Δημοκρατίας των Αθηνών !

Η πρόσφατη επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού στην Αθήνα έδωσε την ευκαιρία να διαπιστωθεί το μέτρο του εθνικισμού των νέων κυρίως, Ελλήνων.
Εθνικισμός που υπερβαίνει κάθε όριο !
Αλίμονο άν ποτέ βρεθεί ο λαός αυτός με πραγματική δύναμη !
Μήπως είναι καιρός να αναθεωρηθούν εκ βάθρων τα εγχειρίδια ιστορίας που διδάσκονται στα ελληνικά σχολεία ;

Φώς στο βάθος του τούνελ...

«Μονάκριβη γιαγιά μου. Πόσο θα ήθελα να είμαι στην αγκαλιά σου, όπως παλιά, να μου τραγουδάς σέρβικα νανουρίσματα. Πρέπει όμως να κάνουμε πρώτα υπομονή και μετά να κάνουμε και οικονομία για να μαζέψουμε γρηγορότερα τα λεφτά για να γυρίσουμε στη Σερβία. Ο κύριος λόγος που θέλω να γυρίσω στο σπίτι είναι η συμπεριφορά των άλλων. Στο σχολείο δεν έχω κάνει ακόμη φίλους. Μου συμπεριφέρονται λες και δεν υπάρχω. Ακόμα θυμάμαι την πρώτη μου μέρα σε αυτό το φριχτό σχολείο. Η δασκάλα με σύστησε στα υπόλοιπα παιδιά, λέγοντας πως είμαι «οικονομικός μετανάστης». Ολα τα παιδιά λύθηκαν στα γέλια. Ξέρω όμως τι φταίει που οι άνθρωποι συμπεριφέρονται μ’ αυτόν τον τρόπο ο ένας στον άλλον. Φταίνε αυτά τα ανόητα σύνορα ανάμεσα στα κράτη. Τα σύνορα θα έπρεπε να ενώνουν χώρες και πολιτισμούς κι όχι να χωρίζουν ανθρώπους».
Το απόσπασμα προέρχεται από γράμμα που υπογράφει η δωδεκάχρονη Σνεζάνα από τη Σερβία, η οποία ζει με την οικογένειά της τη γεμάτη στερήσεις ζωή των οικονομικών μεταναστών στη Θεσσαλονίκη.

Στην πραγματικότητα, η «Σνεζάνα» είναι η Ελληνίδα Ιωάννα Τσάνη, μαθήτρια της Στ΄ τάξης του 11ου Δημοτικού Σχολείου Γιαννιτσών Πέλλας, που με την ιστορία, μπαίνοντας στη θέση μιας συνομήλικής της μετανάστριας, μετείχε σε διαγωνισμό διηγήματος με θέμα «Ρατσισμός και ξενοφοβία» και κέρδισε το πρώτο βραβείο.

Παρά την προσπάθεια των ταγών της εκπαίδευσης, το φώς υπάρχει !

Εξισώσεις...

Προσφάτως, αναπτύσσεται στον τύπο αρθρογραφία που εξισώνει τις ευθύνες των πολιτικών και των πολιτών, σχετικά με την οικονομική κρίση.
Αυτό δεν είναι σωστό.
Κατ' αρχήν αυτού του είδους η εξίσωση οδηγεί σ' έναν φαύλο κύκλο που όλοι φταίνε και κανείς δεν φταίει..
Αλλά είναι και προφανές οτι οι ηγέτες έχουν τις ευθύνες, γιατί αυτοί παίρνουν τις αποφάσεις.
Στις οργανωμένες κοινωνίες δεν αποφασίζει μόνος του ο πολίτης για την τύχη του.
Για την ήττα δεν κατηγορείται ποτέ ο στρατιώτης. Πάντα ο στρατηγός.
Και οι ευθύνες δεν περιορίζονται στις κλεψιές και στις ρεμούλες.
Τα πρόστιμα που πληρώνουμε ( εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρώ ) για το Κτηματολόγιο, για τις αγροτικές επιδοτήσεις ( ΟΣΔΕ ), για τους ΧΥΤΑ, για μή εναρμόνιση της νομοθεσίας μας και αμέτρητα άλλα, είναι μήπως ευθύνη των πολιτών... ;
Το ζήτημα οτι οι πολίτες ψηφίζουν ( οπότε ας μην τους ψήφιζαν... ) δεν το θεωρώ άξιο σχολίου με το ισχύον εκλογικό σύστημα. Ας σκεφθεί κανείς πόσο ανισοβαρείς είναι οι ψήφοι όσων ψηφίζουν...
Ούτε εδώ έχει φυσικά εφαρμογή το "τηλεκοντρόλ" του Ν. Δήμου...

και τα ΜΜΕ ...

Καλά οι πολιτικοί. Αυτοί έχουν την ευθύνη από συστάσεως Ελληνικού Κράτους.
Αλλά τα διάφορα ΜΜΕ έντυπα και ηλεκτρονικά πιστεύουν πως βρίσκονται στο απυρόβλητο ;
Έχουν ταυτισθεί με τον Νίκο Δήμου που έλεγε οτι ότι κι΄ αν δείχνουν τα κανάλια εμείς έχουμε το τηλεκοντρόλ ;
Γιατί, τη συμπεριφορά μας, καλώς ή κακώς τα κανάλια τη διαμορφώνουν αφού το σχολείο είναι ανύπαρκτο και η οικογένεια ασχολείται με την εξόφληση του νέου τζακούζι.

Η Πολεοδομία Σύρου και το Αυγό του Φιδιού.

Ο Διευθυντής και ο Υποδιευθυντής της Πολεοδομίας Σύρου "λαδώνονταν" για να μπορούν να ζούν ευπρεπώς ως νεοέλληνες.
Δεν είναι οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι και δεν είναι ίσως και οι σημαντικότεροι.
Αυτό που είναι όμως σημαντικό, και προκαλεί μεγάλη απαισιοδοξία για το μέλλον του τόπου ( δηλαδή των παιδιών μας ) είναι η ανακοίνωση του συλλόγου μηχανικών της Σύρου.
Όταν πρωτοδιάβασα την είδηση -άν και δεν έχει λάβει την δημοσιότητα που της αξίζει- δεν ήθελα να την πιστέψω.
Μέχρι που την επιβεβαίωσα.
Ο σύλλογος μηχανικών της Σύρου συμπαρίσταται στους δημόσιους υπαλλήλους που λαδώνονταν.
Αυτές οι σχέσεις παραπέμπουν στο Σικάγο της ποτοαπαγόρευσης, στην ιταλική μαφία, στη σημερινή Μπογκοτά.
Το αυγό του φιδιού έχει πλέον επωαθεί !
Μήπως οι συνήθως λαλίστατοι συνδικαλιστές -κάργα δημοκράτες, βεβαίως - βεβαίως- που καταλαμβάνουν σελίδες και σελίδες στο δελτίου του ΤΕΕ με διάφορες σαχλαμάρες, έχουν να πούν κάτι γι' αυτό ;
Ή μήπως λόγω των ημερών είναι πολύ απασχολημένοι με τη "μοιρασιά" ;

Άν θέλετε να διαβάσετε την ανακοίνωση του συλλόγου, επισκευθείτε την ιστοσελίδα του :

http://www.architects-eng-cyclades.gr/SMMNK/index.php?option=com_content&task=view&id=67&Itemid=1

Κι' αν μετά απ' αυτά πιστεύετε ακόμη πως είναι δυνατόν η χώρα να γίνει μια ευνομούμενη δημοκρατική σύγχρονη κοινωνία, χαλάλι σας !

Η Αριστερά ( 2 )

Η Αριστερά διέρχεται κρίση, παγκοσμίως.
Αυτό είναι οπωσδήποτε μιά από τις βασικές παραμέτρους των οικονομικών εξελίξεων, όπως τις βιώνουμε σήμερα, αφού το "παιγνίδι" παίζεται άνευ αντιπάλου.
Απαιτείται επαναπροσδιορισμός στόχων και μεθόδων.
Αυτό, καθίσταται πλέον επιτακτικό.
Δυστυχώς, δεν φαίνονται στον ορίζοντα οι κατάλληλοι ηγέτες.
Μόνο στην Ελλάδα η Αριστερά δεν διέρχεται κρίση.
Γιατί βρίσκεται σε "τρικυμία εν κρανίω".
Πως αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς την πολιτική ενός κόμματος που ελπίζει στη συσπείρωση γύρω απ' αυτό, ανθρώπων οι οποίοι θα έχουν πρίν πληγεί από αυτήν την πολιτική...
Άβυσσος η ψυχή της Παπαρήγα !...

Εκλογές ΤΕΕ. Γιατί ΔΕΝ ψηφίζω.

Το ΤΕΕ τα τελευταία χρόνια έχει συντάξει ειδικό λογισμικό για τον υπολογισμό των αμοιβών και των φορολογικών επιβαρύνσεων που αφορούν ιδιωτικά έργα ( μελέτες ).
Το λογισμικό αυτό είναι επιεικώς απαράδεκτο.
Αποτελεί ντροπή ο "Τεχνικός Σύμβουλος της Πολιτείας" να έχει χρησιμοποιήσει άσχετους με τη σύνταξη λογισμικού τεχνικούς, τους οποίους φυσικά έχει ( έχουμε ) χρυσοπληρώσει.
Σύγκριση με αντίστοιχη ιστοσελίδα της ποιό μικρής επιχείρησης αρκεί για να βγάλει κανείς βέβαιο συμπέρασμα.
Το όργιο διαπλοκής που επικρατεί στην ηγεσία του ΤΕΕ είναι απίστευτων διαστάσεων.
Στο φαγοπότι συμμετέχουν όλες οι "συνδικαλιστικές" παρατάξεις, εκούσια ή ακούσια.
Προφανώς το θέμα αυτό δεν είναι το μόνο.
Ούτε το σπουδαιότερο.
Απλώς, ένα, μέσα σ' όλα τ' άλλα.
Άν μπορέσει κανείς να διακρίνει μία ( 1 ) ενέργεια του ΤΕΕ που συνάδει με την ιδιότητά του ως Τεχνικού Συμβούλου της Πολιτείας, ανυστερόβουλα, εγώ θα ζητήσω ταπεινά συγνώμη, και θα προσέλθω να ψηφίσω.

Μεγάλη Ανησυχία

Μερικές φορές κάτι εκ πρώτης όψεως ασήμαντο είναι δυνατόν να κρύβει πολλά.

Στις 13/04 δημοσιεύθηκε μια είδηση που αφορούσε τον συλληφθέντα Μαζιώτη και τον πρώην υπουργό Προκόπη Παυλόπουλο ( κοινώς "Πάκη" ).

Ο Μαζιώτης, στο πλαίσιο μιας ελληνοβρετανικής επιχείρησης, ήταν υπό παρακολούθηση από την αστυνομία για πολύ συγκεκριμένους λόγους.

Ο Προκόπης Παυλόπουλος έδωσε εντολή να σταματήσει η παρακολούθηση κατόπιν δημοσιογραφικών πιέσεων, λέει η είδηση.

Η παρακολούθηση σταμάτησε παρά τις έντονες διαμαρτυρίες των αστυνομικών.

Δυό μέρες αργότερα ο "Πάκης" προσπάθησε χωρίς επιτυχία να διαψεύσει την είδηση ως προς το πρώτο σκέλος της ( Οτι έδωσε την εντολή ).

Ως προς τις δημοσιογραφικές πιέσεις, απόλυτη σιωπή μέχρι σήμερα, μέρα που είναι...!

Πραγματικά, σε μένα προκαλεί Μεγάλη Ανησυχία!

Με βαθμό 1.5 στα 20 εισέρχεσθε στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο !

Ωραία λοιπόν!
Είναι ανοικτός ο δρόμος της απόκτησης του "τίτλου" του φοιτητή με τα δανεικά του ΔΝΤ.
Τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ της Άνω-Κάτω Παναγιάς θα ανοίξουν τις πύλες τους στην ελληνική χρυσή νεολαία που θα σπεύσει πρόθυμα να γεμίσει τις γκαρσονιέρες των "αγροτουριστικών" και τις καφετέριες.
Οι "καθηγητές", βολεύτηκαν κι' αυτοί, και όλα είναι έτοιμα για την εκπαίδευση της νέας γενιάς που θα κυβερνήσει τη χώρα.
Μόνο, που ευτυχώς, χώρα δεν θα βρεί για να κυβερνήσει.
Μου μένει όμως μια απορία:
Όλοι οι "προοδευτικοί", έχουν ως αντίλογο στην επιβολή της τάξης, από την αστυνόμευση της κίνησης στους δρόμους για την αποφυγή των τροχαίων μέχρι την ευγένεια που έχει χαθεί από τον νεοέλληνα ( πόσοι έχουν κρατήσει μια πόρτα εισόδου να μη σας έρθει στα μούτρα ), την παιδεία. Χρειάζεται, λένε, παιδεία. Μόνο έτσι αναπτύσονται και προοδεύουν οι κοινωνίες. Όχι με αστυνόμευση.
Να υποθέσω οτι αυτήν την παιδεία εννοούν;
Και άλλη μια απορία:
Αφού ο "Γιωργάκης" δεν έχει τα κότσια να τα βάλει ούτε με τους λεχρίτες της "εκπαίδευσης", μέσης και ανωτάτης, θα τα βάλει με τους "άλλους"...;

Επιλεκτική Δημοκρατικότητα !

Πού βόσκει άραγε η ευαισθησία των «Επαναστατών του Δεκέμβρη»; Εχει εκδράμει προς εορτασμόν της εθνικής επετείου και της Λαμπρής εν σειρά και δεν αξιώθηκε ν’ ασχοληθεί ούτε κατ’ ελάχιστον με τον αποτρόπαιο φόνο του δεκαπεντάχρονου Αφγανού μετανάστη από αδέσποτη βόμβα; Και πού ν’ αρμενίζει η γρηγορούσα συνείδηση πανεπιστημιακών και άλλων προοδευτικάριων που δρομαίως «συντάσσονται, συντρέχουν» σε άλλες περιπτώσεις; Ή είναι που τώρα δεν ήταν αστυνομικός ο θύτης αλλά κάποιος προφανώς «εξεγερμένος»; Διότι δεν θέλω ούτε να σκεφτώ πως η εκκωφαντική αυτή σιγή οφείλεται στο ότι δεν ήταν «δικό μας» το δεκαπεντάχρονο.

( απ' τον Βασίλη Αγγελικόπουλο )

Μάθημα από την Αλβανία !

Η ηγεσία της χώρας της οποίας τους πολίτες θέλουν να ξαντεριάσουν τα καμάρια του λιμενικού σώματος  βράβευσε με τη μέγιστη τιμητική διάκριση τον Αλβανίας Αναστάσιο.
Ο δικός μας "Γιώργος" με τι βράβευσε τον αρχηγό του λιμενικού σώματος ;
Αν δεν μπορεί ούτε αυτόν να τιμωρήσει, πιστεύει κανείς πως είναι ικανός να κυβερνήσει μια χώρα ;
Ο φασισμός έρπει παντού. Από το λιμενικό σώμα μέχρι τους δικαστές που αθώωσαν ( δικαίωσαν ) τον Πλεύρη.
Το έδαφος, φαίνεται, είναι γόνιμο.

Δηλώνω Μή Έλλην.

Μόλις χθές διάβασα για το "επεισόδιο", ( δεν είναι επεισόδιο, πρόκειται περί αίσχους ) στο οποίο πρωταγωνίσθησαν παρελαύνοντες λιμενικοί για τον εορτασμό της εθνικής επετείου.
Άν λοιπόν, γνήσιοι και καθαροί έλληνες είναι όσοι θέλουν να ράψουν τα ρούχα τους με δέρματα αλβανών και άλλα τέτοια, τότε το πιό φρόνιμο και τίμιο είναι να δηλώσουν μή έλληνες όσοι δεν ανέχονται τέτοιες ορέξεις και νιώθουν βαρύτατα προσβεβλημένοι από τα αιμοδιψή συνθήματα, μήπως σωθεί η τιμή της ελληνικότητας.

Ευσεβείς Πόθοι ...

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_23/03/2010_395164

" .... Ο Ευ. Βενιζέλος και η πολιτική τάξη που μας κυβερνά τα τελευταία 30 χρόνια θέλουν να αποτρέψουν τις αλλαγές που θα μας επιβάλει το ΔΝΤ. Αυτές είναι όμως που περιμένουν από εμάς και οι αγορές, ώστε τα επιτόκια να επανέλθουν στα προ της κρίσης επίπεδα. Το πρόβλημα, τόσο για το ΠΑΣΟΚ όσο και για τη Ν.Δ., είναι ότι αν πραγματοποιηθούν οι διαρθρωτικές αλλαγές και τα δύο μεγάλα κόμματα θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουν τον ρόλο τους και τη φυσιογνωμία τους. Αυτό προσπαθούν πάση θυσία να αποφύγουν, όπως και όλες οι άλλες συντεχνίες του Δημοσίου... "

Στον Κόσμο τους !!!

Έγραφε, μεταξύ άλλων, ο Στέφανος Κασιμάτης πρίν λίγες μέρες, αναφερόμενος στους διάφορους "παράγοντες" της ΝΔ.:

"... Οι άνθρωποι αυτοί ( οι πολιτευτές ), δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει γύρω τους. Δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα. Αλλά και πώς να έχουν; Σπανίως κυκλοφορούν στον δρόμο, κάνουν παρέα μεταξύ τους ή με δημοσιογράφους, όλη την ώρα μιλούν στο τηλέφωνο για ασήμαντα θέματα του κομματικού μικρόκοσμου, σπανίως διαβάζουν (ούτε καν εφημερίδες), περιστοιχίζονται διαρκώς από υστερόβουλους κόλακες, φθείρονται σε επαφές με «πελάτες» οι οποίοι πάντα επιδιώκουν μια εκδούλευση, οι δε εκτός πολιτικής συζητήσεις τους συνήθως εξαντλούνται σε φτηνά ανέκδοτα και κουτσομπολιό. Αυτή είναι η καθημερινότητα των περισσοτέρων. (Φυσικά, όπως πάντα στη ζωή, υπάρχουν εξαιρέσεις. Αλλά φροντίζουν να κρύβονται, για να μην αποβληθούν από το σύστημα...)... "

Αυτά αφορούν όλους τους πολιτικούς μας.
Μα, όλους !
Τόσο τους της Βουλής, όσο και των "τοπικών", Νομαρχών κλπ...

Ναπολεόντιο ...

( από αναγνώστη της Καθημερινής )

Από τον αναγνώστη Κ. Π., κάτοικο Τρικάλων, έλαβα την κάτωθι επιστολή: «Στις κατευθυντήριες οδηγίες του Ναπολέοντος προς τους στρατηγούς του περιλαμβάνεται και η ακόλουθη: “Τους αξιωματικούς σας να τους αξιολογήσετε και να τους κατατάξετε σε τέσσερις κατηγορίες, ήτοι: Στην πρώτη κατηγορία, τους έξυπνους και τεμπέληδες. Αυτούς να τους τοποθετήσετε σε επιτελικές θέσεις, ώστε με την ευφυΐα τους και με την άνεση χρόνου που διατίθεται να μελετήσουν και να συντάξουν τα σχέδια επιχειρήσεων και εκτάκτων αναγκών. Στη δεύτερη κατηγορία, τους έξυπνους και εργατικούς. Αυτούς να τους τοποθετήσετε διοικητές των μάχιμων μονάδων, ώστε με την ευφυΐα και την εργατικότητά τους να οργανώσουν, να εκπαιδεύσουν και γενικώς να καταστήσουν τη μονάδα τους ικανή για όποια αποστολή της ανατεθεί. Στην τρίτη κατηγορία, τους κουτούς και τεμπέληδες. Αυτούς να τους διορίσετε διευθυντές βοηθητικών υπηρεσιών δευτερευούσης σημασίας, όπως τα στρατιωτικά πορνεία. Στην τέταρτη κατηγορία, τους κουτούς και εργατικούς. Γι’ αυτούς να προβείτε στην άμεση αποστρατεία τους, διότι με την κουταμάρα και την εργατικότητά τους θα προκαλέσουν τέτοια ζημία, ώστε θα χρειασθείτε άλλους τόσους αξιωματικούς για να αποκαταστήσουν τα πράγματα στη σωστή θέση τους”. Το ερώτημά μου είναι το εξής: Αν ο Γιώργος ήταν αξιωματικός του Ναπολέοντος, σε ποια κατηγορία θα έπρεπε να τον κατατάξουμε;»

Το ερώτημα του επιστολογράφου ας απαντηθεί από τους αναγνώστες της στήλης. Από πλευράς μου, ας μου επιτραπεί να συμπληρώσω τις οδηγίες, βάσει των προσφάτων εμπειριών μας από τη Νέα Διακυβέρνηση. Είναι πρόδηλο ότι, αν ο Αρχιστράτηγος ανήκει στην πρώτη από τις παραπάνω κατηγορίες, παύει να έχει οποιαδήποτε σημασία σε ποιες κατηγορίες κατατάσσονται οι αξιωματικοί...

Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία ...

Διαβάστε το.

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathextra_1_09/03/2010_327741

Η σιωπή των ταγών !

Η σιωπή των ταγών:

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_38_14/03/2010_394132

... περί δικαίου ...

Το "κοινό περί δικαίου αίσθημα" είναι μοχλός των κοινωνικών εξελίξεων.
Ανεξαρτήτως των στόχων των "μεγάλων" της Ε.Ε. είναι σε όλους γνωστό πως αργά ή γρήγορα η όποια οικονομική "κρίση" θα περάσει.
Και αφού περάσει θα περιμένουμε την καινούρια.
Το ότι δεν υπάρχει διάθεση να θεραπευθούν τα αίτια, είναι πλέον ορατό.
Επιβάλλεται, πχ, ποινή σε όλους τους δημόσιους υπαλλήλους.
Είτε δουλεύουν είτε όχι. Είτε χρειάζονται είτε όχι.
Το αποτέλεσμα της τιμωρίας "δικαίων και αδίκων" εξ' ίσου, είναι ιστορικά γνωστό.
Οι μόνοι που δεν το γνωρίζουν, είναι -φαίνεται- οι κυβερνώντες !
Αλλά τί να περιμένουμε από καπετάνιους που εν όψει ναυαγίου τρέχουν πρώτοι να σωθούν ...
( άσυλο βουλευτών, υπάλληλοι βουλής, μισθοί βουλευτών, αυτοκίνητα βουλευτών ... )
Πόσοι από τους βουλευτές έχουν ανοίξει το στόμα τους στη βουλή ;
Αλλά κι' όταν το ανοίγουν ξεστομίζουν τέτοια μαργαριτάρια....
( Ας πούμε για τις απόψεις του προέδρου της βουλής περί Νόμπελ Ελλήνων και Γερμανών... ας εύρισκε να πεί τίποτα άλλο έστω για γκόμενες, έχουν οι Γερμανοί Τζούλια, ας πούμε !!! )

Η ποιότητα !

Η ποιότητα των νέων ευρωπαίων ( Γερμανών, Γάλλων Άγγλων ) πολιτικών, λέει ο πολύς κ. Πάγκαλος, ( εγγονός ), δεν συγκρίνεται μ' εκείνη των παλαιών...

Των νέων Ελλήνων πολιτικών κ. Πάγκαλε ;

Η Επιτήρηση.

Μας ενοχλεί που μας επιτηρούν. Που δεν μας αφήνουν να κάνουμε ότι θέλουμε.
Όμως είμαστε μέλη μιας κοινότητας ( μιας οικογένειας ) και φυσικό είναι να ακολουθούμε κάποιους κοινούς κανόνες. Κανείς δεν μας υποχρέωσε να είμαστε μέλη της κοινότητας αυτής. Θα μπορούσαμε να είμαστε αυτόνομοι. Στο τέλος η Ιστορία θα έκρινε τα σύν και τα πλήν.
Όμως, για όσο παραμένουμε μέλη αυτής της οικογένειας οφείλουμε σεβασμό στους αμοιβαία αποδεκτούς κανόνες της.
Δεν μπορεί κάποιος να κλέβει και να μένει ατιμώρητος. Δεν μπορεί ένας τενεκές να απολαμβάνει προνόμια εις βάρος του επιμελούς και άξιου.
Η παιδεία μας παράγει "τούβλα" και κανείς δεν ενοχλείται.  Μόνο χαμηλώνουμε τη βάση, στο 8, ώστε τα "μαγαζιά" της επαρχίας να μην χάσουν το τζίρο τους, τώρα που θα είναι μειωμένες και οι επιδοτήσεις...
Οι δρόμοι μας είναι οι χειρότεροι της Ευρώπης και αδιαφορούμε για το πλήθος των τροχαίων.
Μέχρι οι εργολάβοι να φτειάξουν νέο σιδηροδρομικό δίκτυο, το παλαιό εγκαταλείφθηκε τη στιγμή που και το τελευταίο χιλιόμετρο και παλαιού δικτύου σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες αξιοποιείται.
Αλλά ο στόχος δεν είναι οι υποδομές ( το δίκτυο ) αλλά οι εργολαβία και οι συνακόλουθες μίζες.
( Χαρακτηριστικό παράδειγμα η γραμμή Μεσσολόγγι - Αγρίνιο.  Ο εργολάβος την έφτειαξε, οι μίζες "έπεσαν", ο υπουργός -ο Βερελής νομίζω-, την εγκαινίασε λίγο πρίν τις εκλογές, και τέλος.  Σήμερα έχει λογγώσει και ρημάζει, έτσι απλά!  Καμιά ευθύνη δεν ζητήθηκε. )
Η αστυνομία, πλήρως ανίκανη για το έργο της, έχει εξελιχθεί σε δημόσιους υπαλλήλους με στολή και πιστόλι. Η Μπογκοτά δεν έγινε Μπογκοτά σε μιά νύχτα. Πρός το παρόν η ανεξέλεγκτη κυκλοφορία των διάφορων τύπων με τα μαύρα τζίπ και τους φουσκωτούς στην Αθήνα, είναι μόνο η αρχή.
Αλλά όταν η Βουλή δεν επιτρέπει την δίωξη βουλευτών - μελών της για διάφορα ποινικά αδικήματα που διαπράτουν και καταδικάζεται γι' αυτό από διεθνή δικαστήρια....
Όταν συλλαμβάνονται, σε καθημερινή βάση, επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι να κλέβουν, να δωροδοκούνται, να "λουφάζουν" και να μην εργάζονται και δεν ξέρω τι άλλο και δεν τρέχει τίποτα...
( αν απλώς και μόνον όσοι κλέβουν ή δωροδοκούνται απολύονταν, θα έλυνε ο Παπακωνσταντίνου το πρόβλημά του... είναι μια ιδέα ! )
Η δικαιοσύνη ! Εκεί κι' αν βρίσκεις την ανικανότητα και τη διαφθορά, σε όλο της το μεγαλείο !
Απ' έξω από το παράθυρο του γραφείου του εισαγγελέα να γίνεται "το έλα να δείς" και αυτός να μην ξέρει τίποτα!  Ή να είναι στην αγορά για ψώνια ! ( Ο ίδιος ο προϊστάμενός τους το λέει, δεν το λέω εγώ ! ).
Όσο κι΄αν προσπαθήσεις να βρείς κάτι να δουλεύει καλά σ΄αυτή τη χώρα, δεν βρίσκεις.
( Παλαιά ήταν τα ρολόγια και οι κομμουνιστές. Τώρα έμειναν μόνο τα ρολόγια, αλλά ούτε γι΄αυτά είμαι σίγουρος ! ).
Η χώρα της Μετριότητας !
Όλοι οι άξιοι έλληνες προοδεύουν εκτός Ελλάδος.
Όταν κάμουν το λάθος και προσπαθήσουν να ευδοκιμήσουν εδώ, το μετανιώνουν πικρά.
Δεν τολμά κανείς να το πεί, αλλά είναι αλήθεια:
Μας αξίζουν καλύτερες ηγεσίες απ΄αυτές που κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα.
Να φύγουν, αμέσως, αν είναι δυνατόν. Να εξαφανισθούν.
Δέκα εκατομύρια έλληνες εκτός ελλάδος προόδευσαν υπό την ηγεσία αμερικανών, γερμανών, αυστραλών, σουηδών, βέλγων και δεν ξέρω ποιών άλλων.
Ας ζητήσουμε, από μόνοι μας, την ηγεσία τους.

Η Αριστερά.

Είναι βέβαιο οτι η Αριστερά ( με την έννοια της πολιτικής δύναμης που μάχεται για τις αξίες του ανθρωπισμού ), περνά παγκοσμίως κρίση.
Περνά κρίση, γιατί κατελήφθη πρίν πολλά χρόνια από το σύνδρομο κλέφτη-αστυνόμου.
Είναι το σύνδρομο εκείνο που ο "κλέφτης" είναι πάντα ένα κλίκ ποιό μπροστά από τον "αστυνόμο".
Αν ο Μάρξ ζούσε, πρώτος θα διαπίστωνε πιστεύω, οτι χρειάζονται καινούργια εργαλεία για να ερμηνεύσουν τις σημερινές οικονομικές συνθήκες και σχέσεις.
Η ραθυμία της Αριστεράς να να γίνει δέκτης απόψεων σύγχρονων στοχαστών και να επεξεργαστεί νέους στόχους και νέα μέσα την έχουν καταστήσει μουσιακό είδος.
Σε ένα περιβάλλον -παγκοσμίως- που η ανάγκη παρέμβασής της είναι επιτακτική, αυτή τα έχει χαμένα !
Θέμα ηγεσιών κι' εδώ. Βολεμένοι μεταπολεμικοί γιάπηδες το μόνο που θέλουν είναι να μή χάσουν τη βολή τους.
Οσο για την ελληνική αριστερά καλύτερα μην πούμε τίποτα.
Αποτελεί γραφική ατρακσιόν που χαλάει μόνο οξυγόνο !

Μ' όποιον δάσκαλο καθήσεις...

Ο πρύτανης του πανεπιστημίου Αθηνών δεν μπορεί να οριοθετήσει τους χώρους του πανεπιστημιακού ασύλου γιατί είναι πολλοί ( 418 ! ).
Επιπλήττει όμως τις καθηγήτριες που εφαρμόζοντας τον κανονισμό έθεσαν όρια στην εξεταστική περίοδο.
Ο πρύτανης δηλαδή, μαζί με τους "φοιτητές" που διαπλέκεται για να τον ψηφίζουν κράζει " Δεν υπάρχουν νόμοι και κανονισμοί, νόμος είναι η ανάγκη κάθε φοιτητή " ( !!! ).
Πανεπιστήμια λοιπόν με τέτοιους ηγέτες βγάζουν τους μελλοντικούς ηγέτες της Ελλάδος.
Δεν καταλαβαίνω γιατί μας στεναχωρεί η "επιτήρηση".
Οι νεοέλληνες έχουν αποδείξει πέραν πάσης αμφιβολίας, οτι είναι ανίκανοι να αυτοκυβερνηθούν.
Σύντομη αναδρομή στην Ιστορία του νέου ελληνικού κράτους το φανερώνει εύκολα.
Μόνιμο τροπάριο : " Μας φταίνε οι ξένοι. Που μας ζηλεύουν. Γιατί ήμαστε ωραίοι. Γιατί ήμαστε μάγκες. ".
Και τώρα πάλι οι ξένοι μας φταίνε.
Αμ' πώς ;...

Νέοι Θεσμοί !

Από τις Ειδήσεις:
Οι εκπρόσωποι των "μπλόκων των τρακτέρ" -όχι των αγροτικών οργανώσεων-, θα συναντηθούν με τους εκπροσώπους της κυβέρνησης !
Ήμαρτον ! Τί άλλο θ' ακούσουμε ; ...

Περί γρίππης, φαρμάκων και άλλων τινών...

Ο κ. Νίκου Δήμου στο πλαίσιο της άποψής του για τον Σύνδεσμο Ορθολογικής Σκέψης ( καθ' όλα αποδεκτό ως ιδέα ) φέρει ώς παράδειγμα το εμβόλιο για την γρίππη.
Αφήνει δε να εννοηθεί ότι οι αντιδρώντες στο ( τάκα-τάκα ) εμβόλιο, είχαν άδικο αφού μέχρι τώρα δεν έπαθε τίποτα κανείς ( ! )
Πολύ βιάζεστε κ. Δήμου.
Όσοι έχουν υποστεί ραδιενέργεια ( π.χ. ), δεν έπαθαν κάτι αμέσως!
Σας αφιερώνω τον παρακάτω σύνδεσμο, που λές και κατά διαβολική σύμπτωση δημοσιεύθηκε στο ίδιο φύλλο της εφημερίδος με την επιστολή σας.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_10/01/2010_386260

Κατόπιν τούτου, ο κ. Νίκου Δήμου δυστυχώς, βρίσκεται -ακόμη- στον δικό του κόσμο!

Η επιστολή του κ. Νίκου Δήμου:

Eλλειμμα ορθολογισμού


Κύριε διευθυντά


Διαβάζοντας τον καθηγητή Νίκο Αλιβιζάτο, θυμήθηκα μία παλιά προσπάθεια. Είχα προτείνει –μαζί με μερικούς φίλους και γνωστούς– τη δημιουργία ενός Συνδέσμου Ορθολογιστικής Σκέψης (αρχικά ΣΟΣ). Πιστεύω ότι το έλλειμμα ορθολογισμού σε αυτή τη χώρα είναι απείρως μεγαλύτερο από το έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών - και πολύ πιο επικίνδυνο. Ζούμε ανάμεσα στον μύθο και την παράνοια - και αδυνατούμε να πάρουμε σωστές αποφάσεις. Μία ένωση πολιτών με στόχο τον εξορθολογισμό της κοινωνικής και πολιτικής ζωής, που θα παρενέβαινε δυναμικά όπου εμφανιζόταν η παράνοια (περίπτωση νέας γρίπης) ή ο παραλογισμός (περίπτωση Δραγώνα) θα μπορούσε ίσως να εξυγιάνει την ατμόσφαιρα.


(Αλήθεια τι έγιναν όλοι όσοι μας έλεγαν ότι θα πεθάνουμε από τις παρενέργειες του εμβολίου Η1Ν1; Μύτη δεν άνοιξε…).


Νικος Δημου / συγγραφέας

ΥΓ:
Πιστεύω να γνωρίζετε κ. Δήμου το ανέκδοτο του φούρναρη στο μικρό χωριό, και τα 200 ψωμιά του. ( ...να δώ τι θα τα κάνεις τα 200 ψωμιά ! ).
Χαίρετε!

Λέτε ;;;

Λέτε οι πολιτικοί να διέγνωσαν κίνδυνο επιβίωσης και να αντιδράσουν συνασπιζόμενοι για να σωθούν ;
Επειδή δηλαδή φοβούνται οτι το "κουμάντο" θα το χάσουν και θα γίνουν απλοί "χωροφύλακες" με συνέπεια απώλεια ή έστω μείωση της "κουτάλας".
Τώρα αυτό είναι Καλό; Κακό; Δεν ξέρω !