Η επαναστατική νεολαία ...

Το κορίτσι που εμφανίσθηκε χθες το πρωί σε τηλεοπτική εκπομπή να μιλήσει για την επιτυχία της στις πανελλήνιες ήταν από τους πρώτους σε κάποια από τις πανεπιστημιακές σχολές υψηλής ζήτησης. 
Αφού πρώτα ευχαρίστησε το φροντιστήριό της και τους καθηγητές που της έκαναν ιδιαίτερα μαθήματα, είπε ότι τώρα πια το όνειρό της ήταν να βρει μια θέση εργασίας από την οποία «να μη με κουνήσει ποτέ κανείς». 
Με άλλα λόγια, το κίνητρο για την τεράστια προσπάθεια που κατέβαλε επί τουλάχιστον ένα χρόνο αυτό το παιδί δεν ήταν τίποτε περισσότερο παρά το όραμα μιας ζωής σε απόλυτη ακινησία. 
Αυτές είναι οι συνέπειες από «το βάθεμα και το πλάτεμα» της δημοκρατίας μας: οι καλύτεροι να αγωνίζονται για το δικαίωμα να ζήσουν τη ζωή των χειρότερων...

Περί διακριτικής ικανότητος ... ( ή "τα τετράποδα καλά τα δίποδα κακά" )

....  Αφού σταμάτησαν τα χειροκροτήματα η παρέα ξανάπιασε την τράπουλα και συνέχισε το παιχνίδι.
Τα ζώα αποτραβήχτηκαν σιωπηλά. Δεν είχαν προχωρήσει ούτε είκοσι μέτρα και σταμάτησαν. Σαματάς ακούστηκε στο σπίτι.
Γύρισαν τρέχοντας πίσω και κόλλησαν στο παράθυρο.
Είχε ανάψει άγριος καβγάς. Φωνές, χαλασμός, γροθιές στο τραπέζι, βλέμματα όλο καχυποψία και έντονες λογομαχίες.
Ο λόγος που είχαν γίνει μαλλιά κουβάρια ήταν, προφανώς, το γεγονός οτι ο Ναπολέων και ο κύριος Πίλκινγκτον είχαν ρίξει ταυτόχρονα έναν άσσο μπαστούνι.
Δώδεκα φωνές ούρλιαζαν με μανία και ήταν όλες ίδιες.
Τώρα ήταν ολοφάνερο τι είχε συμβεί στις φάτσες των γουρουνιών.
Τα ζώα απ' έξω κοιτούσαν πότε τα γουρούνια και πότε τους ανθρώπους, πότε τους ανθρώπους και πότε τα γουρούνια, ύστερα πάλι τα γουρούνια και πάλι τους ανθρώπους, αλλά ήταν αδύνατον να διακρίνουν ποιός ήταν ποιός.

Eric Arthur Blair ( George Orwell ) "Animal Farm"