( του Παντελή Μπουκάλα - αποσπάσματα )
Με τα λείψανα του αγέρωχου ύφους του μεταμορφωμένα σε ένα ελάχιστα πειστικό χαμόγελο σιγουριάς και με έναν φάκελο να προσπαθεί να κρύψει τις ατιμωτικές χειροπέδες, ο κ. Ακης Τσοχατζόπουλος εμφανίστηκε στο εφετείο με αρκετές μυθικές σκιές να τον συνοδεύουν, του Ανδρέα Παπανδρέου πρωτίστως και του Μένιου Κουτσόγιωργα. Προφανώς και δεν δικάζεται και το ΠΑΣΟΚ ..... αλλά εξίσου προφανές είναι ότι στο εδώλιο βρίσκονται και τα πρόσωπα και οι αντιλήψεις που επέτρεψαν να εκδηλωθεί, να επιβληθεί και να θριαμβεύσει το φαινόμενο Ακης, δηλαδή ο ωμός αμοραλισμός κάτω από τον γελοίο στόμφο περί «αλλαγής» και «λαού στην εξουσία», η χυδαία «ιδιωτικοποίηση» των δημόσιων αξιωμάτων, οι μπίζνες εν ονόματι του σοσιαλισμού και άλλων ηχηρών παρομοίων.
........ ο κάποτε «ωραίος Μπρούμελ» δεν εμφανίστηκε από το πουθενά, δεν έδρασε στο κενό και δεν ήταν «μοναχικός λύκος» (ή «μοναχικός αμνός» όπως φαντάζεται ο ίδιος). Υπήρξε γνήσιο και αυθεντικό προϊόν του «συστήματος ΠΑΣΟΚ», αλλά και ο κορυφαίος και πλέον μακρόβιος εκφραστής του «καθεστώτος ΠΑΣΟΚ».
......... στο ΠΑΣΟΚ, άλλωστε, ήταν ανέκαθεν μπρεχτικοί, οπαδοί της αποστασιοποίησης, και σταθερά ποντιοπιλατικοί. Κι όμως. Αν σκέφτονταν ψύχραιμα, πολιτικά δηλαδή, κι αν ήθελαν όντως να προσλάβει η αυτοκριτική τους την ειλικρινέστερη δυνατή μορφή, θα εκμεταλλεύονταν την ευκαιρία για μια εις βάθος και ενώπιον όλων αναψηλάφηση του καθεστώτος τους, του πνεύματός τους, της πρακτικής τους. Ισως μια δημόσια τελετή αυτοκάθαρσης είναι το μόνο που θα μπορούσε να συγκρατήσει έστω αυτό το εναπομείναν 6% ή 7%.
Αναρωτιέμαι, ο κ. "όλοι μαζί τα φάγαμε", τί σκέπτεται ;
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_23/04/2013_495338