Όπως έχει δημοσιευθεί στον Τύπο («Κ» 19-07-23 & «Κ» 21-07-23 -σίγουρα και αλλού), το Υπουργείο Οικονομικών έχει αποφασίσει μειώσεις στον ΕΝΦΙΑ για ακίνητα που είναι ασφαλισμένα μεταξύ άλλων κινδύνων και γι’ αυτόν του σεισμού.
Όπως είναι όμως γνωστό οι ασφαλιστικές εταιρείες δέν ασφαλίζουν για κίνδυνο σεισμού ακίνητα που έχουν κατασκευασθεί πρίν το 1960 με την δικαιολογία ότι ώς τότε δέν υπήρχε εγκεκριμένος αντισεισμικός κανονισμός.
Στην Κεφαλονιά, υποθέτω και σε όλα τα άλλα Ιόνια νησιά, μετά τους σεισμούς του 1953 και πρίν από το 1960 κατασκευάσθηκε πλήθος οικοδομών στο πλαίσιο της ανοικοδόμησης του τότε Υφυπουργείου Αποκαταστάσεως βάσει κρατικών σχεδίων και υπό την επίβλεψη μηχανικών των κρατικών Υπηρεσιών που σαφέστατα πληρούσαν τους κανόνες αντισεισμικής προστασίας, αφού παρά την μή ύπαρξη εγκεκριμένου «κανονισμού», η επιστημονική γνώση υπήρχε και χρησιμοποιήθηκε στον σχεδιασμό.
Απόδειξη τούτου, είναι ότι οι οικοδομές αυτές χαρακτηριζόμενες ώς «αρωγές» υφίστανται έως σήμερα, έχουν δοκιμασθεί εν τοις πράγμασι από πολλούς ισχυρούς σεισμούς όλα αυτά τα χρόνια χωρίς να παρουσιάσουν το παραμικρό πρόβλημα, σε αντίθεση με άλλες οικοδομές που κατασκευάσθηκαν αργότερα, ισχύοντος του αντισεισμικού κανονισμού, οι οποίες υπέστησαν σοβαρότατες βλάβες, έχοντας όμως την δυνατότητα ασφάλισης (!!!).
Είναι άδικη λοιπόν η οριζόντια ρύθμιση της εξαίρεσης από την ασφάλιση των οικοδομών της «αρωγής» για τους εξής λόγους:
Οι οικοδομές αυτές κατασκευάσθηκαν με εγκεκριμένες μελέτες του Υπουργείου στίς οποίες είχε ληφθεί ώς πρώτιστο κριτήριο η αντισεισμική θωράκιση και η επίβλεψη της κατασκευής έγινε από τις κρατικές υπηρεσίες.
Ο φόβος των σεισμών λόγω της ολικής καταστροφής που είχε πλήξει τότε το νησί, ήταν την περίοδο εκείνη διάχυτος τόσο στους ιδιοκτήτες όσο και στους κατασκευαστές, με συνέπεια στο θέμα της τήρησης των οδηγιών των μηχανικών του Υπουργείου να συμπεριφέρονται όλοι ώς «βασιλικότεροι του βασιλέως».
Η άριστη συμπεριφορά των κτιρίων αυτών για 70+ χρόνια έχει αποδειχθεί αναντίρρητα με την δοκιμασία σε πολλούς ισχυρούς σεισμούς που έχουν πλήξει το νησί.
Είναι λοιπόν άδικο, αλλά και ακατανόητο, να εξαιρούνται της ασφάλισης τα ακίνητα αυτά τη στιγμή που ασφαλίζονται «αυθαίρετα» που έχουν «νομιμοποιηθεί».
Δηλαδή, κατασκευάζει ο άλλος ένα κτίριο μόνος του, χωρίς μελέτη και επίβλεψη και εν συνεχεία «νομιμοποιείται» με τίς ευχές του κράτους (και των μηχανικών βεβαίως βεβαίως) χωρίς να έχει γίνει κανείς επί της ουσίας έλεγχος της αντισεισμικής ικανότητας του κτιρίου.
Άλλος ένας ορισμός της υποκρισίας κράτους – μηχανικών – πολιτών.
Τί πρέπει να γίνει:
Επειδή οι οικοδομές αυτές (οι «αρωγές») κατασκευάσθηκαν με εγκεκριμένες μελέτες του κράτους που είχαν λάβει υπ' όψιν τους την αντισεισμική θωράκιση (υπήρχαν πέντε - έξι τυπικά σχέδια που εφαρμόζονταν αναλόγως) και επιβλέφθηκαν από επίσης κρατικές υπηρεσίες, θα πρέπει κατ’ εξαίρεση του γενικού κανόνα, να ασφαλίζονται.
Περιπτώσεις κατά τίς οποίες οι οικοδομές αυτές τροποποιήθηκαν είτε κατ’ επέκταση είτε κατ’ όροφον εμπίπτουν αυτομάτως στην κατηγορία «μετά το 1960» όπου ο μελετητής μηχανικός έχει λάβει προφανώς υπ’ όψιν τον αντισεισμικό κανονισμό για το σύνολο της οικοδομής.
Το τοπικό ΤΕΕ και η πολιτική ηγεσία του τόπου πρέπει να κινηθούν άμεσα πρός την κατεύθυνση της επίλυσης αυτού του ζητήματος, τώρα, στο πλαίσιο των προβλεπομένων ρυθμίσεων του ΕΝΦΙΑ.
Ακόμη κι’ άν οι ασφαλιστικές εταιρείες αρνηθούν να συναινέσουν στο λογικό αυτό αίτημα παρά το ότι ουδόλως θα τίς επιβαρύνει -το αντίθετο μάλιστα αφού στατιστικώς είναι βέβαιο ότι οι οικοδομές αυτές δέν παρουσιάζουν ζημίες λόγω σεισμών- το κράτος οφείλει να εγγυηθεί τίς κατασκευές αυτές που το ίδιο μελέτησε και επέβλεψε έχοντας συμπεριλάβει ώς κριτήριο την αντισεισμική ασφάλεια.