Όταν κάποιος έχει γαλουχηθεί με τίς "αρχές" του Λενινισμού - Σταλινισμού, του είναι εξαιρετικά δύσκολο να τίς αποβάλει. Αναλόγως των περιστάσεων αναγκάζεται να υποκριθεί τον φιλελεύθερο δημοκράτη αλλά δέν παύει να μοιάζει σάν τον λύκο ντυμένο κοκκινοσκουφίτσα.

Τέτοιος είναι αναμφίβολα ο σοβαρός κύριος Γαβρόγλου, ο υπουργός Παιδείας!

Το κείμενο που ακολουθεί είναι ακριβής αντιγραφή άρθρου του Μάνου Βουλαρίνου.

Επειδή το χιούμορ ενίοτε περιγράφει πληρέστερα και συντομότερα πολύπλοκα ζητήματα...

( http://www.athensvoice.gr/politics/410145_i-koy-kloyx-klan-eihe-enan-gavrogloy)

Από τότε που ξεκίνησα να περιγράφω και να κοροϊδεύω την πολιτική ζωή της Ελλάδας δεν νομίζω να έχω συναντήσει κυβέρνηση τόσο αδίστακτων και χυδαίων ανθρώπων όσο η χαρούμενη παρέα του Αλέκση. Αν μάλιστα σκεφτεί κανείς ποιες κυβερνήσεις έχουν προηγηθεί, θα καταλάβει ότι το κατόρθωμα του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ είναι πραγματικά τεράστιο. Όχι τόσο, όμως, όσο το κατόρθωμα του άγιου-προστάτη των τραμπούκων, Γαβρόγλου, ο οποίος κατάφερε να καταδυθεί σε ακόμα μεγαλύτερο βάθος χυδαιότητας με την ανακοίνωση που εξέδωσε μετά την τελευταία επίθεση στο Πανεπιστήμιο της Μακεδονίας.

Εκεί, σε άπταιστη γκεμπελική, καλεί τον πρύτανη του ΠΑ.ΜΑΚ. «να κάνει την αυτοκριτική του και να αναρωτηθεί γιατί επί των ημερών του –και για δεύτερη φορά μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα - το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας γίνεται στόχος αντιδημοκρατικών και βίαιων επιθέσεων».

Ακόμα και κάποιος με την ευφυία κυβερνητικού στελέχους μπορεί να καταλάβει ότι ο μόνος λόγος για τον οποίο κανείς μπορεί να γίνεται στόχος αντιδημοκρατικών επιθέσεων είναι η συμπάθειά του στη δημοκρατία, αλλά αυτό δεν έχει και τοση σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι το υπερβολικά χυδαίο, ακόμα και για το ήθος της Πρώτης Φοράς Αριστεράς, κάλεσμα του Γαβρόγλου, αποκαλύπτει έναν άνθρωπο τόσο αδίστακτο, που οι υπηρεσίες του θα ήταν πολύτιμες σε πολλά εγκληματικά καθεστώτα ή και μεμονωμένους εγκληματίες του χθες και του σήμερα.

Προσπάθησα να βρω τις 10 περιπτώσεις που ο Γαβρόγλου θα ταίριαζε καλύτερα.

1. Ο Γαβρόγλου θα ήταν πολύ χρήσιμος στον Αδόλφο τον Χίτλερ. Θα μπορούσε να καλέσει τους Εβραίους να κάνουν την αυτοκριτική τους και να αναρωτηθούν γιατί γίνονται στόχος ναζιστικών επιθέσεων. 

2. Ο Γαβρόγλου θα ήταν πολύ χρήσιμος στην Κου την Κλουξ την Κλαν. Θα μπορούσε να καλέσει τους μαύρους της Αμερικής να κάνουν την αυτοκριτική τους και να αναρωτηθούν γιατί γίνονται στόχος ρατσιστικών επιθέσεων.

3. Ο Γαβρόγλου θα ήταν πολύ χρήσιμος στην Ιερά την Εξέταση. Θα μπρούσε να καλέσει τα θύματά της να κάνουν την αυτοκριτική τους και να  αναρωτηθούν γιατί γίνονται στόχος επιθέσεων θρησκόληπτων πυρομανών.

4. Ο Γαβρόγλου θα ήταν πολύ χρήσιμος στον Κεμάλ τον Ατατούρκ. Θα μπορούσε να καλέσει τους Έλληνες της Σμύρνης να κάνουν την αυτοκριτική τους και να αναρωτηθούν γιατί έγιναν στόχος επιθέσεων του τουρκικού στρατού.

5. Ο Γαβρόγλου θα ήταν πολύ χρήσιμος στο ISIS. Θα μπορούσε να καλέσει τις οικογένειες των θυμάτων του Μπατακλάν να κάνουν την αυτοκριτική τους και να αναρωτηθούν γιατί τα μέλη της οικογένειας τους έγιναν στόχος επιθέσεων φανατικών ισλαμιστών.

6. Ο Γαβρόγλου θα ήταν πολύ χρήσιμος στους σίριαλ κίλερ της 17 της Νοέμβρη. Θα μπορούσε π.χ. να καλέσει την οικογένεια του Παύλου Μπακογιάννη να ασκήσει κριτική στον δολοφονημένο βουλευτή και να αναρωτηθεί γιατί έγινε στόχος τρομοκρατικής επίθεσης.

7. Ο Γαβρόγλου θα ήταν πολύ χρήσιμος στη Χρυσή Αυγή. Θα μπορούσε να καλέσει την οικογένεια του Παύλου Φύσσα να αναρωτηθεί γιατί το παιδί τους έγινε στόχος της επίθεσης ενός ναζί μαχαιροβγάλτη.

8. Ο Γαβρόγλου θα ήταν πολύ χρήσιμος στη χούντα των συνταγματαρχών. Θα μπορούσε να καλέσει τους έγκλειστους στο ΕΑΤ-ΕΣΑ να κάνουν την αυτοκριτική τους και να αναρωτηθούν γιατί έγιναν στόχος του καθεστώτος της 21ης Απριλίου.

9. Ο Γαβρόγλου θα ήταν πολύ χρήσιμος σε βιαστές. Θα μπορούσε να καλέσει τα θύματά τους να κάνουν την αυτοκριτική τους και να αναρωτηθούν γιατί έγιναν στόχος αρρωστημένων μισογύνηδων.

10. Ο Γαβρόγλου θα ήταν πολύ χρήσιμος σε έναν μεθυσμένο οδηγό που παρέσυρε ανθρώπους που περίμεναν στη στάση του λεωφορείου. Θα μπορούσε να τους καλέσει να κάνουν την αυτοκριτική τους και να αναρωτηθούν γιατί έγιναν στόχος ενός ανεύθυνου.

Όπως καταλαβαίνετε η λίστα των ανθρώπων που θα ήθελαν να έχουν έναν Γαβρόγλου στο πλάι τους μπορεί να συνεχιστεί για πολύ ακόμα. Στο κάτω κάτω κάθε εγκληματίας, σε μικρή ή σε μεγάλη κλίμακα, έχει ανάγκη απολογητών. Από την άλλη, ο Γαβρόγλου μάλλον είναι πλήρης με το να είναι χρήσιμος στον Αλέκση και τον Καμμένο συνέταιρό του. Γιατί σήμερα μπορεί να καλεί τα θύματα των τραμπούκων να κάνουν την αυτοκριτική τους, αλλά αύριο μπορεί να καταφέρει να κάνει αυτό που φαίνεται στ' αλήθεια να θέλει: απλώς να εξηγεί γιατί ο τραμπουκισμός και η τρομοκρατία είναι απολύτως θεμιτά στα καθεστώτα που οι Γαβρόγλου αυτού του κόσμου ονειρεύονται να υπηρετήσουν. Και μπράβο του.  

Υ.Γ. Οι πιο επιμελείς αναγνώστες ενεδεχομένως να θυμούνται ότι αποκαλούσα τον Γαβρόγλου μπάρμπα Μυτούση και οι πιο παρατηρητικοί ότι εδώ δεν το κάνω. Είναι επειδή ούτε για πλάκα πια δεν μπορώ να παραλληλίσω μια φιγούρα που με έκανε να γελάω με έναν άνθρωπο που με τρομάζει με το σκοτάδι του.

Στ' άρματα, στ' άρματα! --- (Προσοχή στα καλσόν...)

Η Ευρωπαϊκή η Ένωση είναι μια δικτατορία. 

Πρέπει να είναι η πρώτη δικτατορία στην Ιστορία με εκλεγμένους από τον λαό ηγέτες, η πρώτη που επιτρέπει την αμφισβήτησή της, η πρώτη που επιτρέπει την ελεύθερη διακίνηση των πολιτών και των ιδεών τους και η πρώτη που προστατεύει ανθρώπινα δικαιώματα και μειονότητες, αλλά δεν παύει να είναι δικτατορία. 

Διαφορετικά, η Νάτασσα η Μποφίλιου λέει βλακείες και κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβαίνει. 

Κι αφού η Νατάσσα η Μποφίλιου δεν λέει βλακείες, οι άνθρωποι που επιθυμούν η χώρα τους να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή την Ένωση είναι υποστηρικτές μιας δικτατορίας. Και οι άνθρωποι που βασανίζονται και σκυλοπνίγονται για να έρθουν να ζήσουν σ’ αυτήν τη δικτατορία, στην καλύτερη περίπτωση, ανόητοι.

Εκτός, φυσικά, αν η Νατάσσα η Μποφίλιου λέει βλακείες.

Πράγμα που δεν βρίσκω πολύ πιθανό. Γιατί, αν λέει βλακείες η Νατάσσα η Μποφίλιου, τότε λέει βλακείες και ο Νότης ο Σφακιανάκης του οποίου η άποψη για την Ευρωπαϊκή την Ένωση δεν είναι και πολύ διαφορετική. Είναι δυνατόν δυο τόσο πετυχημένοι καλλιτέχνες να λένε βλακείες;

Είναι δυνατόν να λέει βλακείες κάποιος που, αφού δηλώσει την πίστη του στις καλές προθέσεις του Αλέκση, δηλώνει και τροτσικιστής και ψηφοφόρος του σταλινικού ΚΚΕ; 

Κάποιοι ανόητοι, που αντιλαμβάνονται τους ανθρώπους ως μονοδιάστατες οντότητες, μπορεί να πουν «ναι», αλλά όλοι οι υπόλοιποι ξέρουμε πως οι άνθρωποι έχουν πολλές πλευρές και μπορούν να είναι ταυτόχρονα και Ολυμπιακοί και Παναθηναϊκοί. Να είναι και βίγκαν και κρεατοφάγοι. Να είναι και τα πιο γερά γρανάζια της καπιταλιστικής μηχανής που ονομάζεται σταρ σίστεμ και φανατικοί αντικαπιταλιστές.

Ή μήπως κανείς νομίζει ότι υπάρχει κάτι το ανήθικο σ’ όλο αυτό;

Γιατί, αν το νομίζει, τότε δεν έχει καταλάβει τίποτα από τα διδάγματα του σοφού Γιώργου Βουλγαράκη: Ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό, είπε, και δεν μπορεί κοτζάμ υπουργός του Καραμανλή να έχει άδικο. Κι αφού είναι νόμιμο να κερδίζεις χρήματα χρησιμοποιώντας όλες τις δυνατότητες που σου παρέχει ο καπιταλισμός και η δικτατορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ταυτόχρονα να παριστάνεις τον εν αναμονή επαναστάτη, δεν μπορεί παρά να είναι και ηθικό.

Απόσπασμα από σχόλιο του Μάνου Βουλαρίνου στην AthensVoice.

http://www.athensvoice.gr/politics/406494_den-mas-hzeis-re-mpofilioy

Πολάκης και Καρανίκας, το πραγματικό πρόσωπο του Σύριζα.

Ασχολούνται οι περισσότεροι -όχι άδικα-, με τήν οικονομική κρίση, τα αδιέξοδα που δημιούργησε ο σύριζα σε αντίθεση με τίς εξαγγελίες του, την υψηλή φορολογία ή τους πλειστηριασμούς των ακινήτων.
Το φαινόμενο «Πολάκης» και «Καρανίκας», περνά σε τρίτη θέση ή αποτελεί απλά διασκεδαστικό θέμα εύκολης εκτόνωσης από την μιζέρια της καθημερινής ρουτίνας.

Όμως, εδώ είναι ο κίνδυνος.

Ο Καρανίκας στήν πραγματικότητα είναι ο πολυτιμότερος συνεργάτης του σύριζα. Καθόλου τυχαίο δέν είναι οτι κάθε φορά μετά από τίς ύβρεις επιπέδου πεζοδρομίου που εκφέρει, λαμβάνει συγχαρητήρια και αμέριστη στήριξη από τον αρχηγό του.
Όταν ο Μπαλτάς, λέει «η αριστεία είναι ρετσινιά», ο Γαβρόγλου, «η αριστεία καλλιεργεί τον εγωϊσμό», η προβολή του Καρανίκα εκπέμπει το μήνυμα: «Μήν σκάς για αριστεία... δές εμένα...»

Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε μία χώρα, είναι η νεολαία της να μένει αμόρφωτη, με την ευρεία έννοια του όρου. Είναι η αρχή της δημιουργίας του κοινωνικού περιθωρίου.

Ο ίδιος ο Τσίπρας είναι ένας εντελώς αμόρφωτος άνθρωπος. Γαλουχημένος αποκλειστικά με τα βιώματα μεσοαστού εργολάβου δημοσίων έργων.  Στήν ζωή του δέν προσπάθησε για τίποτα.  Τα μοναδικά προσόντα του, αυτά της ίντριγκας και της διαπλοκής -βασικό εργολαβικό χαρακτηριστικό- τον ανέδειξαν στην εξουσία του κόμματός του. Προφανώς δέν έχει ίχνος ιδεολογικής καθαρότητας. Με την ίδια ευκολία που δηλώνει κομμουνιστής δηλώνει και φιλελεύθερος, αρκεί αυτό να ωφελεί τον ίδιο. Αδίστακτος αμοραλιστής σε κάθε δευτερόλεπτο της σκέψης του.
Οι "Πολάκηδες" και οι "Καρανίκηδες", δίκην ηρακλειδών, φυλάσσουν τον αυτοκράτορα κηρύττοντας ταυτοχρόνως τις αξίες οι οποίες συντελούν στήν συντήρησή του αλλά παρέχοντάς του την ευχέρεια να τίς αποκηρύξει σε όποια στιγμή κρίνει οτι αυτό τον εξυπηρετεί.

Κάτι τέτοιους είχε στο νού του ο αείμνηστος Λεωνίδας Κύρκος όταν έλεγε «ευτυχώς που χάσαμε...»