Χαρισματικοί ηγέτες και ιδεοληψίες...

Γράφει ο Νίκος Μαραντζίδης:

«....Σε ανύποπτο χρόνο («Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς», «Καθημερινή» 24.1.2021) είχα υποστηρίξει πως με τους χαρισματικούς ηγέτες δεν ξέρεις ποτέ. Μπορεί να αποδοκιμαστούν, να μισηθούν ή να χλευαστούν, αλλά για δύο πράγματα δεν πρέπει να στοιχηματίσεις ποτέ εναντίον τους: ότι θα ξεχαστούν γρήγορα και ότι δεν θα επιστρέψουν ποτέ. ...»

https://www.kathimerini.gr/opinion/561858967/i-epistrofi-toy-alexi-tsipra/

Είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να εκφέρει την όποια άποψή του στο περιβάλλον μιας αστικής δημοκρατίας.

Με έκπληξη όμως διάβασα κείμενο του Νίκου Μαραντζίδη, στην Καθημερινή στίς 15-05-22, στο οποίο ο Αλέξης Τσίπρας χαρακτηρίζεται χαρισματικός ηγέτης.

Χαρισματικός ο Τσίπρας!!;; Ο απόλυτος καιροσκόπος;;; 

Άσε το «Ηγέτης»! Ηγέτης, αυτός που απλά ακολουθεί τη φωνή του όχλου;; Ο ιντερνάσιοναλ Κολοτούμπας;;

Τελικά, και πανεπιστημιακός καθηγητής να είσαι, οι ιδεοληψίες παραμένουν ιδεοληψίες...

Η εισβολή στην Ουκρανία και το ηθικό πλεονέκτημα.

 

Οι αξίες οι οποίες συσπείρωσαν τους ανθρώπους γύρω από την αριστερά, είναι η αλήθεια, η ελευθερία, η ισότητα, η δικαιοσύνη, το δικαίωμα αυτοδιάθεσης εθνών και ατόμων.

Είναι προφανές οτι η εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία παραβιάζει βάναυσα όλες αυτές τίς αξίες.

Κι’ όμως τα εδώ εναπομείναντα σταλινικά απολιθώματα προσπαθούν με κάθε μέσον να τον δικαιολογήσουν.

Δέν πρόκειται, λένε, για εισβολή. Είναι εκστρατεία απελευθέρωσης του ουκρανικού λαού από τους ναζί.

Τί κι’ άν τα διάφορα ακροδεξιά κόμματα της Ουκρανίας συγκεντρώνουν ποσοστά πολύ μικρότερα απ’ αυτά της ημέτερης χρυσής αυγής.

Δηλαδή, άν κάποιοι χρυσαυγίτες πάνε και βάλουν καμιά σημαία στα Ίμια, η Τουρκία νομιμοποιείται να εισβάλει στην Ελλάδα προσποιούμενη οτι κτυπά τον φασισμό; Έλεος!

Υποδέχθηκαν, λένε, οι ουκρανοί τους ναζί ώς ελευθερωτές κατά τον Β΄Π.Π.

«Ξεχνάνε» βέβαια, (σε εισαγωγικά, διότι οπωσδήποτε γνωρίζουν), τον μεγάλο λιμό, γνωστό ώς γολονομόρ, το ολοκαύτωμα δηλαδή που προκάλεσε η σταλινική θηριωδία στον ουκρανικό λαό λίγα χρόνια νωρίτερα,  που άφησε εκατομμύρια νεκρούς, ενδεχομένως πολύ περισσότερους από το ολοκαύτωμα που προκάλεσαν οι χιτλερικοί ναζί. Στίς συνθήκες αυτές είναι εξηγήσιμη η συμμαχία ακόμη με τον διάβολο εναντίον των σοβιετικών.  Ασε δε, που μέχρι πρίν λίγο υπήρχε σε ισχύ το σύμφωνο Μολότωφ - Ρίμπεντροπ.

Κάθε ενέργεια πρέπει να κρίνεται στο περιβάλλον και στην εποχή που γίνεται, και όχι με τα σημερινά δεδομένα.

Βλέπουμε καθημερινά σε όλα τα ΜΜΕ του πλανήτη, εκτός των ρωσικών φυσικά, να βομβαρδίζουν αδιακρίτως μέσα στίς πόλεις σχολεία, νοσοκομεία ό,τι νά ‘ναι.

Ήταν κρησφύγετα, λένε, των ναζί.

Μα ελάτε τώρα! Γεμάτη ναζί είναι η Ουκρανία; Τέτοια αφέλεια;

Το μίσος αυτών των «αριστερών» εναντίον της Δύσης τους έχει ποτίσει με τέτοια ανηθικότητα που τους κάνει να αδιαφορούν για το πασιφανές:

Την βάρβαρη και απρόκλητη επίθεση εναντίον μιάς ανεξάρτητης χώρας.

Ήθελαν, λένε, οι ουκρανοί να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ κι’ αυτό φόβισε τη Ρωσία.

Δηλαδή, άν μιά χώρα νομίζει οτι φοβάται από τις όποιες αποφάσεις πάρει μιά γειτονική χώρα στο πλαίσιο του δικαιώματος της αυτοδιάθεσής της, νομιμοποιείται να εισβάλει σ’ αυτήν;  Άν δηλαδή οι τούρκοι νομίσουν οτι φοβούνται τον ελληνικό στρατό που υπάρχει στα νησιά, νομιμοποιούνται να εισβάλλουν;;

Άν η Φιλανδία και η Σουηδία ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, νομιμοποιείται η Ρωσία να εισβάλλει, όπως έχει ήδη απειλήσει;

Ο έλληνας «αριστερός» ακολουθεί πιστά το δόγμα «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου».

Το δείχνει με την συμπαράστασή του στους ισλαμιστές, και με τη συμπαράστασή του σε όποιο αδιακρίτως, βάρβαρο, αυταρχικό ή δικτατορικό καθεστώς, με μόνο κριτήριο την εχθρότητα πρός την Δύση.

Πολεμά μανιωδώς την Δύση, η οποία αποκλειστικά του παρέχει αυτήν την δυνατότητα, τον πόλεμο εναντίον της δηλαδή μέσα από τους δικούς της θεσμούς χωρίς να φοβάται να καταλήξει στα μπουντρούμια ή σε κάνα χαντάκι.

Πριονίζει τα κλαρί πάνω στο οποίο κάθεται.

Περί ύφους και αστικής ευγένειας. Χρήστος Γιανναράς, Παντελής Μπουκάλας και Θεοδόσης Τάσιος.

Σε πολλά, στα περισσότερα θέματα, δέν συμφωνώ με τίς απόψεις του καθηγητή Χρήστου Γιανναρά.

Όμως ο ίδιος, εκφράζει πάντα τις απόψεις του, όπως έχει αναφαίρετο δικαίωμα σ’ ένα κράτος δικαίου, χωρίς να προσβάλλει τους αντιφρονούντες.

Ο καθηγητής Χρ. Γιανναράς λοιπόν, έγραψε στίς 23/01/22 ένα άρθρο σχετικά με τις γενικότερες επιδράσεις που είχε η καθιέρωση του μονοτονικού συστήματος γραφής.

Ο Παντελής Μπουκάλας, απάντησε σ’ αυτό στίς 6/02/22 όπου με το γνωστό πυθιακό ύφος του και με ακραία επιθετικότητα, ασυνήθιστη μεταξύ ανθρώπων του πνεύματος, κατακεραύνωνε τον Χρ. Γιανναρά.

Ο σεβαστός καθηγητής Θεοδόσης Τάσιος, παρενέβη, τρόπον τινά, με επιστολή του στην «Κ» στίς 12/02/22, στην οποία άν και διαφωνώντας με την άποψη του Χρ. Γιανναρά, εξέφρασε με απλό, κατανοητό, και μονοσήμαντο τρόπο την άποψή του την οποία πιστεύω οι περισσότεροι έλληνες, ειδικοί και μή, θα θεωρήσουν ρεαλιστική και σωστή.

Την επόμενη μέρα, στίς 13/02/22 ο Παντελής Μπουκάλας επανήλθε, όχι για να αναθεωρήσει το ύφος του, αλλά για να συμπληρώσει, με ήπιο τρόπο είναι αλήθεια, τα επιχειρήματά του.

Τέλος, ο Χρήστος Γιανναράς στίς 20/02/22 έγραψε ένα άρθρο απλά και μόνο για να εκφράσει την έκπληξή του για το ύφος με το οποίο αντιμετώπισε τις απόψεις του ο Παντελής Μπουκάλας.

«Είναι η αστική ευγένεια ανόητε» θα λέγαμε παραφράζοντας την γνωστή ρήση του Μπίλ Κλήντον.

Οι δημοσιεύσεις με τη σειρά που έγιναν:

https://www.kathimerini.gr/opinion/561681559/saranta-chronia-monotoniko/

https://www.kathimerini.gr/opinion/561705214/ellinonymoi-oi-ellines-kai-elladistan-i-ellada-k/

https://www.kathimerini.gr/opinion/readers/561715666/xanamilontas-gia-to-monotoniko/

https://www.kathimerini.gr/opinion/561715744/ta-pneymata-orizoyn-tin-ellinikotita-i-to-pneyma/

https://www.kathimerini.gr/opinion/561727144/thriamviki-asynennoisia/

Η ακριβή ενέργεια, η Ουκρανία, η συμφωνία AUKUS κλπ

Σχετικά με τα τεκταινόμενα στα Ουκρανικά σύνορα, γράφει ο Tim Marshall στο βιβλίο του «Αιχμάλωτοι της Γεωγραφίας» (Εκδόσεις «διόπτρα», 2019):

«....Η Ρωσία θα μπορούσε με ευκολία να προελάσει με τα στρατεύματά της μέχρι την ανατολική όχθη του Δνείπερου στο Κίεβο.

Αλλά δέν χρειάζεται να υποστεί τον πονοκέφαλο που θα της προκαλέσει κάτι τέτοιο.

Είναι πολύ πιο ανώδυνο και οικονομικό να υποδαυλίζει αναταραχές στα ανατολικά σύνορα της Ουκρανίας και να υπενθυμίζει ποιός ελέγχει τις ενεργειακές προμήθειες προκειμένου να διασφαλίσει οτι το ξελόγιασμα του Κιέβου από τα ερωτόλογα της Δύσης δέν θα οδηγήσει εις γάμου κοινωνία στίς αίθουσες της ΕΕ ή του ΝΑΤΟ. ...»

(Οι υπογραμμίσεις δικές μου...)

Βάλτε τώρα στο κάδρο την συμφωνία ΗΠΑ, Λονδίνου, Αυστραλίας, τις "διαβεβαιώσεις" των ΗΠΑ οτι άν κλείσουν οι στρόφιγγες του αερίου από τη Ρωσία, αυτές (οι ΗΠΑ) θα αναπληρώσουν τίς ποσότητες που θα χρειασθεί η ΕΕ για να μήν ψοφήσει απ' το κρύο, η ΕΕ όχι οι ΗΠΑ (το πώς ακριβώς εντελώς ασαφές), αρκεί η ΕΕ να συμπράξει σε κυρώσεις που πάλι αυτές (οι ΗΠΑ) θα επιβάλουν στη Ρωσία.

Η Ευρώπη, και όταν λέμε Ευρώπη συμπεριλαμβάνουμε σ' αυτήν και την Ρωσία, χάνει την ευκαιρία της. 

Μέλλει βέβαια, όλα αυτά να επιβεβαιωθούν από τα γεγονότα...

 

Για την αγάπη της Οδοποιΐας

Παραφράζοντας τον τίτλο του πολύ ωραίου βιβλίου της Σώτης Τριανταφύλλου «Για την Αγάπη της Γεωμετρίας», θα δώσω τον τίτλο στο κείμενο που ακολουθεί:

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ ΟΔΟΠΟΙΪΑΣ

Όταν καίγονται τα δάση, τα σπίτια ή και άνθρωποι συζητάμε, για λίγο, μέτρα πυροπροστασίας.

Όταν οι πλημμύρες καταστρέφουν σπίτια, υποδομές ή πνίγονται άνθρωποι συζητάμε, για λίγο, αντιπλημμυρικά μέτρα.

Όταν γίνεται κάποιο τροχαίο ατύχημα συζητάμε, για λίγο, μέτρα οδικής ασφάλειας.

Πάντα «για λίγο».

Μετά το πολύνεκρο ατύχημα των Τεμπών το 2003 (αλήθεια, το θυμάται κανείς;;), θα περιμέναμε την σχολαστική εφαρμογή των προβλεπομένων μέτρων ασφαλείας σε ό,τι αφορά τις μεταφορές με νταλίκες και φορτηγά.

Αστεία πράγματα. Ο καθένας βλέπει πώς κυκλοφορούν στους δρόμους οι νταλίκες και τα φορτηγά.

Στα καθ’ ημάς, είναι απορίας άξιο πώς δέν έχει συμβεί να βρεθεί κάνας «αρμόδιος παράγων» στην οδό Λάσσης, απ’ το Φαραώ ώς κάτω χαμηλά, ώρα που σχολάνε τα σχολεία.

Γιατί άν έχει βρεθεί και έχει δεί τί συμβαίνει, είναι εγκληματικά αναρμόδιος.

Λύσεις υπάρχουν και δέν απαιτούν φαραωνικά έργα. Αρκεί να απευθυνθούν γι’ αυτές (για τίς λύσεις) σε κατάλληλους επιστήμονες.

Τα λέω αυτά γιατί ακούω ένθεν κακείθεν (ομολογώ, δέν παρακολουθώ εκ του σύνεγγυς τα τοπικά τεκταινόμενα) οτι σχεδιάζονται διάφοροι «κυκλικοί κόμβοι» στο Νάπιερ και δέν ξέρω πού αλλού. Δέν θέλω να κρίνω κάτι για το οποίο δέν γνωρίζω σχεδόν τίποτα.

Αλλά επειδή στα πάντα πρέπει να υπάρχει σειρά προτεραιότητος, δέν χρειάζεται μεγάλη ποσότητα φαιάς ουσίας για να αντιληφθεί κανείς ποιό θέμα είναι άμεσης προτεραιότητας πρίν αυτή σηματοδοτηθεί από κάποιο (ό μή γένοιτο) ατύχημα.

Για την συγκεκριμένη περιοχή η ανάγκη λήψεως μέτρων ασφαλείας δέν εμφανίσθηκε μόνο μετά την κατασκευή των σχολείων στο Φαραώ, αλλά ήταν ήδη ορατή πολλά χρόνια πρίν, με την τουριστική ανάπτυξη της Λάσσης. Η εικόνα με τους  τρομαγμένους τουρίστες στίς άκρες του δρόμου δέν αποτελεί την καλύτερη διαφήμιση των τουριστικών υπηρεσιών του νησιού.

(Αλήθεια, οι λαλίστατοι κατά τα άλλα τουριστικοί επιχειρηματίες της Λάσσης, τί λένε περί αυτού;;)

Η φετινή υπέρμετρη κίνηση ιδιωτικών αυτοκινήτων ανέδειξε και ένα άλλο χρόνιο πρόβλημα, σχετικό με το παραπάνω.

Την απαράδεκτα κακή κατάσταση του δρόμου Αργοστολίου - Πόρου.

Αναφέρομαι ειδικά σ’ αυτόν γιατί ενώ αποτελεί πλέον την βασική οδική αρτηρία του νησιού λόγω του λιμανιού του Πόρου, βρίσκεται στη χειρότερη κατάσταση σε σύγκριση με τους υπόλοιπους δρόμους.

Διάφορα ανεδαφικά που ακούγονται περί νέων χαράξεων κλπ δέν αξίζει να συζητούνται κάν. Αρκεί να αναλογισθεί κανείς το κόστος και τον χρόνο υλοποίησής τους.

Ένα από τα πλέον σημαντικά στοιχεία του σχεδιασμού στην οδοποιΐα είναι η διατήρηση σταθερής διατομής για μεγάλα μήκη οδού.

Ο δρόμος του Πόρου πάσχει ακριβώς σε αυτό: Το πλάτος της διατομής συνεχώς μεταβάλλεται είτε γιατί υπάρχουν φθορές ή εμπόδια στα άκρα του οδοστρώματος είτε γιατί επειδή υπήρχε «ελεύθερο έδαφος» διαπλατύνθηκε το οδόστρωμα άναρχα και για μήκος μόνο μερικών μέτρων δημιουργώντας μια εικόνα για τον δρόμο σάν το φίδι που χωνεύει τον ποντικό που κατάπιε!

Η επικινδυνότητα που δημιουργεί αυτή η συνεχώς μεταβαλλόμενη διατομή είναι μεγάλη.

Επιπλέον, κρίσιμο στοιχείο είναι και το ελεύθερο ύψος υπεράνω του συνολικού εύρους του οδοστρώματος το οποίο θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 4 m, άρα θα πρέπει να υπάρχει μέριμνα για όλα τα παρόδια δέντρα ή φυτά να είναι κατάλληλα κλαδεμένα ώστε να μήν αναγκάζουν  φορτηγά και λεωφορεία να βγαίνουν εκτός λωρίδος κυκλοφορίας.

Τέλος, κάποιες μικρές βελτιώσεις σε καμπύλες είναι αναγκαίες ώστε να προσαρμοσθούν καλύτερα με την γεωμετρική αρχή της οδοποιΐας (ευθεία-κλωθοειδής-τόξο-κλωθοειδής-ευθεία).

Αυτό το τελευταίο είναι προφανές οτι είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί στην υπάρχουσα χάραξη, αλλά έχοντάς το υπ’ όψη μπορεί να βελτιωθούν κάποιες επικίνδυνες στροφές, στο μέτρο της οικονομίας πάντα.

Τί χρειάζεται λοιπόν;

- Απόφαση για το πλάτος που θα πρέπει να έχει ο δρόμος σε τμήματα κατ’ ελάχιστον μερικών χιλιομέτρων λαμβάνοντας υπ’ όψιν την υφιστάμενη κατάσταση.

- Καταγραφή των προβληματικών σημείων και μελέτη επέμβασης για κάθε ένα απ’ αυτά.

- Κατασκευή των αναγκαίων έργων (μικροδιαπλατύνσεις ή μειώσεις πλάτους οδοστρώματος, σωστή και έντεχνη επισκευή φθορών ώστε το συνολικό πλάτος της οδού να μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια χωρίς να απαιτείται η εκτροπή από τη λωρίδα κυκλοφορίας, οριζόντια σήμανση, κλάδεμα των παρόδιων δέντρων) και αυστηρή τήρηση της απαγόρευσης στάθμευσης στα τμήματα εντός των οικισμών.

Περιττό να επισημανθεί οτι ένας από τους λόγους των φθορών του οδοστρώματος είναι οι διάφορες τομές που γίνονται είτε για ιδιωτικές συνδέσεις δικτύων είτε για κατασκευές έργων κοινωφελών οργανισμών οι οποίες δέν αποκαθίστανται έντεχνα.

Κατά την ισχύουσα νομοθεσία απαιτείται αδειοδότηση για κάθε τομή στο οδόστρωμα και εν συνεχεία έλεγχος άν η τομή αποκαταστάθηκε σύμφωνα με τις ισχύουσες τεχνικές προδιαγραφές.

Όποιος μπορέσει να υποδείξει μία (1) τομή που αποκαταστάθηκε όπως παραπάνω, κερδίζει βραβείο!

Δυστυχώς οι τεχνικές υπηρεσίες του νομού ή δέν είναι κατάλληλα στελεχωμένες ή αδιαφορούν μεταθέτοντας την ευθύνη των αποφάσεων σε διάφορους «τοπικούς» αναρμόδιους.

Εδώ, θα συνεχίσω να αναρωτιέμαι άν το ΤΕΕ εξακολουθεί να είναι ο τεχνικός σύμβουλος της Πολιτείας.

Βλέπω κάποιες επικίνδυνες παρεμβάσεις που έχουν ξεκινήσει  (πχ έργο διαπλάτυνσης (;;) σε τμήμα του δρόμου μεταξύ Περατάτων και Αδράκι, κάποια άλλη διαπλάτυνση (;;) στην έξοδο των Βλαχάτων μετά το Νεκροταφείο), για τίς οποίες είμαι περίεργος να μάθω τα κριτήρια του σχεδιασμού τους.

Έχουν οι άνθρωποι που τίς σχεδίασαν στοιχειώδεις γνώσεις οδοποιΐας;

Υπάρχουν κι’ άλλα φαιδρά (κακώς τα χαρακτηρίζω φαιδρά γιατί μπορούν να οδηγήσουν σε ατυχήματα αφού αυξάνουν αντί να μειώνουν την επικινδυνότητα) όπως η κατασκευή κάποιων τοιχείων και στηθαίων ασφαλείας χωρίς να έχει ληφθεί καθόλου υπ’ όψιν η γεωμετρία του δρόμου και αντίθετα μ’ αυτήν.

Όλα τα παραπάνω δέν χρειάζονται πολλά χρήματα.

Χρειάζεται μόνο γνώση και επαγγελματισμός.

Υπάρχουν;

Μέλλει να δειχθεί!

Όταν η Ανδρονίκη δέν είναι Αντετοκούνμπο...

 Διαβάζουμε στην «Κ» της 16ης Σεπτεμβρίου για την Ανδρονίκη, παιδί δεύτερης γενιάς μεταναστών που έχει γεννηθεί στην Ελλάδα από αλβανούς γονείς οι οποίοι μένουν εδώ πάνω από 30 χρόνια νομίμως, έχει πάει σχολείο στην Ελλάδα και έχει φοιτήσει στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Έχει καταθέσει τα «χαρτιά» της για απόκτηση ελληνικής ιθαγένειας σύμφωνα με τους νόμους του κράτους από το 2012.

Οι αρμόδιες υπηρεσίες αδιαφόρησαν για το αίτημά της. 

Η Ανδρονίκη πήγε με υποτροφία στο πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης χωρίς να πάψει να ενδιαφέρεται για την αίτησή της για απόκτηση ελληνικής ιθαγένειας. Μάλιστα ξανα-υπέβαλε τα χαρτιά της μετά από τίς πρόσφατες αλλαγές της νομοθεσίας.

Εν τω μεταξύ η άδεια παραμονής της στην Ελλάδα έληξε και για να επισκεφθεί τους γονείς της χρειάζεται τουριστική βίζα!

Η Ανδρονίκη απευθύνθηκε στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου ζητώντας να βρεθεί λύση στο πρόβλημά της.

Δέν πήρε καμιά απάντηση.

Ο δε υπουργός Μηταράκης επ’ ευκαιρία ανάλογου θέματος, σχολίασε στη Βουλή οτι δέν έχει καιρό να ασχοληθεί μ’ αυτά τα ζητήματα!!!

Δηλαδή, αντί ο υπουργός να αρπάξει από το αυτί τα κοπρόσκυλα των οποίων προΐσταται, λέει οτι για εννέα!!! ( 9 ) ολόκληρα χρόνια δέν είχαν «αρκετό χρόνο» να εξετάσουν το αίτημα.

Η περίπτωση της Ανδρονίκης έγινε γνωστή επειδή δημοσιεύθηκε σε μεγάλη ελληνική εφημερίδα.

Με τίς Ανδρονίκες που δέν έχουν αυτή την ευκαιρία, ποιός ασχολείται;;

Η αντιπολίτευση;; 

Αστεία πράγματα!

Ποιά αντιπολίτευση;; Αυτή που βρίσκεται στην εντατική περιμένοντας καιροσκοπικά μιά νέα κρίση – ευκαιρία – υπέροχη κατάσταση για να καβαλήσει κάνα κύμα αγανακτισμένων απολιθωμάτων και να ξαναρπάξει την εξουσία;;

Αναρωτιέμαι επίσης τί γίνεται με τις διάφορες ΜΚΟ.  Αφθονούν εκεί που μυρίζονται χρήμα (λαθρομετανάστευση, -κυκλώματα διακίνησης επί της ουσίας), ενώ απουσιάζουν ηχηρά από δράσεις που θα βοηθούσαν τις πολλές Ανδρονίκες της χώρας.

Στην ίδια εφημερίδα, στίς 18 Σεπτεμβρίου η Μαρία Κατσουνάκη σολιάζει μεταξύ άλλων:

Το «θα σπάσουμε αυγά» –προσφιλής έκφραση του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος– είναι ασύμβατο με αντιλήψεις που εκδηλώθηκαν πρόσφατα από βουλευτή [Μπογδάνος] και ευρωβουλευτές [Ασημακοπούλου, Κεφαλογιάννης] της Ν.Δ., γιατί, απλούστατα, αυτές είναι τα «αυγά». 

Δεν χρειάζεται να καλπάζει κανείς στις λεωφόρους της προόδου και του μέλλοντος για να αντιληφθεί ότι ο κόσμος αλλάζει. Οι θεσμοί προέχουν για να διαμορφώνεται και να αναπροσαρμόζεται το, κάθε φορά, πλαίσιο, είτε αφορά πολιτικές ενσωμάτωσης είτε διευκολύνει τη συνύπαρξη ή προστατεύει τη διαφορετικότητα. 

Το υπόδειγμα Αντετοκούνμπο είναι εύκολο να προβληθεί. Βοηθούν σε αυτό ο χαρισματικός Γιάννης, η μυθιστορηματική οικογενειακή ιστορία, η μεγάλη δημοφιλία, που αναδεικνύει στέρεες αρχές και αξίες, σκληρή εργασία, ταλέντο, δέσμευση σε ένα σκοπό. Με τους Αντετοκούνμπο και ο πιο σκληρός εθνικολαϊκισμός δύσκολα θα έβρισκε πατήματα. Τι γίνεται όμως με τα «ανώνυμα» νήπια από οικογένειες μεταναστών ή με τα ομόφυλα ζευγάρια; Τι γίνεται με όσους δεν είναι οι Αντετοκούνμπο; 

 

 

Για τα γεγονότα στο Αφγανιστάν.

 Άν θέλει κάποιος να παρακάμψει τις επιφανειακές αναλύσεις που κυκλοφορούν δώθε - κείθε και να αποκτήσει μια σφαιρική εικόνα τόσο ως προς τα γεγονότα όσο και ώς πρός τα αίτιά τους αλλά και να αποκτήσει ένα εργαλείο ανάγνωσης της παγκόσμιας ιστορίας, προτείνω τα παρακάτω:

1. Ένα κείμενο του Παναγή Βουρλούμη που δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή» και περιγράφει ένα ταξίδι του στο Αφγανιστάν το 1960.

https://www.kathimerini.gr/world/561478264/afganistan-1960/

2. Τα κείμενα (σε 4 συνέχειες - εδώ θα βρείτε τα link για τίς δύο πρώτες) της Σώτης Τριανταφύλλου όπου με τον δικό της μοναδικό τρόπο γραφής, περιγράφει και σχολιάζει τις εξελίξεις στην περιοχή, και όχι μόνο στην περιοχή, τα τελευταία 30 - 40 χρόνια.

https://www.athensvoice.gr/world/727010_afganistan-pos-ftasame-sti-sovietiki-epemvasi-toy-1979 

https://www.athensvoice.gr/world/727253_afganistan-ti-synevi-stis-dekaeties-1980-kai-1990 

3. Τις δημοσιεύσεις της Μαριάννας Κορομηλά, της Πολιτιστικής Εταιρείας Πανόραμα που αναφέρονται στην ιστορική εξέλιξη της περιοχής από τους αρχαίους χρόνους ώς τους νεότερους. Πληροφορίες πολύτιμες που δύσκολα εντοπίζονται τόσο πλήρεις και συμπυκνωμένες. Δυστυχώς αυτά υπάρχουν δημοσιευμένα μόνο στο facebook οι οποίες όμως εύκολα εντοπίζονται άν αναζητηθεί η Πολιτιστική Εταιρεία Πανόραμα.