Good Year !

Καλή Χρονιά!  Ή "GoodYear" όπως θα έλεγε και ο πρωθυπουργός μας.

Αλήθεια, πόσο κοστίζει η εργατοώρα ενός πρωθυπουργού; Έτσι δηλαδή, για να ξέρουμε πόσο μας κοστίζουν τα μαθήματα των αγγλικών του -μαθήματα που όφειλε να είχε παρακολουθήσει την εποχή που ασχολείτο με καταλήψεις...

Το 2017 όμως, δεν προϊονίζει τίποτα καλό για την Ελλάδα:

- Κυβέρνηση "για τα μπάζα" κυριολεκτικά και δημοκρατικοί θεσμοί αδύνατοι με συνεχή τάση εξασθένισης.
- Ακαδημαϊκή κοινότητα που κοιμάται τον "ύπνο του δικαίου".
- Ο κόσμος, ένα καζάνι που βράζει και η "γειτονιά" μας σπίρτο αναμμένο...

   Όλοι οι πολιτικοί που ανέλαβαν μετά την κρίση να ξελασπώσουν το κάρο, απέτυχαν ολοσχερώς. Χειρότερα απ' όλους το τσούρμο των Συριζανέλ όχι μόνο δεν ενδιαφέρεται να ξελασπώσει το κάρο, αλλά επιπλέον έζεψε τα άλογα ανάποδα. Αυτό θέλει, αυτό ξέρει και αυτό προσπαθεί να κάνει, ευτυχώς χωρίς μεγάλη επιτυχία λόγω πλήρους ανικανότητας.

   Η Ακαδημαϊκή κοινότητα έχει τεράστια ευθύνη για το σημερινό κατάντημα.
Οι ακαδημαϊκοί, κατά τεκμήριο, δεν αποτελούν όχλο που άγεται και φέρεται από τον κάθε δημαγωγό. Επειδή μετά τον εμφύλιο η ιδεολογική κυριαρχία της αριστεράς στην Ελλάδα ήταν απόλυτη, η ακαδημαϊκή κοινότητα κατηγορήθηκε -και ορθώς- για την ασθενή, -τουλάχιστον-, αντίδραση στη χούντα των συνταγματαρχών. Αντιθέτως, σήμερα εξαργυρώνει τίς επιταγές πίστης και υπακοής σε μιά δήθεν αριστερά-υβρίδιο, μίγμα σοβιετικών λειψάνων και Ανδρεϊκών υποπροϊόντων.

   Στη "μεγάλη εικόνα", οι ηγεσίες της Δύσης τίς τελευταίες δεκαετίες, δεν διαχειρίσθηκαν τα ζητήματα της οικονομίας σωστά και τώρα κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τίς εξελίξεις.
Η παραγωγή προϊόντων που απέφερε τον πλούτο στη Δύση μετακόμισε στην Ανατολή, στα φθηνά εργατικά, χωρίς όμως παράλληλη δασμολογική πολιτική.
Ήταν άραγε "κάζο ατσιντέντε", ή ήτανε "κάζο πενσάτο" ως αποτέλεσμα της διαπλοκής κεφαλαίου και πολιτικής εξουσίας κατά την οποία η δεύτερη εξαργύρωνε μέσω τής εξάλειψης των δασμών την αθρόα δανειοδότησή της από την πρώτη πρός επίτευξη λαϊκής στήριξης;
Ότι απ' τα δύο και να ήταν, το αποτέλεσμα μετράει.

   Στην γειτονιά μας τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα: Δεν έχουμε μόνο την ευρωπαϊκή οικονομική και πολιτική κρίση που κινδυνεύει να διαλύσει τα πάντα. Έχουμε τον εντελώς αστάθμητο παράγοντα της Τουρκίας. Ακόμα δεν ξέρουμε πως θα επιδράσει σ' όλα αυτά ο Ντόναλντ (όχι ο Ντάκ).
Ο διάδοχος του Ομπάμα, ούτως ή άλλως θα κινηθεί εντός των ορίων  των βαθιά ριζωμένων δημοκρατικών θεσμών των ΗΠΑ. Αυτό είναι περισσότερο από βέβαιο.
Η πορεία του σουλτάνου όμως δεν έχει όρια. Και ως γνωστό το τραυματισμένο ζώο γίνεται πολύ επικίνδυνο.

   Σ' όλα τα παραπάνω προσθέστε το προσφυγικό (συνέπεια ανιστόρητων και επιπόλαιων πολιτικών), την κατακόρυφη αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού, την εξάπλωση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (ως παράπλευρη συνέπεια της επανάστασης της πληροφορικής), την επανάσταση της ρομποτικής... (...καλά φθάνει...)

Μέσα σ' όλον αυτόν τον πανικό, εμείς ως "Καράβι η Ωραία Ελλάς" έχουμε επιλέξει να έχουμε στη γέφυρα ένα αγράμματο, ανιστόρητο, ματαιόδοξο και κομπλεξικό κωλόπαιδο ως κυβερνήτη, που παίρνει οδηγίες κανείς δεν ξέρει από πού, και ένα τσούρμο, που κρυμμένο στίς καμπίνες του περιμένει την ευκαιρία να κάνει το ρεσάλτο, ενώ η τρικυμία μαίνεται...