Μετά τον Κούν, η Αριστοφανική κωμωδία είχε εξομοιωθεί με την ταπεινότερη μορφή επιθεώρησης, μέχρι που ο "Αριστοφάνης γύρισε απ' τα θυμαράκια" χάρις στον Διονύση Σαββόπουλο.
Στίς 13 Ιουλίου απολαύσαμε στην Επίδαυρο ένα θέαμα και άκουσμα υψηλού γούστου.
Διέθετε ευγένεια, ήταν καυστικό, γλυκό και πικρό μαζί, άψογης τεχνικής ( κι ας λέει ο Νιόνιος πως δεν είναι σκηνοθέτης - σάμπως ο ίδιος ο Αριστοφάνης ήταν ... )
Δεν υπήρχε υποκρισία, δεν ήθελε να χαϊδέψει αυτιά, με απόλυτο σεβασμό στο κείμενο μπόρεσε και ανέδειξε όλη την ουσία του.
Τι να πείς για τον καταπληκτικό Χρήστο Λούλη ! Τον υπέροχο Νίκο Κουρή, ή τον αξεπέραστο Μάκη Παπαδημητρίου !
Μια Αμαλία Μουτούση που ήταν πραγματικά η Πενία όπως την θέλει ο Αριστοφάνης!
Όχι μια άθλια ξινή γυναικούλα, αλλά Θεά, μεγαλοπρεπής και σοφή ! Αυτή, που μεταφέρει με πειθώ το μήνυμα οτι η φτώχεια γεννάει ιδέες, τέχνες, πολιτισμό.
Λέει ο Διονύσης: "Κανείς δεν θέλησε να δει ότι με χρήμα δανεικό από τον Πέρση βασιλιά θα καταντούσαν οι Ελληνες ικέτες μες στα Σούσα με υποπόδια των βαρβάρων... ...
Αν η ζωή είναι αυτοσκοπός, αν είναι ο βίος φιλοτομάρι, πώς να μη γίνουμε αρκούδες εμείς κι ο πλούτος αρκουδιάρης..."
Ήταν μιά όμορφη βραδιά, να ακούς αυτόν που δεν φρόντισε ποτέ να είναι προβλέψιμος και ευχάριστος.
Καθυστέρησα σκόπιμα να πώ αυτές μου τίς εντυπώσεις. Περίμενα να δώ πόση χολή θα χυνόταν.
Και χύθηκε πολλή. Αν περιδιαβεί κανείς την ανωνυμία του διαδικτύου, θα την λουστεί. Δεν αλλάζει εύκολα η φυλή. Μελαψή, κοντοπόδαρη με πεσμένους κώλους.
Άν τα γεγονότα ταιριάζουν με τα γούστα της, έχει καλώς. Αλλιώς, τόσο το χειρότερο για τα γεγονότα.
Φάτε τα, σκορπίστε τα
κι' όλα κατουρήστε τα.
Σάλτσες τρέχουν απ' τα γένεια
τί τη θέλεις την ευγένεια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου