Πάλι φόροι αντί για περικοπές δαπανών. Να δώ από πού θα τους πάρουν...

ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΑ ΤΗΝ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΠΕΡΙΚΟΨΕΙ ΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΟΜΕΑ
Του Στέφανου Μάνου*
Πρώην Υπουργού

(*) Από τους ελάχιστους πολιτικούς που ξέρουν τι λένε, και έχουν το θάρρος να το λένε αμάσητα. Το πρόβλημα είναι ποιος τον ακούει; Και, κυρίως, πόσοι τον ακούνε; Εαν κρίνουμε από δημοσκοπήσεις και εκλογικά αποτελέσματα, η απάντηση είναι αποκαρδιωτική...
-------------------------------------------------------------------
Λένε ότι επίκειται συμφωνία. Η συμφωνία θα περιλαμβάνει προφανώς τη δέσμευση της Ελλάδας για πρωτογενώς πλεονασματικούς προϋπολογισμούς. Ξεκινώντας ενδεχομένως χαμηλά και μεγαλώνοντας σταδιακά. Η δέσμευση είναι σημαντική διότι υποδηλώνει την πρόθεσή μας να τιμήσουμε τις υποχρεώσεις μας. Οτι δεν θέλουμε πια να ζούμε με δανεικά.
Για να επιτευχθεί ένα μικρό πρωτογενές πλεόνασμα 1% του ΑΕΠ το 2015 μπορεί (δεν έχω πρόσβαση στα στοιχεία) να σημαίνει ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα ύψους 4 δισ. ευρώ ή και παραπάνω. Κάθε μέρα που περνάει χωρίς συμφωνία, αυξάνεται το ύψος των απαιτούμενων μέτρων.
Ιδεώδες θα ήταν τα 4 δισ. να προκύψουν από τη μείωση των κρατικών δαπανών. Μείωση δαπανών χωρίς έλεος. Και πάντως όχι αύξηση δαπανών. Αρα όχι επαναπροσλήψεις, όχι ΕΡΤ, όχι πολλά δαπανηρά άλλα.
Πόσο δύσκολο είναι επιτέλους να γίνει κατανοητό ότι η δημιουργία πλεονάσματος μπορεί να γίνει είτε με αύξηση των εσόδων είτε με μείωση των δαπανών; Ακούμε μόνο για αύξηση των φόρων. Ούτε λέξη για μείωση δαπανών. Η κυβέρνηση έχει αποκλείσει υφεσιακά μέτρα. Στην Οργουελιανή διάλεκτο του κ. Βαρουφάκη η αύξηση των φόρων ΔΕΝ είναι υφεσιακό μέτρο!
Μείωση των δαπανών με μείωση των μισθών στο Δημόσιο ή με μείωση του αριθμού των υπαλλήλων.
Η μείωση των δαπανών τα τελευταία χρόνια στηρίχτηκε στη μείωση αποδοχών και συντάξεων. Κανείς δεν ζητά την περαιτέρω μείωση τους. Η υπερβολική μείωση αποθαρρύνει τους δημοσίους υπαλλήλους και δημιουργεί λάθος κίνητρα. Μη εξυπηρέτηση των πολιτών και διαφθορά.
Η μόνη πολιτική που απομένει είναι εκείνη που ποτέ δεν δοκιμάστηκε. Μείωση των δαπανών με την κατάργηση δεκάδων περιττών οργανισμών και υπηρεσιών, και απόλυση του προσωπικού τους.
Σε άρθρο του στην «Εστία», ο Γιώργος Στεφανάκης θύμισε τι έγραψε στο «Βήμα» στις 25.10.87 ο Α. Παπανδρέου: «Εχουμε περίπου το διπλάσιο προσωπικό εκείνου που απαιτείται για να παράγουμε τις απαιτούμενες δημόσιες υπηρεσίες». Μετά την κυβέρνηση Καραμανλή 2004-2009 πρέπει να ξεπεράσαμε το τριπλάσιο.
Υποστηρίζω ότι το κράτος οφείλει να μεριμνήσει ώστε οι απολυόμενοι να λαμβάνουν για μια τριετία το 70% του μισθού τους (άρα η εξοικονόμηση την πρώτη τριετία θα είναι το 30% της σχεδιαζόμενης οικονομίας) και οφείλει να αναλάβει την επανεκπαίδευση τους ώστε να τους βοηθήσει να βρουν δουλειά σε τομείς όπου υπάρχει ζήτηση.
Η ελληνική κοινωνία έχει εκπαιδευτεί από τους ινστρούχτορες των ραδιοτηλεοπτικών ΜΜΕ να φρίττει στη σκέψη ότι μπορεί να θιγεί η ιερή αγελάδα του δημόσιου τομέα. Και όμως είναι ο μόνος τρόπος για την πραγματοποίηση πρωτογενούς πλεονάσματος χωρίς περαιτέρω επιδείνωση της οικονομίας.
Τα τελευταία πέντε χρόνια η οικονομική πολιτική των κυβερνήσεων συνοψιζόταν σε φόρους και πάλι φόρους και σε μείωση συντάξεων και μισθών. Η οικονομία υποχώρησε κατά 25% και ένα εκατ. άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους. Οι προτάσεις της σημερινής κυβέρνησης φαίνεται να περιορίζονται σε σημαντική αύξηση των φόρων. Θα προκαλέσουν τα ίδια αποτελέσματα. Περισσότερη ύφεση και περισσότερη ανεργία.
Η απόλυση δημοσίου υπαλλήλου προϋποθέτει υπουργική απόφαση που καταργεί τη θέση που κατέχει ο υπάλληλος. Το πολιτικό μας σύστημα δεν εκτρέφει υπουργούς ικανούς να πάρουν τέτοια απόφαση. Οι υπουργοί είναι όμως ικανοί να επιβάλλουν εξοντωτικούς φόρους προκειμένου να μας διαβεβαιώνουν ότι «οι μισθοί του Δημοσίου είναι εγγυημένοι». Οι φόροι οδηγούν σε συρρίκνωση των οικονομικών δραστηριοτήτων και σε απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα. Για τον υπουργό είναι πιο εύκολο να προκαλέσει -δια των φόρων- την απόλυση εκατό εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα από το να αποφασίσει μία απόλυση στο Δημόσιο. Την άδικη και απαράδεκτη συμπεριφορά των υπουργών παρακολουθεί απαθής η ελληνική κοινωνία που έχει μάθει από τους ινστρούχτορες των ΜΜΕ να μην σκέπτεται.
Στην Ε.Ε., η Ελλάδα ξοδεύει για συντάξεις -ως ποσοστό του ΑΕΠ- περισσότερα από οποιαδήποτε άλλη χώρα. Στα χάλια που έχει η οικονομία είναι λογικό να χρειάζεται εξέταση προκειμένου να διαπιστωθεί πώς μπορεί να περιοριστεί η δαπάνη. Οπως είναι συνηθισμένο στον τόπο μας, οι βρωμιές κρύβονται μέσα σε ατέλειωτες λεπτομερειακές ρυθμίσεις, σε αφόρητη πολυνομία, σε έλλειψη στοιχείων αλλά και διαφάνειας.
Τρεις παρατηρήσεις: α. Είναι άδικο να κόβονται οι συντάξεις 80άρηδων για να πληρωθούν πρόωρες συντάξεις 50άρηδων. Θα πρέπει αμέσως να θεσπιστεί ότι η ελάχιστη σύνταξη δίνεται μόνο μετά τα 65 (67). Οι προώρως συνταξιοδοτούμενοι να μην δικαιούνται την ελάχιστη σύνταξη. Πρέπει επίσης να απαλειφθούν και όσες διατάξεις ευνοούν την πρόωρη σύνταξη. β. Δεκάδες φόροι (υπέρ τρίτων) επιβάλλονται στην κοινωνία για να παίρνουν ευνοϊκότερη σύνταξη από ό,τι τους αναλογεί διάφορες προνομιούχες ομάδες (δημοσιογράφοι, δικηγόροι κ.α.). Ολοι οι υπέρ τρίτων φόροι πρέπει να καταργηθούν. γ. Τα ταμεία επικουρικής σύνταξης θα έπρεπε να συγχωνευτούν με τα ταμεία κύριας σύνταξης. Μέτρο απλοποίησης και διαφάνειας.
Η Ελλάδα χρειάζεται παραγωγή και εξαγωγές. Χρειάζεται επενδύσεις. Ο,τι διευκολύνει την παραγωγή και τις εξαγωγές είναι καλό. Ο,τι τις εμποδίζει, κακό.
Αυτό πρέπει να διαχυθεί σε όλη τη συμφωνία αν η χώρα θέλει να ελπίζει σε ανάκαμψη. Δύσκολο, μια και κάτι τέτοιο προϋποθέτει την αποκήρυξη του κρατισμού που χρησιμοποιήθηκε από όλες τις κυβερνήσεις (από τον ΣΥΡΙΖΑ υπερθετικά) ως εργαλείο διατήρησης της εξουσίας. Ο κρατισμός εκτρέφει τα πολυπληθή κρατικοδίαιτα παράσιτα που αποστερούν πόρους από τις υγιείς μη κρατικοδίαιτες δυνάμεις.
Με αυτό το πρίσμα πρέπει να εξεταστεί το εργασιακό και όχι με τον κορσέ των ανόητων κυβερνητικών κόκκινων γραμμών.
Με αυτό το πρίσμα πρέπει να εξεταστούν οι αποκρατικοποιήσεις και οι μεγάλες αυτοχρηματοδοτούμενες επενδύσεις. Οχι μόνον όσες ξεκίνησαν αλλά και δεκάδες άλλες που δεν έχουν ξεκινήσει. Παράδειγμα η παραχώρηση του λιμανιού στο Λαύριο και η σύνδεσή του με την Αττική οδό και τον προαστιακό. Η παραχώρηση της Μακρονήσου για την εγκατάσταση αιολικών και ηλιακών μονάδων.
Με αυτό το πρίσμα πρέπει να εξεταστεί η ολοσχερής κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και η οικονομική χειραφέτηση των δήμων. Οι δήμοι να χρηματοδοτούνται από τους δημότες που απολαμβάνουν τις υπηρεσίες τους. Οι δημότες πρέπει να πληρώνουν (οι άμεσα ωφελούμενοι) και όχι όλοι οι φορολογούμενοι με την διαμεσολάβηση του κράτους.
Δεν είμαι αισιόδοξος. Δεν πιστεύω ότι θα λυθούν τα προβλήματα αν:
1. Δεν δεσμευτούμε για αυξανόμενα πρωτογενή πλεονάσματα.
2. Δεν περιοριστεί δραστικά το προσωπικό του δημόσιου τομέα.
3. Δεν περιοριστεί ο αφόρητος κρατισμός.
Συμφωνία χωρίς τέτοια στοιχεία θα αναβάλλει απλώς την επόμενη κρίση που δεν θα αργήσει.

Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή της 30.05.2015

Πρώτη Φορά Αριστερά - 100 μέρες!

Αποδείχθηκε, πέραν πάσης αμφιβολίας, οτι η κυβέρνηση της «πρώτη φορά αριστερά» απλά, δέν είναι κυβέρνηση. Μέχρι τώρα τουλάχιστον.

Κινείται χωρίς πρόγραμμα, αυτοσχεδιάζοντας.

Για την ιστορία, ας θυμηθούμε:

Ο υπουργός οικονομικών δηλώνει δημόσια οτι οι προτάσεις του πρός τους δανειστές είναι σκόπιμα ασαφείς -δημιουργική ασάφεια την είπε- για να ξεγελαστούν (!) οι βουλευτές των Ευρωπαϊκών Κοινοβουλίων και να τίς ψηφίσουν.

Λίγο αργότερα ο ίδιος δηλώνει οτι, προκειμένου να ξεγελάσει τους «θεσμούς» οι οποίοι ζητούν αύξηση του ΦΠΑ, θα ψάξει να βρεί κάποιο προϊόν «κρυμένο», που κανείς δεν το αγοράζει (!), θα του αυξήσει τον ΦΠΑ και θα είναι όλα ok.

Ο υπουργός Δημοσίας Τάξεως αφού διαπίστωσε οτι οι συνθήκες κράτησης των παράνομων μεταναστών δεν ήταν καλές, τούς άνοιξε τίς πόρτες να πάνε να βρούνε την τύχη τους στην Ομόνοια και στίς γειτονιές της Αθήνας.

Μέρες αργότερα η υπεύθυνη για την μετανάστευση υφυπουργός, διαπίστωσε οτι οι μετανάστες πηγαίνουν την ημέρα στίς πλατείες για να «ληαστούν» και σε ερώτηση του δήμαρχου Καμίνη που πηγαίνουν μετά απάντησε οτι «εξαφανίζονται, απλά εξαφανίζονται, δεν ξέρω πού», αφήνοντας άφωνους τους ακροατές της.

Την επομένη, πάλι ο Δημοσίας Τάξεως αφού συνεννοήθηκε με τον βοηθό της κυβέρνησης αρμόδιο για τούς ψεκασμούς, απείλησε τους Γερμανούς πως άν δεν του δώσουν τα λεφτά που θέλει θα στείλει τους παράνομους μετανάστες ανακατεμένους με τζιχαντιστές, στο Βερολίνο.

Κι' ενώ οι παράνομοι μετανάστες πορεύονταν στη Γή της Επαγγελίας, ή εξαφανίζονταν, ο υπουργός Παιδείας δήλωσε οτι είναι «Μαρξιστής», είναι πολέμιος της αριστείας και αποφασισμένος να κλείσει τα πρότυπα πειραματικά σχολεία που είναι φυτώρια ναζισμού (!), να επαναφέρει τους "αιώνιους φοιτητές" και άλλα σχετικά.

Συμφώνησε επίσης με τούς συνδικάλες της ΟΛΜΕ να μην συμμετέχει η χώρα στο σύστημα αξιολόγησης PISA. Ως «μαρξιστής» αντιλαμβάνεται την ισότητα με την μέθοδο του ελάχιστου κοινού παρανομαστή. 

( Εντοπίζουμε τον πιό βλάκα και εν συνεχεία προσπαθούμε όλοι να του μοιάσουμε ώστε να γίνουμε ίσοι ! ).

Ο εκ των σοφών γερόντων υπουργός Επικρατείας της Πρώτη Φορά Αριστερά δήλωσε σε συνέντευξή του πως θα πληρώσουμε το χρέος μας με «αέρα» αφού έτσι κι' αλλιώς κυκλοφορεί παγκοσμίως πολύ "αέρινο" χρήμα...

Σε άλλη του συνέντευξη ο σοφός γέρων μας ενημερώνει οτι οι Πολωνοί ήσαν σύμμαχοι των Ναζί κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο !

Ο επί των εξωτερικών συνάδελφός του, μή γνωρίζοντας καλά γερμανικά -κανείς δεν δεν είναι τέλειος- δεν κατάλαβε σωστά δήλωση του Γερμανού Υπουργού και αμέσως προβαίνει σε διάβημα (!) πρός τη Γερμανική κυβέρνηση !

Πάλι ο υπουργός οικονομικών πληροφορείται "on the air" από δημοσιογράφο οτι δόθηκαν αυξήσεις σε υψηλόμισθους ΔΕΗτζήδες -προστατευόμενοι του Λαφαζάνη αυτοί.

Εκπλήσσεται και ομολογεί πως αυτό είναι ένα πρόβλημα !

Εν συνεχεία ο «πολύ βαρύς και όχι» του ΣΥΡΙΖΑ Φωτόπουλος τον προτρέπει, αυτόν και όσους διαφωνούν με τίς αυξήσεις των ΔΕΗτζήδων να «πνίξουν τον πόνο τους με ξύδι» !

Επανερχόμενος ο των οικονομικών προτείνει «νέα μέτρα κατά της φοροδιαφυγής». Φοιτητές, τουρίστες και νοικοκυρές εφοδιασμένοι με κρυφές κάμερες και άλλα γκατζετάκια θα αμολυθούν ανά την Επικράτεια για να πιάσουν τους φοροφυγάδες.

Δευτεροκλασάτα στελέχη, όπως η αρμόδια επί της μετανάστευσης υφυπουργός, δηλώνει οτι είναι άδικο να κακομεταχειριζόμαστε τους μετανάστες και να ήμαστε υπερβολικά ευγενικοί στους τουρίστες ! 

( Άγιε μου Γεράσιμε, πώς της ήρθε αυτή η σύγκριση ; )

Ο υπουργός άμυνας -οιονεί υπουργός εξωτερικών- πηγαίνει στην Αμερική να "προσφέρει" στους Αμερικανούς συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο 70-30 !!!

Τρώει φυσικά τη χυλόπιτα, ρεζίλι των σκυλιών. Επιστρέφει πίσω σφυρίζοντας αδιάφορα...

Βέβαια είχε προηγηθεί η πρότασή του στους Κύπριους να αγοράσουν ένα σμήνος αεροπλάνων και να τους τα «φυλάει» αυτός στίς βάσεις της Κρήτης... Έλεος !!!

Μετά προέκυψε και η Ζωή ! ( μία είναι η Ζωή ).

Τί να πείς για την Ζωή;  Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.

Ο υπουργός Δικαιοσύνης δηλώνει πως είναι έτοιμος να κατασχέσει την περιουσία του Ινστιτούτου Γκαίτε. Ο πρωθυπουργός του τον «αδειάζει» στην Γερμανία με επισημότητα. Ο πρωθυπουργός επιστρέφει οίκαδε και ο επαναστάτης υπουργός αντί να παραιτηθεί, ξανακάνει δηλώσεις πως θα κατασχέσει ότι γερμανικό βρεί μπροστά του χωρίς ο πρωθυπουργός του να αντιδρά !

Για το ήθος της Πρώτη Φορά Αριστερά, τί να πούμε; Περιορίζεται τουλάχιστον στο 12% - «λαϊκό» ποσοστό μπορούμε να πούμε.... Κάτι είναι κι' αυτό έναντι των πεντακοσίων χιλιάδων του «Μεγάλου».  Στη Βουλή ο βουλευτής Παναγούλης αναγγέλλει την πρόσληψη όλων των απολυμένων της ΕΡΤ και πρωτίστως όλων όσων «βοήθησαν» να ανέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Σχεδόν καμία αντίδραση!  Διορισμοί και βολέματα ημετέρων που συναγωνίζονται επάξια τίς χειρότερες εποχές της διακυβέρνησης από τούς προηγούμενους.

Ζούμε μέρες επικίνδυνες. Κανείς, από καμιά πλευρά δεν ενημερώνει ψύχραιμα τους Έλληνες οι οποίοι είναι πλέον έρμαια της κυβερνητικής προπαγάνδας και του λαϊκισμού της αντιπολίτευσης.

Έχουμε μια κυβέρνηση κυριολεκτικά του «δυό λαλούν και τρείς χορεύουν». Χωρίς αμφιβολία αυτή τη στιγμή πορευόμαστε με «αυτόματο πιλότο» πολύ παλαιάς τεχνολογίας όμως.

Σε άλλες εποχές διάφορα ετερόκλητα κυβερνητικά σχήματα είχαν ως συνδετικό υλικό διατήρησής τους στην εξουσία, το χρήμα, κοινώς την «κουτάλα».

Τώρα όμως; Συνδετικό υλικό δεν υπάρχει ενώ οι «μεταλαμβάνοντες» την εξουσία αποτελούνται από κάθε καρυδιάς καρύδι.

Ο υπουργός δικαιοσύνης σε ερώτηση γιατί οι βουλευτές του σύριζα επισκέπτονται τους τρομοκράτες στην φυλακή ( Ξηρός, Κουφοντίνας ) απαντά στη Βουλή οτι η πολιτική της κυβέρνησης είναι να «συνομιλεί» και με τους κρατούμενους τρομοκράτες !!!

100 μέρες κρίσιμες πέρασαν, έτσι χωρίς πρόγραμμα. Ωστόσο, υπάρχει πάντα η ελπίδα ο πρωθυπουργός να συνειδητοποιήσει, έστω την τελευταία στιγμή, ότι δεν είναι πρόεδρος 15μελούς αλλά πρωθυπουργός Ευρωπαϊκής χώρας.

Άν όχι, μιά μέρα, όχι πολύ μακρινή, η πλάκα θα σταματήσει απότομα: Όταν η κυβέρνηση θα υλοποιεί υποχρεωτικά το σχέδιο Λαπαβίτσα. Τότε θα είναι πολύ αργά.

Όταν οι ψεκασμοί γίνονται με ληγμένα φάρμακα...

Κάτω από την είδηση ότι ο Σκουρλέτης σκέφτεται δημοψήφισμα ή εκλογές άν δεν επέλθει συμφωνία, υπήρχαν πολλά σχόλια στην μεγάλη πλειοψηφία τους εθνικολαϊκού περιεχομένου ( "να φύγουμε τώρα αμέσως",  "έξω οι τοκογλύφοι",  "δραχμή τώρα"  και άλλα ηχηρά παρόμοια.
Έγραψα το σχόλιο που παραθέτω στο απόσπασμα και πήρα την απάντηση που φαίνεται πιο κάτω.
Αυτό που βάσιμα με απασχολεί είναι το εξής:  Θέλω να αποκτήσω πρόσβαση σε μια σοβαρή έρευνα από την οποία να προκύπτει το ποσοστό των Ελλήνων που σκέπτεται και δρά όπως ο κύριος που μου απάντησε. Για να μπορέσουμε να πάρουμε τίς αποφάσεις μας. Όλοι.

Ως πότε ;

Ίσως είναι ιστορική αναγκαιότητα καμιά γενιά να μην περνά από τούτο τον κόσμο χωρίς να γνωρίσει τουλάχιστον μια βαθιά κρίση.
Οι υποψιασμένοι φιλίστορες, ιδιαίτερα όσοι αγαπούν να μελετούν την εποχή της Κατοχής και του Εμφυλίου, γνωρίζουν πως η διατύπωση «οι Έλληνες έκαναν βλακεία» ανήκει στον Ιωσήφ Στάλιν, ο οποίος τον Ιανουάριο του 1945 σε επικοινωνία που είχε με τον Βούλγαρο ηγέτη Δημητρώφ, με αυτά τα λόγια αποδοκίμασε την επιλογή των Ελλήνων συντρόφων του για ρήξη με την κυβέρνηση εθνικής ενότητας του Γ. Παπανδρέου μερικές εβδομάδες νωρίτερα. Ο Στάλιν είχε δίκιο. Το ΚΚΕ ξεχύθηκε στην περιπέτεια έχοντας αναγνώσει εντελώς εσφαλμένα το διεθνές περιβάλλον και στο τέλος πήρε το ρίσκο να οδηγήσει τη χώρα σε μια πρωτοφανή, για τα μέχρι τότε δεδομένα, εμφύλια αιματοχυσία, ιδιαίτερα στην πρωτεύουσα αλλά όχι μόνον εκεί.

Γράφει ο καθηγητής Νίκος Μαραντζίδης:

....Όπως φαίνεται, η ηγεσία του ΚΚΕ είχε κάνει μερικά σοβαρά λάθη ανάλυσης της κατάστασης. Σε στρατιωτικό επίπεδο, υποτίμησε τη μαχητική ικανότητα των Ελλήνων αντιπάλων ..... υπερτιμώντας ταυτόχρονα την ικανότητα των μαχητών του ΕΛΑΣ να πολεμήσουν σε κατοικημένες περιοχές ...... Ακόμη πιο σημαντικό, σε πολιτικό επίπεδο, οι ηγέτες του ΚΚΕ υποτίμησαν τον ρόλο των Βρετανών, η εμπλοκή των οποίων υπήρξε αποφασιστική για την έκβαση της μάχης της Αθήνας ...... Επιπλέον, το ΚΚΕ υπερτίμησε την επιθυμία και τη δυνατότητα των βόρειων συντρόφων του, Βούλγαρων και Γιουγκοσλάβων, να παράσχουν τη βοήθεια που είχαν υποσχεθεί πριν ξεσπάσει η ένοπλη σύγκρουση ......  κατά τη διάρκεια της Δεκεμβριανής αναμέτρησης, οι Σοβιετικοί έβαλαν φρένο στις προσδοκίες του ΚΚΕ ..... Τα Δεκεμβριανά, όμως, εκτός από ορόσημο για τη σύγχρονη πολιτική μας ιστορία, αποτελούν ένα σημαντικό μάθημα για το πώς πρέπει να σκέφτεται και να λειτουργεί μια πολιτική ηγεσία όταν βρίσκεται μπροστά στο δίλημμα «ρήξη ή συμβιβασμός».

Από μια κρίση, λοιπόν, όπως αυτή των Δεκεμβριανών, προκύπτουν μερικές βασικές διδαχές, που είναι χρήσιμο να λαμβάνουν υπόψη τους όσοι βρίσκονται σε οριακές καταστάσεις. 

Πρώτον: ποτέ μην ξεκινάς να σχεδιάζεις και κυρίως να υλοποιείς μια μεγάλη ρήξη που θα έχει δραματικές συνέπειες στο σύνολο του πληθυσμού, αν δεν είσαι σίγουρος πως μπορείς να φτάσεις στο τέλος νικητής ή έστω αν δεν γνωρίζεις τον τρόπο από τον οποίο θα βγεις από την κρίση «σώος» εάν τα πράγματα δεν εξελιχθούν σύμφωνα με τις επιθυμίες σου.  Γιατί είναι βέβαιο πως αν χάσεις μια τέτοιας σημασίας αναμέτρηση (είτε είναι πολιτική είτε ένοπλη), οι καλύτερες λύσεις που θα έχεις στη συνέχεια θα είναι χειρότερες και από τον δυσμενέστερο προγενέστερο συμβιβασμό.

Δεύτερον, ποτέ μην υπερτιμάς τις δυνάμεις σου και μην υποτιμάς τους αντιπάλους σου.  Όταν δεν είσαι σίγουρος για τον συσχετισμό των δυνάμεων είναι φρονιμότερο να συμπεριφερθείς συντηρητικά και με πνεύμα μετριοπάθειας, γιατί τουλάχιστον έτσι δεν κινδυνεύεις να συντριβείς.

Και τρίτον, να σέβεσαι τη θέση της χώρας σου στη δομή του διεθνούς συστήματος.  Η συμπεριφορά σου να μη βρίσκεσαι σε αναντιστοιχία με αυτήν.  Σε ό,τι αφορά τις μικρές χώρες ιδιαίτερα, οι διεθνείς συσχετισμοί είναι αποφασιστικής σημασίας για την εξέλιξη των πραγμάτων και όταν τα κράτη το ξεχνούν, ο λογαριασμός μπορεί να αποδειχτεί ακριβός.

Βέβαια, γνωρίζουμε πως οι Έλληνες κομμουνιστές δεν πήραν κάποιο χρήσιμο μάθημα από το δράμα των Δεκεμβριανών.  Λίγους μήνες μετά την ήττα τους διακήρυσσαν περήφανα πως οι εξελίξεις «επιβεβαιώνουν περίτρανα το δίκαιο και ουσιαστικό περιεχόμενο του αγώνα του Δεκέμβρη».  Αρχίζω να φοβάμαι, πως αυτή η παράδοση, η ελληνική Αριστερά παραδομένη στον ανορθολογικό βολονταρισμό της, να μην κατανοεί το εξωτερικό περιβάλλον και τις ευρύτερες συνθήκες, συνεχίζει να διαιωνίζεται με την κυβέρνηση Τσίπρα.

Ας μου επιτραπεί να παραθέσω εδώ την ρήση του Ναπολέοντα:
Όταν χάσεις μια μάχη, τον μόνο που δεν μπορείς να κατηγορείς είναι τον αντίπαλό σου.

Οι συνέπειες της Δημοκρατίας του "5"

Έχει γίνει σταθερό επιχείρημα των στελεχών της κυβέρνησης σε κάθε κριτική για τίς διαπραγματεύσεις που κάνουν (;) με τους δανειστές, ή μετά από τίς προειδοποιήσεις από διάφορα κέντρα του εξωτερικού, η φράση: «Δεν θα τολμήσουν...».

Διάβαζα πρόσφατα το παρακάτω, απολύτως σχετικό νομίζω:

...Υπάρχουν κάποιοι ανατριχιαστικοί ιστορικοί παραλληλισμοί της σημερινής κατάστασης με το προοίμιο της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Στη διακοίνωση των συμμάχων το 1920 ότι η επαναφορά του Κωνσταντίνου θα σήμαινε ρήξη στις σχέσεις τους με την Ελλάδα, η εφημερίδα των αντιβενιζελικών "Σκριπ" (23.11.1920) απαντούσε:
«Αι Δυνάμεις με προειδοποιούν ότι αν επαναφέρω τον Βασιλέα μου θα δημιουργηθούν μεταξύ μας σχέσεις όχι φιλικαί. Θα επαναφέρω λοιπόν ΕΓΩ τον βασιλέα μου διότι είμαι βέβαιος ότι αι Δυνάμεις... δεν θα έχουν λόγον να δυσπιστούν και να ανησυχούν, συνεπώς αι σχέσεις μας δεν θα ζημιωθούν.....
Ας υποθέσω προς στιγμήν ότι θα απεφάσιζαν να μετέλθουν μέσα πιεστικά εναντίον μου. Ποιά θα είνε αυτά;  Αποκλεισμός;  Ο πόλεμος έληξε και εις το καταστατικόν της Κοινωνίας των Εθνών υπάρχει διάταξις απαγορευτική.
Εμπορικός αποκλεισμός;  Είμαι πελάτης τους, καταναλωτής δηλαδή.... Βεβαίως θα εζημιούμην εγώ, αλλά θα εζημιούντο άλλο τόσον κι αυτοί.
Οικονομικαί πιέσεις;  Και αυταί θα ήσαν επιζήμιοι και δι’ αυτούς εφόσον είνε δανειστές μου κι εγώ οφειλέτης των.
Αναθεώρησις της Συνθήκης των Σεβρών εις βάρος μου;  Ανεξαρτήτως του ότι κρατώ διά του στρατού μου την Θράκην και την Σμύρνην.... προς ποίον θα έδιδον την Σμύρνην και την Θράκην αν μου τας αφήρουν;
Από την Συνθήκη των Σεβρών ο κερδίσας είναι κυριώτατα η Αγγλία και κατόπιν οι άλλοι σύμμαχοι... Η συνθήκη δεν είναι καθόλου εύκολο να αναθεωρηθεί.
Και πάλι λοιπόν θα επαναφέρω τον Βασιλέα μου...».

Αυτό ήταν το πνεύμα της κυβερνώσας παράταξης που οδήγησε την χώρα στα βράχια της Μικράς Ασίας. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία, αυτή που αγνοεί (όπως απέδειξε και ραδιοφωνικώς) ο κ. Αλέκος Φλαμπουράρης, πόσο δε μάλλον οι ιδεολογικοί του επίγονοι...

Το πρόβλημα είναι ότι αυτοί που ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της χώρας, όταν έπρεπε να μαθαίνουν ιστορία, αμπελοφιλοσοφούσαν στις καταλήψεις. 

Τότε που έπρεπε να διδάσκονται, διέκοπταν τους καθηγητές για να κάνουν συνέλευση. 

Όταν έπρεπε να διαβάζουν, κονταροχτυπιόνταν στα αμφιθέατρα για τις διαδικασίες. 

Η χώρα γίνεται θύμα της βαθύτατης αγραμματοσύνης του νέου πολιτικού της δυναμικού, μιας γενιάς που έμαθε να μηρυκάζει παλιά αριστερά τσιτάτα. 

Τα παιδιά που τώρα μας κυβερνούν είναι προϊόντα ενός εκπαιδευτικού συστήματος που επένδυσε στο «δημοκρατικό πέντε» αλλά όχι στη γνώση.

Μπλά - Μπλά να περνάει ο καιρός...

Μιλάνε, μιλάνε, μιλάνε, -πότε δουλεύουν άραγε;- και δεν ξέρουν και να μιλάνε κιόλας, καθηγητάδες άνθρωποι οι περισσότεροι.
Η ατελής γλώσσα τους προδίδει τι σκέφτονται και τι πράττουν στην πραγματικότητα.

Λέει λ.χ. ο Ευκλείδης Τσακαλώτος αναφερόμενος στις αξιώσεις των δανειστών για το συνταξιοδοτικό: «Θα μπορούσαμε ίσως να εξετάσουμε αλλαγές σε κάποιες ακραίες περιπτώσεις πρόωρης συνταξιοδότησης για τις οποίες συμφωνούμε κι εμείς, αλλά ώς εκεί».
Καλά, ρε φίλε, γιατί «θα μπορούσατε ίσως να εξετάσετε», αφού πρόκειται για «ακραίες περιπτώσεις» «για τις οποίες συμφωνείτε κι εσείς»;
Γιατί «ίσως», ρε φιλάρα, και όχι «θα εξετάσουμε» και μάλιστα «τώρα αμέσως» -έστω, «τώρα άμεσα», που λένε τα ελληνικά σας;
Γιατί «ίσως» ρε αλαλούμηδες;

Η Προπαγάνδα ως όπλο του λαϊκισμού.

Καθόλου δεν με καθησυχάζουν εμένα αυτά τα «υψηλά ποσοστά υπέρ του ευρώ» που διαπιστώνουν διάφορες δημοσκοπήσεις.
Οτι και καλά, αφού ο λαός θέλει ευρώ, οι συριζοκαμένοι δεν θα τολμήσουν να μας γκρεμίσουν στο χάος και στη δραχμή.
Μωρέ ξέρει ο δημαγωγός κόλπα…
Είναι να μην το θελήσει.
Και σου λέω εγώ για πότε τα «υψηλά ποσοστά υπέρ του ευρώ» γίνονται σάψαλα.
Για πότε το ευρώ μετατρέπεται σε «Όπλο του Κατακτητή» και η δραχμή «Σύμβολο Εθνικής Περηφάνιας».
Αντιστάσεως μη ούσης.   Στην ουσία.

( απόσπασμα από το σχόλιο του πάντα εύστοχου Βασίλη Αγγελικόπουλου.
Το πλήρες, εδώ: http://www.kathimerini.gr/811512/article/epikairothta/politikh/ypovoleio )