Το καφενείο της Καμπάνας

" Ντροπή για τον Δήμο Κεφαλληνίας "
Αναρωτιέμαι: Ντροπή για ποιούς ακριβώς; Για τους δημοτικούς άρχοντες, ή για τους δημότες;
Η σύγχυση αίτιου και αιτιατού είναι το πλέον σύνηθες στίς μέρες μας. Π.χ. το "μνημόνιο" είναι το πρόβλημά μας, ή οι πράξεις και παραλείψεις που το προκάλεσαν;
Εν προκειμένω, είναι φανερά δύο πράγματα: Το ένα είναι η κακή διαχείριση των οικονομικών του Δήμου που οδήγησε σε αδιέξοδο. Το άλλο είναι οτι δεδομένου του αδιεξόδου επιλέγονται λύσεις με μόνο και βασικό κριτήριο το έλασσον πολιτικό κόστος.
Οι δημοτικοί άρχοντες όμως δεν κατέλαβαν τίς θέσεις τους μόνοι τους, αλλά εκλέχθηκαν από εμάς.
Και άν υπάρχει μισή δικαιολογία για την ψήφο μας στίς εθνικές εκλογές, δεν υπάρχει καμία για τίς δημοτικές εκλογές.
Πρώτον γιατί ο κόσμος είναι μικρός εδώ γύρω, και είναι γνωστός ο βίος και η πολιτεία όλων και δεύτερον γιατί οι δημοτικοί άρχοντες δεν χαράζουν εθνική πολιτική, τα ζητήματα  της τοπικής κοινωνίας καλούνται να διεκπεραιώνουν.
Νομίζω λοιπόν οτι η ντροπή είναι δική μας αποκλειστικά αφού με την ψήφο μας ενσυνείδητα αναδείξαμε στην ηγεσία του δήμου εγνωσμένης αναξιότητας ανθρώπους με γνώμονα τα προσωπικά μας συμφέροντα και φιλοδοξίες.
Είναι λυπηρό για τους συμμετέχοντες και δεν συνιστά πολιτισμό η παύση λειτουργίας της "Καμπάνας" ενώ αξίζει κάθε συμπαράστασης η προσπάθεια διατήρησής της.
Όμως ας γίνει μάθημα για μας: Να μεταπηδήσουμε από την κατηγορία των πελατών στην κατηγορία των πολιτών. Γιατί αυτό συνιστά πολιτισμό !

Στης Ανατολής τα μέρη...

Το μέτρο του πολιτισμού μας είναι ανάλογο με την ανάγκη ύπαρξης του Υπουργείου Πολιτισμού έλεγε κάποτε ο Μάνος Χατζηδάκις. ( περίπου αυτό ήταν το νόημα - δεν θυμάμαι ακριβώς τα λόγια ).
Έτσι λοιπόν, φθάσαμε σήμερα να γευόμαστε τους καρπούς της παιδείας της "αλλαγής".
Το άκουσα το πρωΐ απ' τον Κώστα Θωμαΐδη και δεν πίστεψα στ' αυτιά μου μέχρι που το είδα στίς εφημερίδες !
Άν το κακό περιοριζόταν μόνο στην δασκάλα που αντιλαμβάνεται τον "Κεμάλ" ( ειρήσθω εν παρόδω ένα από τα πλέον συγκινησιακά έργα του Μ.Χ. ) ώς προπαγάνδα του ισλάμ, θα ήταν ανεκτό.
Όμως τα υποπροϊόντα των "πανελλαδικών", του "ασέπ" και τής ήσσονος προσπάθειας έχουν αλώσει όλον τον κρατικό κορμό, όχι μόνο την παιδεία.
Η λύση: Low Level Format, άν με εννοείτε, και ο σώζων εαυτόν σωθήτω...
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_31/05/2013_501777
http://news247.gr/eidiseis/koinonia/paideia/ereyna_dietakse_to_yp_paideias_gia_thn_epiplhksh_logw_kemal_toy_m_xatzhdaki.2276090.html
Όμως η πλέον σφαιρική άποψη επί αυτού του θέματος, αλλά και μερικών άλλων, νομίζω οτι βρίσκεται εδώ:
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_01/06/2013_522365

Θαύμα, θαύμα !

Ίσως να μην μάθουμε ποτέ τίς υπόγειες διαδρομές των μιζών τού Άκη, τα πλοκάμια των υποκλοπών της vodafon, τίς λίστες Λαγκάρντ και δεν ξέρω πόσα άλλα.
Όμως να που μαθαίνουμε κάτι σπουδαίο:
Δηλαδή, πως γίνεται ένας αστυνομικός της ΕΥΠ να αυτοκτονήσει με δύο ( αριθμός: 2 ) σφαίρες !!!
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_28/05/2013_521881
"...είναι πολλά τα λεφτά, Άρη". Άν και πασίγνωστη η φράση, δεν γνωρίζω την αφετηρία της. Γνωρίζω όμως οτι ανταποκρίνεται πλήρως στίς καταστάσεις...

Ένα βιβλίο

Αφιερώνω το νέο βιβλίο του Παρασκευά Αυγερινού "Η αλλαγή τελείωσε νωρίς" στον Αλέξη Τσίπρα με την βεβαιότητα οτι πολύ σύντομα θα του φανεί χρήσιμο. Άν και όπως φαίνεται δεν του αρέσει καθόλου το διάβασμα, ας κάνει μιά εξαίρεση.

Ο Νο 2

( του Παντελή Μπουκάλα - αποσπάσματα )
Με τα λείψανα του αγέρωχου ύφους του μεταμορφωμένα σε ένα ελάχιστα πειστικό χαμόγελο σιγουριάς και με έναν φάκελο να προσπαθεί να κρύψει τις ατιμωτικές χειροπέδες, ο κ. Ακης Τσοχατζόπουλος εμφανίστηκε στο εφετείο με αρκετές μυθικές σκιές να τον συνοδεύουν, του Ανδρέα Παπανδρέου πρωτίστως και του Μένιου Κουτσόγιωργα. Προφανώς και δεν δικάζεται και το ΠΑΣΟΚ ..... αλλά εξίσου προφανές είναι ότι στο εδώλιο βρίσκονται και τα πρόσωπα και οι αντιλήψεις που επέτρεψαν να εκδηλωθεί, να επιβληθεί και να θριαμβεύσει το φαινόμενο Ακης, δηλαδή ο ωμός αμοραλισμός κάτω από τον γελοίο στόμφο περί «αλλαγής» και «λαού στην εξουσία», η χυδαία «ιδιωτικοποίηση» των δημόσιων αξιωμάτων, οι μπίζνες εν ονόματι του σοσιαλισμού και άλλων ηχηρών παρομοίων.
........ ο κάποτε «ωραίος Μπρούμελ» δεν εμφανίστηκε από το πουθενά, δεν έδρασε στο κενό και δεν ήταν «μοναχικός λύκος» (ή «μοναχικός αμνός» όπως φαντάζεται ο ίδιος). Υπήρξε γνήσιο και αυθεντικό προϊόν του «συστήματος ΠΑΣΟΚ», αλλά και ο κορυφαίος και πλέον μακρόβιος εκφραστής του «καθεστώτος ΠΑΣΟΚ».
......... στο ΠΑΣΟΚ, άλλωστε, ήταν ανέκαθεν μπρεχτικοί, οπαδοί της αποστασιοποίησης, και σταθερά ποντιοπιλατικοί. Κι όμως. Αν σκέφτονταν ψύχραιμα, πολιτικά δηλαδή, κι αν ήθελαν όντως να προσλάβει η αυτοκριτική τους την ειλικρινέστερη δυνατή μορφή, θα εκμεταλλεύονταν την ευκαιρία για μια εις βάθος και ενώπιον όλων αναψηλάφηση του καθεστώτος τους, του πνεύματός τους, της πρακτικής τους. Ισως μια δημόσια τελετή αυτοκάθαρσης είναι το μόνο που θα μπορούσε να συγκρατήσει έστω αυτό το εναπομείναν 6% ή 7%.
Αναρωτιέμαι, ο κ. "όλοι μαζί τα φάγαμε", τί σκέπτεται ;


http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_23/04/2013_495338

Ο Γιάννης Μπουτάρης

Δεν έχω δεί το ντοκιμαντέρ του Δημήτρη Αθυρίδη αλλά ελπίζω να μπορέσω να το δώ.
Είμαι όμως βέβαιος πως άν βρίσκαμε στην Ελλάδα πέντε Μπουτάρηδες, θα τα καταφέρναμε και πολύ καλά μάλιστα.
Τόσο δύσκολο είναι ;
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_14/04/2013_517229

Ένα Έθνος Φοβικό.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_06/03/2013_513329