Ασχολούνται οι περισσότεροι -όχι άδικα-, με τήν οικονομική κρίση, τα αδιέξοδα που δημιούργησε ο σύριζα σε αντίθεση με τίς εξαγγελίες του, την υψηλή φορολογία ή τους πλειστηριασμούς των ακινήτων.
Το φαινόμενο «Πολάκης» και «Καρανίκας», περνά σε τρίτη θέση ή αποτελεί απλά διασκεδαστικό θέμα εύκολης εκτόνωσης από την μιζέρια της καθημερινής ρουτίνας.
Όμως, εδώ είναι ο
κίνδυνος.
Ο Καρανίκας στήν πραγματικότητα είναι ο
πολυτιμότερος συνεργάτης του σύριζα. Καθόλου τυχαίο δέν είναι οτι κάθε φορά
μετά από τίς ύβρεις επιπέδου πεζοδρομίου που εκφέρει, λαμβάνει συγχαρητήρια και
αμέριστη στήριξη από τον αρχηγό του.
Όταν ο Μπαλτάς, λέει «η αριστεία είναι ρετσινιά», ο Γαβρόγλου, «η αριστεία καλλιεργεί τον εγωϊσμό», η προβολή του Καρανίκα εκπέμπει το μήνυμα: «Μήν σκάς για αριστεία... δές εμένα...»
Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε μία χώρα, είναι η νεολαία της να μένει αμόρφωτη, με την ευρεία έννοια του όρου. Είναι η αρχή της δημιουργίας του κοινωνικού περιθωρίου.
Ο ίδιος ο Τσίπρας είναι ένας εντελώς αμόρφωτος άνθρωπος. Γαλουχημένος αποκλειστικά με τα βιώματα μεσοαστού εργολάβου δημοσίων έργων. Στήν ζωή του δέν προσπάθησε για τίποτα. Τα μοναδικά προσόντα του, αυτά της ίντριγκας και της διαπλοκής -βασικό εργολαβικό χαρακτηριστικό- τον ανέδειξαν στην εξουσία του κόμματός του. Προφανώς δέν έχει ίχνος ιδεολογικής καθαρότητας. Με την ίδια ευκολία που δηλώνει κομμουνιστής δηλώνει και φιλελεύθερος, αρκεί αυτό να ωφελεί τον ίδιο. Αδίστακτος αμοραλιστής σε κάθε δευτερόλεπτο της σκέψης του.
Οι "Πολάκηδες" και οι "Καρανίκηδες", δίκην ηρακλειδών, φυλάσσουν τον αυτοκράτορα κηρύττοντας ταυτοχρόνως τις αξίες οι οποίες συντελούν στήν συντήρησή του αλλά παρέχοντάς του την ευχέρεια να τίς αποκηρύξει σε όποια στιγμή κρίνει οτι αυτό τον εξυπηρετεί.
Κάτι τέτοιους είχε στο νού του ο αείμνηστος Λεωνίδας Κύρκος όταν έλεγε «ευτυχώς που χάσαμε...»
Όταν ο Μπαλτάς, λέει «η αριστεία είναι ρετσινιά», ο Γαβρόγλου, «η αριστεία καλλιεργεί τον εγωϊσμό», η προβολή του Καρανίκα εκπέμπει το μήνυμα: «Μήν σκάς για αριστεία... δές εμένα...»
Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε μία χώρα, είναι η νεολαία της να μένει αμόρφωτη, με την ευρεία έννοια του όρου. Είναι η αρχή της δημιουργίας του κοινωνικού περιθωρίου.
Ο ίδιος ο Τσίπρας είναι ένας εντελώς αμόρφωτος άνθρωπος. Γαλουχημένος αποκλειστικά με τα βιώματα μεσοαστού εργολάβου δημοσίων έργων. Στήν ζωή του δέν προσπάθησε για τίποτα. Τα μοναδικά προσόντα του, αυτά της ίντριγκας και της διαπλοκής -βασικό εργολαβικό χαρακτηριστικό- τον ανέδειξαν στην εξουσία του κόμματός του. Προφανώς δέν έχει ίχνος ιδεολογικής καθαρότητας. Με την ίδια ευκολία που δηλώνει κομμουνιστής δηλώνει και φιλελεύθερος, αρκεί αυτό να ωφελεί τον ίδιο. Αδίστακτος αμοραλιστής σε κάθε δευτερόλεπτο της σκέψης του.
Οι "Πολάκηδες" και οι "Καρανίκηδες", δίκην ηρακλειδών, φυλάσσουν τον αυτοκράτορα κηρύττοντας ταυτοχρόνως τις αξίες οι οποίες συντελούν στήν συντήρησή του αλλά παρέχοντάς του την ευχέρεια να τίς αποκηρύξει σε όποια στιγμή κρίνει οτι αυτό τον εξυπηρετεί.
Κάτι τέτοιους είχε στο νού του ο αείμνηστος Λεωνίδας Κύρκος όταν έλεγε «ευτυχώς που χάσαμε...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου