Ακούω αυτές τίς μέρες τίς κριτικές των δεξιών και αριστερών σεμνότυφων για τα σποτάκια του "Ποταμιού" του Θεοδωράκη.
Δεν με εκπλήσσουν. ( Ούτως ή άλλως κατά του Θεοδωράκη έχουν στραφεί οι πάντες για τα πάντα ).
Όμως, επειδή πρίν λίγες μέρες διάβασα ένα αξιοπρόσεκτο κείμενο του Νίκου Δήμου δεν μπόρεσα να αποφύγω τους συνειρμούς:
Ευσεβείς Χριστιανοί μπαινοβγαίνουν στίς εκκλησίες και κάνουν τους μεγαλύτερους σταυρούς ( για να ξεπλύνουν τίς αμαρτίες τους άραγε ; ) - όλοι οι άλλοι στην πυρά.
Πόσοι ενώ δηλώνουν αριστεροί ( δηλαδή προοδευτικοί !!! ) σκοτώνουν την γυναίκα τους και το παιδί τους στο ξύλο;
Πόσοι οδηγοί χρησιμοποιούν το φλάς όταν στρίβουν; - Σιγά μην νοιαστούν για τους "άλλους".
Αλλά ενώ στην Επικράτεια διδάσκεται νηπιόθεν και μεθ' επιτάσεως η υπεροχή του ελληνικού έθνους, ομφαλοσκοπούμεθα άν υπάρχει ρατσισμός στην Ελλάδα ( "φράουλες Μανωλάδας", "πορτοκάλια Άρτας" ), και για τα ποσοστά της χρυσής αυγής.
Ένα είναι βέβαιο: Ο Πολιτισμός έχει μεταναστεύσει απ' την Ελλάδα. Δεν είναι πρωτοφανές φαινόμενο. Όποιος σταθεί μακρυά και "δεί τη γή απ' τη σελήνη", βλέπει την "κίνηση" των Πολιτισμών. Ο Πολιτισμός είναι συνδεδεμένος με τίς Μεγάλες Δυνάμεις κάθε Ιστορικής περιόδου. ( Νυστικό αρκούδι δεν χορεύει... ).
Εν παρόδω: Στο πολυδιαφημισμένο debate των υποψηφίων της Ευρωβουλής κανείς δεν τόλμησε να τούς ρωτήσει άν κάποιος απ' αυτούς σκοπεύει να προωθήσει την πραγματική ευρωπαϊκή ένωση - μιά κυβέρνηση, μιά πολιτική.
Προσπαθώ να μαντέψω την απάντηση του Αλέξη...
Ένα απόσπασμα από το κείμενο του Νίκου Δήμου:
( οι υπογραμμίσεις δικές μου... )
«ερωτική τέχνη». Η τέχνη που απεικονίζει την πιο τρυφερή και εκστατική ανθρώπινη στιγμή και που έχει δώσει χιλιάδες αριστουργήματα σε πολλούς πολιτισμούς: τον αρχαίο ελληνικό, τον ινδικό, τον κινεζικό και ιαπωνικό.
Οι πολιτισμοί αυτοί δεν είχαν σεμνοτυφίες και «ηθικές» αναστολές. Απεικόνιζαν την ερωτική πράξη σε όλη της την δόξα, με πολλαπλούς και περίτεχνους τρόπους. Αργότερα ήρθε ο χριστιανισμός να θεωρήσει το ανθρώπινο σώμα μιαρό, την ερωτική πράξη βρώμικη και να καλύψει κάθε ηδονή με την βαριά λέξη «αμαρτία».
Μια επινόηση της βικτωριανής σεμνοτυφίας που εξισώνει κάθε τι ερωτικό με πόρνες και πουτάνες!
Έτσι λοιπόν φτάσαμε να θεωρούμε θεμιτή την καθημερινή βία στην τηλεόραση και να κλειδώνουμε την λήψη των ερωτικών ταινιών της. ( Μην και τις δουν τα παιδιά! ) Και τι θα πάθουν τα παιδιά αν δούνε μία ερωτική ταινία; Η βία τους κάνει την πραγματική ζημιά.
Οι κήρυκες της ηθικής, ονομάζοντας τον έρωτα ανήθικο και αμαρτωλό, εξορίζοντάς τον από τη ζωή, μας εξώθησαν στη βία. Την ζωική μας ορμή την έκαναν γροθιά. Κι έτσι πια ζούμε σε ένα πολιτισμό της ωμής δύναμης.
Ας προωθήσουμε την καλαίσθητη ερωτική τέχνη. Προτείνω να ανοιχτούμε προς ένα πολιτισμό του έρωτα.
Δεν με εκπλήσσουν. ( Ούτως ή άλλως κατά του Θεοδωράκη έχουν στραφεί οι πάντες για τα πάντα ).
Όμως, επειδή πρίν λίγες μέρες διάβασα ένα αξιοπρόσεκτο κείμενο του Νίκου Δήμου δεν μπόρεσα να αποφύγω τους συνειρμούς:
Ευσεβείς Χριστιανοί μπαινοβγαίνουν στίς εκκλησίες και κάνουν τους μεγαλύτερους σταυρούς ( για να ξεπλύνουν τίς αμαρτίες τους άραγε ; ) - όλοι οι άλλοι στην πυρά.
Πόσοι ενώ δηλώνουν αριστεροί ( δηλαδή προοδευτικοί !!! ) σκοτώνουν την γυναίκα τους και το παιδί τους στο ξύλο;
Πόσοι οδηγοί χρησιμοποιούν το φλάς όταν στρίβουν; - Σιγά μην νοιαστούν για τους "άλλους".
Αλλά ενώ στην Επικράτεια διδάσκεται νηπιόθεν και μεθ' επιτάσεως η υπεροχή του ελληνικού έθνους, ομφαλοσκοπούμεθα άν υπάρχει ρατσισμός στην Ελλάδα ( "φράουλες Μανωλάδας", "πορτοκάλια Άρτας" ), και για τα ποσοστά της χρυσής αυγής.
Ένα είναι βέβαιο: Ο Πολιτισμός έχει μεταναστεύσει απ' την Ελλάδα. Δεν είναι πρωτοφανές φαινόμενο. Όποιος σταθεί μακρυά και "δεί τη γή απ' τη σελήνη", βλέπει την "κίνηση" των Πολιτισμών. Ο Πολιτισμός είναι συνδεδεμένος με τίς Μεγάλες Δυνάμεις κάθε Ιστορικής περιόδου. ( Νυστικό αρκούδι δεν χορεύει... ).
Εν παρόδω: Στο πολυδιαφημισμένο debate των υποψηφίων της Ευρωβουλής κανείς δεν τόλμησε να τούς ρωτήσει άν κάποιος απ' αυτούς σκοπεύει να προωθήσει την πραγματική ευρωπαϊκή ένωση - μιά κυβέρνηση, μιά πολιτική.
Προσπαθώ να μαντέψω την απάντηση του Αλέξη...
Ένα απόσπασμα από το κείμενο του Νίκου Δήμου:
( οι υπογραμμίσεις δικές μου... )
«ερωτική τέχνη». Η τέχνη που απεικονίζει την πιο τρυφερή και εκστατική ανθρώπινη στιγμή και που έχει δώσει χιλιάδες αριστουργήματα σε πολλούς πολιτισμούς: τον αρχαίο ελληνικό, τον ινδικό, τον κινεζικό και ιαπωνικό.
Οι πολιτισμοί αυτοί δεν είχαν σεμνοτυφίες και «ηθικές» αναστολές. Απεικόνιζαν την ερωτική πράξη σε όλη της την δόξα, με πολλαπλούς και περίτεχνους τρόπους. Αργότερα ήρθε ο χριστιανισμός να θεωρήσει το ανθρώπινο σώμα μιαρό, την ερωτική πράξη βρώμικη και να καλύψει κάθε ηδονή με την βαριά λέξη «αμαρτία».
Μια επινόηση της βικτωριανής σεμνοτυφίας που εξισώνει κάθε τι ερωτικό με πόρνες και πουτάνες!
Έτσι λοιπόν φτάσαμε να θεωρούμε θεμιτή την καθημερινή βία στην τηλεόραση και να κλειδώνουμε την λήψη των ερωτικών ταινιών της. ( Μην και τις δουν τα παιδιά! ) Και τι θα πάθουν τα παιδιά αν δούνε μία ερωτική ταινία; Η βία τους κάνει την πραγματική ζημιά.
Οι κήρυκες της ηθικής, ονομάζοντας τον έρωτα ανήθικο και αμαρτωλό, εξορίζοντάς τον από τη ζωή, μας εξώθησαν στη βία. Την ζωική μας ορμή την έκαναν γροθιά. Κι έτσι πια ζούμε σε ένα πολιτισμό της ωμής δύναμης.
Ας προωθήσουμε την καλαίσθητη ερωτική τέχνη. Προτείνω να ανοιχτούμε προς ένα πολιτισμό του έρωτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου