Όταν δημιουργήθηκε το μικρό κράτος στα βόρεια σύνορά μας, στις αρχές της δεκαετίας του '90, εργαζόμενος τότε εκτός Ελλάδος, αισθανόμουν κάπως άβολα από τα ερωτηματικά χαμόγελα των ξένων συναδέλφων μου όταν διάβαζαν στο κάτω μέρος της σελίδας των fax που έρχονταν από ελληνικές εταιρίες τη φράση "Macedonia is Greek".
Τότε, το νεοσύστατο κράτος ήταν έτοιμο να δεχθεί μια οποιαδήποτε ονομασία που θα περιελάμβανε τη λέξη "Μακεδονία".
Εμείς τίποτα. Ανένδοτοι. Ή όλα ή τίποτα !
Πέρασαν κοντά είκοσι χρόνια και τώρα εκλιπαρεί η Ελλάδα γι' αυτό το οποίο τότε της προσφερόταν.
Δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω από κοινό νού στη χάραξη πολιτικής.
Αναρωτιέμαι ποιά "πολιτική" χαράζουν σήμερα οι "συνδικαλιστές" των μηχανικών.
Απελπιστικά κολλημένοι στις "ελάχιστες κοινές αμοιβές", στήν όπως - όπως έκδοση οικοδομικών αδειών - κάτι σαν "φασόν" έχει γίνει.
Να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που ξέρουμε και όπως το ξέρουμε.
Να μην κουνηθεί, να μήν αλλάξει τίποτα. Όπως γεννηθήκαμε έτσι να πεθάνουμε.
Και αποκαλείται αυτό πρόοδος !
Και "αριστερή πολιτική" !
Αντί μ' αυτήν την πρωτοφανή ευκαιρία των ανακατατάξεων να φροντίσουμε να επωφεληθούμε και να αναβαθμίσουμε τη δουλειά μας σε όλα τα επίπεδα ( τεχνικό, οικονομικό, κοινωνικό ), μένουμε να σαπίζουμε στο βούρκο ώς γνήσιοι ραγιάδες, κρώζοντας.
Οι αλλαγές θα γίνουν, μέ ή χωρίς τη θέλησή μας.
Αυτό το ξέρουν όλοι.
Η ευκαιρία σήμερα είναι η πρόταξη αιτημάτων εφικτών που αργότερα δεν θα υπάρχει και που θα βελτιώσουν σταθερά και μακροπρόθεσμα τη θέση των μηχανικών μέσα στον κοινωνικό ιστό.
Το χωροταξικό είναι πανθομολογούμενα το υπ' αριθμόν ένα αναπτυξιακό εργαλείο της χώρας.
Το ίδιο ακριβώς και με το Εθνικό Κτηματολόγιο που έχει βαλτώσει με αποκλειστικά δική μας ευθύνη.
Τα έργα, δημόσια και ιδιωτικά, απαιτούν επίβλεψη που στην Ελλάδα είναι κάτι άγνωστο.
Η σύσταση εταιρικών σχημάτων μέσω φορολογικών, ασφαλιστικών και άλλων κινήτρων είναι επιβεβλημένη.
Οι μηχανικοί των Δημόσιων Τεχνικών Υπηρεσιών πρέπει να διεκδικήσουν τον ρόλο τους στην παραγωγή. Η άνοδος της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών στον ιδιωτικό τομέα απ' αυτούς πρωτίστως θα κριθεί.
Το ξεκαθάρισμα του θολού και στρεβλού τοπίου των αρμοδιοτήτων των μηχανικών και όλων των τεχνικών είναι απαραίτητη. Πρέπει να σταματήσει το φαινόμενο το σύνολο του τεχνικού κόσμου να "άγεται και να φέρεται" από την συντεχνία των πολιτικών μηχανικών.
Το βραχυπρόθεσμο συμφέρον είναι αυτοκαταστροφικό.
Ας δούμε επιτέλους το δάσος από μακρυά, να μή μας το κρύβει το δέντρο.
Και προπαντός, μακρυά από κάθε κομματικό γυαλί !
Τότε, το νεοσύστατο κράτος ήταν έτοιμο να δεχθεί μια οποιαδήποτε ονομασία που θα περιελάμβανε τη λέξη "Μακεδονία".
Εμείς τίποτα. Ανένδοτοι. Ή όλα ή τίποτα !
Πέρασαν κοντά είκοσι χρόνια και τώρα εκλιπαρεί η Ελλάδα γι' αυτό το οποίο τότε της προσφερόταν.
Δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω από κοινό νού στη χάραξη πολιτικής.
Αναρωτιέμαι ποιά "πολιτική" χαράζουν σήμερα οι "συνδικαλιστές" των μηχανικών.
Απελπιστικά κολλημένοι στις "ελάχιστες κοινές αμοιβές", στήν όπως - όπως έκδοση οικοδομικών αδειών - κάτι σαν "φασόν" έχει γίνει.
Να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που ξέρουμε και όπως το ξέρουμε.
Να μην κουνηθεί, να μήν αλλάξει τίποτα. Όπως γεννηθήκαμε έτσι να πεθάνουμε.
Και αποκαλείται αυτό πρόοδος !
Και "αριστερή πολιτική" !
Αντί μ' αυτήν την πρωτοφανή ευκαιρία των ανακατατάξεων να φροντίσουμε να επωφεληθούμε και να αναβαθμίσουμε τη δουλειά μας σε όλα τα επίπεδα ( τεχνικό, οικονομικό, κοινωνικό ), μένουμε να σαπίζουμε στο βούρκο ώς γνήσιοι ραγιάδες, κρώζοντας.
Οι αλλαγές θα γίνουν, μέ ή χωρίς τη θέλησή μας.
Αυτό το ξέρουν όλοι.
Η ευκαιρία σήμερα είναι η πρόταξη αιτημάτων εφικτών που αργότερα δεν θα υπάρχει και που θα βελτιώσουν σταθερά και μακροπρόθεσμα τη θέση των μηχανικών μέσα στον κοινωνικό ιστό.
Το χωροταξικό είναι πανθομολογούμενα το υπ' αριθμόν ένα αναπτυξιακό εργαλείο της χώρας.
Το ίδιο ακριβώς και με το Εθνικό Κτηματολόγιο που έχει βαλτώσει με αποκλειστικά δική μας ευθύνη.
Τα έργα, δημόσια και ιδιωτικά, απαιτούν επίβλεψη που στην Ελλάδα είναι κάτι άγνωστο.
Η σύσταση εταιρικών σχημάτων μέσω φορολογικών, ασφαλιστικών και άλλων κινήτρων είναι επιβεβλημένη.
Οι μηχανικοί των Δημόσιων Τεχνικών Υπηρεσιών πρέπει να διεκδικήσουν τον ρόλο τους στην παραγωγή. Η άνοδος της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών στον ιδιωτικό τομέα απ' αυτούς πρωτίστως θα κριθεί.
Το ξεκαθάρισμα του θολού και στρεβλού τοπίου των αρμοδιοτήτων των μηχανικών και όλων των τεχνικών είναι απαραίτητη. Πρέπει να σταματήσει το φαινόμενο το σύνολο του τεχνικού κόσμου να "άγεται και να φέρεται" από την συντεχνία των πολιτικών μηχανικών.
Το βραχυπρόθεσμο συμφέρον είναι αυτοκαταστροφικό.
Ας δούμε επιτέλους το δάσος από μακρυά, να μή μας το κρύβει το δέντρο.
Και προπαντός, μακρυά από κάθε κομματικό γυαλί !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου