Περί επαγγελματικών δικαιωμάτων και άλλων τινών...

Τελευταία, όλο και εντείνεται ο "διάλογος" για τα επαγγελματικά δικαιώματα μηχανικών, τεχνολόγων αλλά και πολλών άλλων κλάδων.
Φυσικό είναι, όταν υπάρχει οικονομική ύφεση να προσπαθεί κάθε επαγγελματίας να προστατεύσει το εργασιακό του περιβάλλον.

Δεν μπορώ όμως να αντισταθώ στη πρόκληση να ανακαλέσω σκέψεις που εκφράζονταν ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1980.

Που δεν υπήρχε οικονομική ύφεση.

Επειδή οι μηχανικοί διαθέτουν εκπαίδευση πανεπιστημιακού επιπέδου ( ανωτάτη δηλαδή ) δεν δικαιολογούνται ως μή γνωρίζοντες.

Οι επαγγελματικές διεκδικήσεις πρέπει να στηρίζονται σε γερές βάσεις για να έχουν αποτέλεσμα και ορίζοντα.
Και οι γερές αυτές βάσεις συνίστανται πρωτίστως στην υψηλού επιπέδου γνώση και ήθος που οφείλουν να διαθέτουν οι διπλωματούχοι μηχανικοί κατά την άσκηση του επαγγέλματός τους.
Το επίπεδο της γνώσης των αποφοίτων των ελληνικών πολυτεχνικών σχολών κυμαίνεται από κακό ως απαράδεκτο.
Όσοι δεν έχουν επαφή με τη σύγχρονη πραγματικότητα, ας ρωτήσουν οποιονδήποτε επαγγελματία έχει επαφή με νέους μηχανικούς.
Αυτό είναι εξηγήσιμο, το αντίθετο θα ήταν περίεργο.
Οι πολυτεχνικές σχολές στη χώρα μας "λειτουργούν" μερικές μόνο μέρες κατ' έτος ενώ τις υπόλοιπες τελούν υπό "κατάληψη".
Με διάφορα "κόλπα" γίνονται εξετάσεις χωρίς να έχουν γίνει παραδόσεις, ασκήσεις, έρευνα και καταλήγουν σε απονομή "Διπλώματος" που μόνο για δίπλωμα πακέτων fast-food είναι κατάλληλο.

Αλλά και ως πρός το επαγγελματικό ήθος η κατάσταση είναι απίστευτη.

Αυθαιρεσίες, παρανομίες, αδιαφορία επικρατεί απ' άκρου εις άκρον.
Οι πολίτες δεν σέβονται την εργασία των μηχανικών ( φυσικό επακόλουθο αφού είναι απαξιωμένη ), αλλά ούτε το κράτος δίνει την παραμικρή σημασία στη γνώμη και τις απόψεις των μηχανικών ( βλ. ΤΕΕ - θεσμοθετημένος "σύμβουλος" της Πολιτείας ).

Κι' όμως: Κανείς δεν τιμωρείται για τίποτα !

Αυτή είναι η αρχή του κακού.

Και το τέλος.

Στη χώρα μας η παρανομία αντιμετωπίζεται ως εξής:

Μόλις διαπιστωθεί παρανομία σπεύδουμε να βρούμε τρόπους να μην ξαναγίνει.
Μπλοκάροντας σιγά - σιγά τα πάντα !
Η απραξία ενδεχομένως εξαλείφει την παρανομία αλλά παράλληλα νεκρώνει τη ζωή.
Η παρανομία πρέπει να τιμωρείται, κατ' αρχήν.
Κι' όταν διαπιστώνεται οτι οι νόμοι χρειάζονται αλλαγή, ας αλλάζουν.
Αλλά όσο ισχύουν πρέπει να είναι σεβαστοί.
( Αυτά δεν είναι καινούργια πράγματα. Έχουν ειπωθεί πρίν μερικές χιλιάδες χρόνια ! ).

Οι σκέψεις αυτές είναι ίσως λίγο υπερβολικές γιατί δεν δίνουν "χάρη" στις λίγες εξαιρέσεις.
Γιατί εξαιρέσεις υπάρχουν, και μάλιστα φωτεινές αλλιώς δεν θα υπήρχε κανόνας.

Διαβάζοντας κείμενα συναδέλφων, κυρίως ασχολούμενων με τα κοινά, διαπιστώνω "ανάμεσα από τις γραμμές" των γραπτών τους οτι πολλοί, στο βάθος του μυαλού τους, κάνουν παράλληλες σκέψεις, αλλά δεν τολμούν να τις εκφράσουν ανοιχτά.

Προτείνουν "διαλόγους".

Διαλόγους, ως προς τί ;

- Ως προς το ήθος, το σεβασμό δηλαδή στον ακαδημαϊκό όρκο ;

- Ως προς την τήρηση των νόμων του κράτους ;

- Ως προς το οτι η κατάκτηση υψηλού επιπέδου γνώσης γίνεται μέσα από διαδικασίες συνεχούς συμμετοχής στα αμφιθέτρα και στα εργαστήρια και όχι στα καφενεία και στους δρόμους ;

- Ως προς το αυτονόητο, οτι οι παρανομούντες τιμωρούνται ;

Τα επαγγελματικά δικαιώματα κατακτώνται και δεν χαρίζονται.
Κατακτώνται μέσα από την σοβαρή και υπεύθυνη εργασία.
Μόνο τότε είναι γερά, σταθερά θεμελειωμένα και υπηρετούν τόσο τους ίδιους τους επαγγελματίες όσο και τους πολίτες και την κοινωνία γενικότερα.

ΥΓ1:
Παρακολουθώ το ΕΔ του ΤΕΕ.
Οι σελίδες των παρατάξεων και όχι μόνο αυτές, παραπέμπουν σε τριτοκοσμικό έντυπο και πόλεμο φατριών.

ΥΓ2:
Μα επιτέλους, οι διάφοροι ασχολούμενοι με τα κοινά δεν βλέπουν ούτε την ύστατη στιγμή οτι οι επαγγελματίες που θα επιβιώσουν στις δύσκολες συνθήκες που έρχονται ( όχι μόνο λόγω της επαπειλούμενης οικονομικής κρίσης ) θα είναι αυτοί που κατέχουν γνώση και διαθέτουν ήθος και όχι οι προστατευόμενοι από οποιοδήποτε ΤΕΕ ή άλλη "ομπρέλλα" ;