Πόσο ακόμα ; ...

Διαβάζουμε:

" ... Ακουσα πρόσφατα μια ιστορία που με προβλημάτισε για το πόσο βαθιά στο ελληνικό DNA έχει μπει το στοιχείο της διαφθοράς και της κομπίνας.
Μια κυρία προσήλθε στον δάσκαλο του παιδιού της, σε μεγάλο ιδιωτικό σχολείο, και διαμαρτυρήθηκε έντονα για τον βαθμό που είχε πάρει το παιδί της σε μια εργασία.
Ο δάσκαλος τής εξήγησε πως η εργασία δεν άξιζε αλλά η κυρία επέμενε. Στο τέλος, εξοργισμένη, δήλωσε μάλιστα το εξής καταπληκτικό: «Δεν ξέρω τι μου λέτε, κύριέ μου. Εγώ πλήρωσα 200 ευρώ σε δασκάλα που δουλεύει εδώ, στο ίδιο σχολείο, για να μου ετοιμάσει αυτή την εργασία».
Εχουμε δηλαδή μια κυρία που θεωρεί απολύτως φυσικό να πριμοδοτεί την κομπίνα του παιδιού της παραβιάζοντας κάθε κανόνα και κάθε ηθική, ένα κακομαθημένο παιδί που μαθαίνει από πολύ νωρίς πως «όλα αγοράζονται, αρκεί η τιμή να είναι σωστή», και μια δασκάλα που έχει κάνει τη μάθηση παρεμπόριο του αισχίστου είδους. "

και:

".... Είμαι μητέρα μαθητή του International Baccalaureate.
Το θέμα της διαρροής θεμάτων στις εξετάσεις με αποτέλεσμα την καθυστέρηση των αποτελεσμάτων στα κέντρα του International Baccalaureate της Αθήνας είναι γνωστό.
Το θέμα το παρακολούθησα από τον Τύπο και την τηλεόραση και ενημερώθηκα για έρευνες που γίνονται προκειμένου να διαπιστωθεί ο τρόπος της διαρροής στη Γενεύη, καθώς και για τον καθηγητή που συνελήφθη γιατί πούλησε τα θέματα.
Ολοι όσοι εμπλέκονται υπό τις άνω ιδιότητες αποτελούν άτομα κατακριτέα που διέπραξαν ποινικώς κολάσιμες πράξεις και καταλείπεται στη δικαιοσύνη του αρμόδιου κράτους να διαλευκάνει το θέμα και να επιβάλει κυρώσεις.

Επιτρέψτε μου όμως να έχω την άποψη ότι το θέμα στο οποίο πρέπει να εστιαστούμε δεν είναι αυτό.
Υπεύθυνοι, κατά τη γνώμη μου, για το μείζον ηθικό θέμα που αναδεικνύεται από τις άνω πράξεις δεν είναι παρά οι γονείς που αγοράζουν τα θέματα, και μόνον αυτοί!
Αναρωτήθηκα πολλές φορές αυτές τις μέρες για το μέγεθος της παρακμής που βρίσκεται η κοινωνία μας. Δεν ξέρω τι αξίες και ποια ουσιαστική παιδεία μπορεί να έχει ένας γονιός που δίνει ως εφόδιο για το ξεκίνημα της ενήλικης ζωής του παιδιού του, τις αρχές της μηδενικής προσπάθειας, της απάτης, της εξαπάτησης των φίλων και συμμαθητών, του ψεύδους και εν τέλει της επίπλαστης αποδοχής του από την κοινωνία.
Αναρωτιέμαι πού το οδηγεί αυτό το παιδί και ντρέπομαι για όλη την υποκρισία που διέπει τη δήθεν προσπάθειά του να του προσφέρει την καλύτερη εκπαίδευση σε ένα καλό πανεπιστήμιο.
Θλίβομαι περισσότερο γιατί γνωρίζω ότι η κοινωνία μας δεν έχει πια μηχανισμούς αντίστασης και πάταξης αυτής της εξαθλίωσης, για να απονείμει δικαιοσύνη και να ανταμείψει αξίες.

Επειδή θεωρώ δε ότι οι ηθικές δομές ενός ατόμου το ακολουθούν στο σύνολο των εκδηλώσεών του, οι γονείς αυτοί, πλουτίσαντες μάλλον με συναφείς τρόπους, εκπαιδεύουν και τα παιδιά τους στο σύγχρονο γίγνεσθαι της νεώτερης Ελλάδας.
Ατομικισμός, χρηματισμός, παντελής έλλειψη παιδείας.
Μια κοινωνία δυστυχώς χρεοκοπημένη, με αξία μόνο το χρήμα.
Αυτό τους έχει καταξιώσει και υποχρεώνει και εμάς να τους ανεχόμαστε."

Αναγκαίο σχόλιο:
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ !


και ακόμη:

Πριν από δύο χρόνια, ο κ. Αλέξης Παπαχελάς περιέγραφε από τούτη εδώ την εφημερίδα το φαινόμενο του «επιχειρηματιών κουρσάρων» οι οποίοι κυριαρχούν στην οικονομική ζωή του τόπου.
Αυτοί είναι «βιαστικοί, αυτοδημιούργητοι, έκαναν τον νεοπλουτισμό μόδα και έστησαν ένα μεγάλο πάρτι.
Η πιο κλασική του έκφανση ήταν οι πομπές ασφαλείας που έκαναν την Αθήνα να μοιάζει με το κέντρο της Μπογκοτά: μοτοσικλέτα μπροστά με “αστυνομικό” που έκλεινε τον δρόμο, μαύρο αυτοκίνητο με μπλε φανάρι στο παρμπρίζ και συνοδευτικό. Δεν έμενε καμιά αμφιβολία ποιος είχε την εξουσία» («Καθημερινή» 15.7.2007).
Οι τελευταίες αποκαλύψεις για τα μέλη της συμμορίας «εξπρές σέρβις-δολοφονίες» δείχνει υπόγειες διαδρομές και του επιχειρηματικού κατεστημένου με κυκλώματα μαφίας τα οποία λειτουργούσαν ανενόχλητα: έκαναν απαγωγές, ξεκαθάριζαν λογαριασμούς μέρα μεσημέρι στην Αθήνα, εκτελούσαν συμβόλαια θανάτου κ. λπ. Με άλλα λόγια, μπορεί να μη γίναμε Καμπούλ -όπως είχε προβλέψει ο κ. Χρυσοχοΐδης- αλλά μάλλον δεν γλιτώνουμε από το να καταλήξουμε Μπογκοτά, όπως είχε περιγράψει ο κ. Παπαχελάς.

.... Η μικρή παρανομία φέρνει την κάπως μεγαλύτερη, η κάπως μεγαλύτερη την ακόμη πιο μεγάλη μέχρι να ακούσουμε ένα πρωί διάλογους του στυλ «θα τον στείλω στη μάνα του με μια τρύπα στο κεφάλι».

Μήπως νομίζουμε ότι η Μπογκοτά έγινε παράδειγμα προς αποφυγήν σε μια νύχτα; Ή πιστεύουμε ότι εκεί οι πιστολάδες βγήκαν ένα πρωί και άρχισαν ξαφνικά τα ξεκαθαρίσματα; Η κατρακύλα μιας κοινωνίας μπορεί να γίνεται ταχύτερα από την αναδιάρθρωσή της, αλλά χρειάζεται κι αυτή τον χρόνο της. Η εγκληματικότητα δεν προκύπτει ξαφνικά, κλιμακώνεται σαν τα ζιζάνια που βρίσκουν εύφορο έδαφος, με αποτέλεσμα να εξαπλώνονται και να θεριεύουν. ....


Όλα τα παραπάνω κανείς δεν μπορεί να τα αρνηθεί.
Κανείς δεν μπορεί να πεί πως δεν είναι έτσι.
Τη μέγιστη ευθύνη για την κατρακύλα της σημερινής Ελλάδας
φέρει χωρίς αμφιβολία η Αριστερά.
Γιατί είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να ανακόψει τον κατήφορο.
Αλλά δεν το θέλει.