Η επαναστατική νεολαία ...

Το κορίτσι που εμφανίσθηκε χθες το πρωί σε τηλεοπτική εκπομπή να μιλήσει για την επιτυχία της στις πανελλήνιες ήταν από τους πρώτους σε κάποια από τις πανεπιστημιακές σχολές υψηλής ζήτησης. 
Αφού πρώτα ευχαρίστησε το φροντιστήριό της και τους καθηγητές που της έκαναν ιδιαίτερα μαθήματα, είπε ότι τώρα πια το όνειρό της ήταν να βρει μια θέση εργασίας από την οποία «να μη με κουνήσει ποτέ κανείς». 
Με άλλα λόγια, το κίνητρο για την τεράστια προσπάθεια που κατέβαλε επί τουλάχιστον ένα χρόνο αυτό το παιδί δεν ήταν τίποτε περισσότερο παρά το όραμα μιας ζωής σε απόλυτη ακινησία. 
Αυτές είναι οι συνέπειες από «το βάθεμα και το πλάτεμα» της δημοκρατίας μας: οι καλύτεροι να αγωνίζονται για το δικαίωμα να ζήσουν τη ζωή των χειρότερων...

Περί διακριτικής ικανότητος ... ( ή "τα τετράποδα καλά τα δίποδα κακά" )

....  Αφού σταμάτησαν τα χειροκροτήματα η παρέα ξανάπιασε την τράπουλα και συνέχισε το παιχνίδι.
Τα ζώα αποτραβήχτηκαν σιωπηλά. Δεν είχαν προχωρήσει ούτε είκοσι μέτρα και σταμάτησαν. Σαματάς ακούστηκε στο σπίτι.
Γύρισαν τρέχοντας πίσω και κόλλησαν στο παράθυρο.
Είχε ανάψει άγριος καβγάς. Φωνές, χαλασμός, γροθιές στο τραπέζι, βλέμματα όλο καχυποψία και έντονες λογομαχίες.
Ο λόγος που είχαν γίνει μαλλιά κουβάρια ήταν, προφανώς, το γεγονός οτι ο Ναπολέων και ο κύριος Πίλκινγκτον είχαν ρίξει ταυτόχρονα έναν άσσο μπαστούνι.
Δώδεκα φωνές ούρλιαζαν με μανία και ήταν όλες ίδιες.
Τώρα ήταν ολοφάνερο τι είχε συμβεί στις φάτσες των γουρουνιών.
Τα ζώα απ' έξω κοιτούσαν πότε τα γουρούνια και πότε τους ανθρώπους, πότε τους ανθρώπους και πότε τα γουρούνια, ύστερα πάλι τα γουρούνια και πάλι τους ανθρώπους, αλλά ήταν αδύνατον να διακρίνουν ποιός ήταν ποιός.

Eric Arthur Blair ( George Orwell ) "Animal Farm"

Οι "αρπαχτές"

Οι Χατζακη-Κραουνάκειοι Αχαρνής της φετεινής Επιδαύρου αποτελούν αντιπροσωπευτικό δείγμα του νεοέλληνα κονομισάριου. Να κονομήσουμε, να αρέσουμε στο λαό, και προπαντός να φαινόμαστε ανατρεπτικοί, επαναστάτες, αριστεροί.
Άν αυτό δεν έχει καμιά σχέση με τους Αχαρνής, δεν μας αφορά.
Κρίμα που δεν πρόλαβε να συμπεριλάβει και τους επαναστάτες φορτηγατζήδες.
Χείριστο είδος λαϊκισμού !

Υποκρισία 1

Είναι υποκρισία στις παρούσες συνθήκες να ασχολούνται όλοι με το δημοσιονομικό, με τα σκάνδαλα στα νοσοκομεία, με τη δημόσια διοίκηση, με τον ΟΣΕ και με χίλια δυό άλλα ( όχι αναιτίως ) και για το μόνο που κανείς δεν ενδιαφέρεται είναι η Παιδεία.
Μα κανείς !
Στα ελληνικά πανεπιστήμια ο φασισμός δεν έρπει, έχει σηκώσει κεφάλι και μάλιστα μεγάλο.
Περιμένουμε άραγε να βγεί απ' αυτά η τάξη που θα ηγηθεί στις επόμενες γενιές ;;;

Η άλλη πλευρά...

Ο Κώστας Λαπαβίτσας εξηγεί τεκμηριωμένα...

http://www.nomoneynodebt.gr/details.php?id=4

...και οι σκέψεις του Πέτρου Παπακωνσταντίνου βρίσκονται στο "κέντρο" άν και με αρκετά ερωτήματα...

Ο στρατηγός Μακρίσταλ.

Το όνομα του στρατηγού δεν το είχα ξανακούσει.
Φαντάζομαι οι περισσότεροι δεν το είχαν ξανακούσει.
Μετά από ιδιαίτερα επικριτικές δηλώσεις του στρατηγού για την αμερικανική κυβέρνηση που δημοσιεύθηκαν στον τύπο, ο Ομπάμα τον απέλυσε.
Τίποτα το αξιόλογο μέχρι εδώ.
Η είδηση είναι οτι και τα δύο αμερικανικά κόμματα επέκριναν τον στρατηγό και δικαίωσαν την απόφαση του Ομπάμα.
Είναι άλλος ένας λόγος που η Αμερική είναι Αμερική.
( Ένας άλλος είναι οτι ο Μάντοφ -για όσους θυμούνται- είναι 150 χρόνια φυλακή ).

Ευτυχώς, σωθήκαμε !