Για την αγάπη της Οδοποιΐας

Παραφράζοντας τον τίτλο του πολύ ωραίου βιβλίου της Σώτης Τριανταφύλλου «Για την Αγάπη της Γεωμετρίας», θα δώσω τον τίτλο στο κείμενο που ακολουθεί:

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ ΟΔΟΠΟΙΪΑΣ

Όταν καίγονται τα δάση, τα σπίτια ή και άνθρωποι συζητάμε, για λίγο, μέτρα πυροπροστασίας.

Όταν οι πλημμύρες καταστρέφουν σπίτια, υποδομές ή πνίγονται άνθρωποι συζητάμε, για λίγο, αντιπλημμυρικά μέτρα.

Όταν γίνεται κάποιο τροχαίο ατύχημα συζητάμε, για λίγο, μέτρα οδικής ασφάλειας.

Πάντα «για λίγο».

Μετά το πολύνεκρο ατύχημα των Τεμπών το 2003 (αλήθεια, το θυμάται κανείς;;), θα περιμέναμε την σχολαστική εφαρμογή των προβλεπομένων μέτρων ασφαλείας σε ό,τι αφορά τις μεταφορές με νταλίκες και φορτηγά.

Αστεία πράγματα. Ο καθένας βλέπει πώς κυκλοφορούν στους δρόμους οι νταλίκες και τα φορτηγά.

Στα καθ’ ημάς, είναι απορίας άξιο πώς δέν έχει συμβεί να βρεθεί κάνας «αρμόδιος παράγων» στην οδό Λάσσης, απ’ το Φαραώ ώς κάτω χαμηλά, ώρα που σχολάνε τα σχολεία.

Γιατί άν έχει βρεθεί και έχει δεί τί συμβαίνει, είναι εγκληματικά αναρμόδιος.

Λύσεις υπάρχουν και δέν απαιτούν φαραωνικά έργα. Αρκεί να απευθυνθούν γι’ αυτές (για τίς λύσεις) σε κατάλληλους επιστήμονες.

Τα λέω αυτά γιατί ακούω ένθεν κακείθεν (ομολογώ, δέν παρακολουθώ εκ του σύνεγγυς τα τοπικά τεκταινόμενα) οτι σχεδιάζονται διάφοροι «κυκλικοί κόμβοι» στο Νάπιερ και δέν ξέρω πού αλλού. Δέν θέλω να κρίνω κάτι για το οποίο δέν γνωρίζω σχεδόν τίποτα.

Αλλά επειδή στα πάντα πρέπει να υπάρχει σειρά προτεραιότητος, δέν χρειάζεται μεγάλη ποσότητα φαιάς ουσίας για να αντιληφθεί κανείς ποιό θέμα είναι άμεσης προτεραιότητας πρίν αυτή σηματοδοτηθεί από κάποιο (ό μή γένοιτο) ατύχημα.

Για την συγκεκριμένη περιοχή η ανάγκη λήψεως μέτρων ασφαλείας δέν εμφανίσθηκε μόνο μετά την κατασκευή των σχολείων στο Φαραώ, αλλά ήταν ήδη ορατή πολλά χρόνια πρίν, με την τουριστική ανάπτυξη της Λάσσης. Η εικόνα με τους  τρομαγμένους τουρίστες στίς άκρες του δρόμου δέν αποτελεί την καλύτερη διαφήμιση των τουριστικών υπηρεσιών του νησιού.

(Αλήθεια, οι λαλίστατοι κατά τα άλλα τουριστικοί επιχειρηματίες της Λάσσης, τί λένε περί αυτού;;)

Η φετινή υπέρμετρη κίνηση ιδιωτικών αυτοκινήτων ανέδειξε και ένα άλλο χρόνιο πρόβλημα, σχετικό με το παραπάνω.

Την απαράδεκτα κακή κατάσταση του δρόμου Αργοστολίου - Πόρου.

Αναφέρομαι ειδικά σ’ αυτόν γιατί ενώ αποτελεί πλέον την βασική οδική αρτηρία του νησιού λόγω του λιμανιού του Πόρου, βρίσκεται στη χειρότερη κατάσταση σε σύγκριση με τους υπόλοιπους δρόμους.

Διάφορα ανεδαφικά που ακούγονται περί νέων χαράξεων κλπ δέν αξίζει να συζητούνται κάν. Αρκεί να αναλογισθεί κανείς το κόστος και τον χρόνο υλοποίησής τους.

Ένα από τα πλέον σημαντικά στοιχεία του σχεδιασμού στην οδοποιΐα είναι η διατήρηση σταθερής διατομής για μεγάλα μήκη οδού.

Ο δρόμος του Πόρου πάσχει ακριβώς σε αυτό: Το πλάτος της διατομής συνεχώς μεταβάλλεται είτε γιατί υπάρχουν φθορές ή εμπόδια στα άκρα του οδοστρώματος είτε γιατί επειδή υπήρχε «ελεύθερο έδαφος» διαπλατύνθηκε το οδόστρωμα άναρχα και για μήκος μόνο μερικών μέτρων δημιουργώντας μια εικόνα για τον δρόμο σάν το φίδι που χωνεύει τον ποντικό που κατάπιε!

Η επικινδυνότητα που δημιουργεί αυτή η συνεχώς μεταβαλλόμενη διατομή είναι μεγάλη.

Επιπλέον, κρίσιμο στοιχείο είναι και το ελεύθερο ύψος υπεράνω του συνολικού εύρους του οδοστρώματος το οποίο θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 4 m, άρα θα πρέπει να υπάρχει μέριμνα για όλα τα παρόδια δέντρα ή φυτά να είναι κατάλληλα κλαδεμένα ώστε να μήν αναγκάζουν  φορτηγά και λεωφορεία να βγαίνουν εκτός λωρίδος κυκλοφορίας.

Τέλος, κάποιες μικρές βελτιώσεις σε καμπύλες είναι αναγκαίες ώστε να προσαρμοσθούν καλύτερα με την γεωμετρική αρχή της οδοποιΐας (ευθεία-κλωθοειδής-τόξο-κλωθοειδής-ευθεία).

Αυτό το τελευταίο είναι προφανές οτι είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί στην υπάρχουσα χάραξη, αλλά έχοντάς το υπ’ όψη μπορεί να βελτιωθούν κάποιες επικίνδυνες στροφές, στο μέτρο της οικονομίας πάντα.

Τί χρειάζεται λοιπόν;

- Απόφαση για το πλάτος που θα πρέπει να έχει ο δρόμος σε τμήματα κατ’ ελάχιστον μερικών χιλιομέτρων λαμβάνοντας υπ’ όψιν την υφιστάμενη κατάσταση.

- Καταγραφή των προβληματικών σημείων και μελέτη επέμβασης για κάθε ένα απ’ αυτά.

- Κατασκευή των αναγκαίων έργων (μικροδιαπλατύνσεις ή μειώσεις πλάτους οδοστρώματος, σωστή και έντεχνη επισκευή φθορών ώστε το συνολικό πλάτος της οδού να μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια χωρίς να απαιτείται η εκτροπή από τη λωρίδα κυκλοφορίας, οριζόντια σήμανση, κλάδεμα των παρόδιων δέντρων) και αυστηρή τήρηση της απαγόρευσης στάθμευσης στα τμήματα εντός των οικισμών.

Περιττό να επισημανθεί οτι ένας από τους λόγους των φθορών του οδοστρώματος είναι οι διάφορες τομές που γίνονται είτε για ιδιωτικές συνδέσεις δικτύων είτε για κατασκευές έργων κοινωφελών οργανισμών οι οποίες δέν αποκαθίστανται έντεχνα.

Κατά την ισχύουσα νομοθεσία απαιτείται αδειοδότηση για κάθε τομή στο οδόστρωμα και εν συνεχεία έλεγχος άν η τομή αποκαταστάθηκε σύμφωνα με τις ισχύουσες τεχνικές προδιαγραφές.

Όποιος μπορέσει να υποδείξει μία (1) τομή που αποκαταστάθηκε όπως παραπάνω, κερδίζει βραβείο!

Δυστυχώς οι τεχνικές υπηρεσίες του νομού ή δέν είναι κατάλληλα στελεχωμένες ή αδιαφορούν μεταθέτοντας την ευθύνη των αποφάσεων σε διάφορους «τοπικούς» αναρμόδιους.

Εδώ, θα συνεχίσω να αναρωτιέμαι άν το ΤΕΕ εξακολουθεί να είναι ο τεχνικός σύμβουλος της Πολιτείας.

Βλέπω κάποιες επικίνδυνες παρεμβάσεις που έχουν ξεκινήσει  (πχ έργο διαπλάτυνσης (;;) σε τμήμα του δρόμου μεταξύ Περατάτων και Αδράκι, κάποια άλλη διαπλάτυνση (;;) στην έξοδο των Βλαχάτων μετά το Νεκροταφείο), για τίς οποίες είμαι περίεργος να μάθω τα κριτήρια του σχεδιασμού τους.

Έχουν οι άνθρωποι που τίς σχεδίασαν στοιχειώδεις γνώσεις οδοποιΐας;

Υπάρχουν κι’ άλλα φαιδρά (κακώς τα χαρακτηρίζω φαιδρά γιατί μπορούν να οδηγήσουν σε ατυχήματα αφού αυξάνουν αντί να μειώνουν την επικινδυνότητα) όπως η κατασκευή κάποιων τοιχείων και στηθαίων ασφαλείας χωρίς να έχει ληφθεί καθόλου υπ’ όψιν η γεωμετρία του δρόμου και αντίθετα μ’ αυτήν.

Όλα τα παραπάνω δέν χρειάζονται πολλά χρήματα.

Χρειάζεται μόνο γνώση και επαγγελματισμός.

Υπάρχουν;

Μέλλει να δειχθεί!

Όταν η Ανδρονίκη δέν είναι Αντετοκούνμπο...

 Διαβάζουμε στην «Κ» της 16ης Σεπτεμβρίου για την Ανδρονίκη, παιδί δεύτερης γενιάς μεταναστών που έχει γεννηθεί στην Ελλάδα από αλβανούς γονείς οι οποίοι μένουν εδώ πάνω από 30 χρόνια νομίμως, έχει πάει σχολείο στην Ελλάδα και έχει φοιτήσει στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Έχει καταθέσει τα «χαρτιά» της για απόκτηση ελληνικής ιθαγένειας σύμφωνα με τους νόμους του κράτους από το 2012.

Οι αρμόδιες υπηρεσίες αδιαφόρησαν για το αίτημά της. 

Η Ανδρονίκη πήγε με υποτροφία στο πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης χωρίς να πάψει να ενδιαφέρεται για την αίτησή της για απόκτηση ελληνικής ιθαγένειας. Μάλιστα ξανα-υπέβαλε τα χαρτιά της μετά από τίς πρόσφατες αλλαγές της νομοθεσίας.

Εν τω μεταξύ η άδεια παραμονής της στην Ελλάδα έληξε και για να επισκεφθεί τους γονείς της χρειάζεται τουριστική βίζα!

Η Ανδρονίκη απευθύνθηκε στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου ζητώντας να βρεθεί λύση στο πρόβλημά της.

Δέν πήρε καμιά απάντηση.

Ο δε υπουργός Μηταράκης επ’ ευκαιρία ανάλογου θέματος, σχολίασε στη Βουλή οτι δέν έχει καιρό να ασχοληθεί μ’ αυτά τα ζητήματα!!!

Δηλαδή, αντί ο υπουργός να αρπάξει από το αυτί τα κοπρόσκυλα των οποίων προΐσταται, λέει οτι για εννέα!!! ( 9 ) ολόκληρα χρόνια δέν είχαν «αρκετό χρόνο» να εξετάσουν το αίτημα.

Η περίπτωση της Ανδρονίκης έγινε γνωστή επειδή δημοσιεύθηκε σε μεγάλη ελληνική εφημερίδα.

Με τίς Ανδρονίκες που δέν έχουν αυτή την ευκαιρία, ποιός ασχολείται;;

Η αντιπολίτευση;; 

Αστεία πράγματα!

Ποιά αντιπολίτευση;; Αυτή που βρίσκεται στην εντατική περιμένοντας καιροσκοπικά μιά νέα κρίση – ευκαιρία – υπέροχη κατάσταση για να καβαλήσει κάνα κύμα αγανακτισμένων απολιθωμάτων και να ξαναρπάξει την εξουσία;;

Αναρωτιέμαι επίσης τί γίνεται με τις διάφορες ΜΚΟ.  Αφθονούν εκεί που μυρίζονται χρήμα (λαθρομετανάστευση, -κυκλώματα διακίνησης επί της ουσίας), ενώ απουσιάζουν ηχηρά από δράσεις που θα βοηθούσαν τις πολλές Ανδρονίκες της χώρας.

Στην ίδια εφημερίδα, στίς 18 Σεπτεμβρίου η Μαρία Κατσουνάκη σολιάζει μεταξύ άλλων:

Το «θα σπάσουμε αυγά» –προσφιλής έκφραση του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος– είναι ασύμβατο με αντιλήψεις που εκδηλώθηκαν πρόσφατα από βουλευτή [Μπογδάνος] και ευρωβουλευτές [Ασημακοπούλου, Κεφαλογιάννης] της Ν.Δ., γιατί, απλούστατα, αυτές είναι τα «αυγά». 

Δεν χρειάζεται να καλπάζει κανείς στις λεωφόρους της προόδου και του μέλλοντος για να αντιληφθεί ότι ο κόσμος αλλάζει. Οι θεσμοί προέχουν για να διαμορφώνεται και να αναπροσαρμόζεται το, κάθε φορά, πλαίσιο, είτε αφορά πολιτικές ενσωμάτωσης είτε διευκολύνει τη συνύπαρξη ή προστατεύει τη διαφορετικότητα. 

Το υπόδειγμα Αντετοκούνμπο είναι εύκολο να προβληθεί. Βοηθούν σε αυτό ο χαρισματικός Γιάννης, η μυθιστορηματική οικογενειακή ιστορία, η μεγάλη δημοφιλία, που αναδεικνύει στέρεες αρχές και αξίες, σκληρή εργασία, ταλέντο, δέσμευση σε ένα σκοπό. Με τους Αντετοκούνμπο και ο πιο σκληρός εθνικολαϊκισμός δύσκολα θα έβρισκε πατήματα. Τι γίνεται όμως με τα «ανώνυμα» νήπια από οικογένειες μεταναστών ή με τα ομόφυλα ζευγάρια; Τι γίνεται με όσους δεν είναι οι Αντετοκούνμπο; 

 

 

Για τα γεγονότα στο Αφγανιστάν.

 Άν θέλει κάποιος να παρακάμψει τις επιφανειακές αναλύσεις που κυκλοφορούν δώθε - κείθε και να αποκτήσει μια σφαιρική εικόνα τόσο ως προς τα γεγονότα όσο και ώς πρός τα αίτιά τους αλλά και να αποκτήσει ένα εργαλείο ανάγνωσης της παγκόσμιας ιστορίας, προτείνω τα παρακάτω:

1. Ένα κείμενο του Παναγή Βουρλούμη που δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή» και περιγράφει ένα ταξίδι του στο Αφγανιστάν το 1960.

https://www.kathimerini.gr/world/561478264/afganistan-1960/

2. Τα κείμενα (σε 4 συνέχειες - εδώ θα βρείτε τα link για τίς δύο πρώτες) της Σώτης Τριανταφύλλου όπου με τον δικό της μοναδικό τρόπο γραφής, περιγράφει και σχολιάζει τις εξελίξεις στην περιοχή, και όχι μόνο στην περιοχή, τα τελευταία 30 - 40 χρόνια.

https://www.athensvoice.gr/world/727010_afganistan-pos-ftasame-sti-sovietiki-epemvasi-toy-1979 

https://www.athensvoice.gr/world/727253_afganistan-ti-synevi-stis-dekaeties-1980-kai-1990 

3. Τις δημοσιεύσεις της Μαριάννας Κορομηλά, της Πολιτιστικής Εταιρείας Πανόραμα που αναφέρονται στην ιστορική εξέλιξη της περιοχής από τους αρχαίους χρόνους ώς τους νεότερους. Πληροφορίες πολύτιμες που δύσκολα εντοπίζονται τόσο πλήρεις και συμπυκνωμένες. Δυστυχώς αυτά υπάρχουν δημοσιευμένα μόνο στο facebook οι οποίες όμως εύκολα εντοπίζονται άν αναζητηθεί η Πολιτιστική Εταιρεία Πανόραμα.

emoticons

Ο καθηγητής Βασίλης Γούναρης δημοσίευσε στην Καθημερινή της περασμένης Κυριακής αυτό το άρθρο:

https://www.kathimerini.gr/opinion/561429961/anotati-ekpaideysi-choris-glossiki-eparkeia/

Είναι αλήθεια ανατριχιαστικό το συμπέρασμα του καθηγητή: «...μόλις αποχωρήσει και η τελευταία γενιά που αντιλαμβάνεται τον γλωσσικό αναλφαβητισμό ώς μειονέκτημα. Οι επόμενες θα θρηνήσουν με emoticons.»

Η επικοινωνία των ανθρώπων της παλαιολιθικής εποχής, όπως μαρτυρούν οι αρχαιολόγοι, γινόταν με εικονίδια. Με emoticons δηλαδή.

Ο πολιτισμός αναπτύχθηκε μόνο μετά την ανακάλυψη της γραφής, και κυρίως λόγω αυτής.

Η διακίνηση των ιδεών, η ανάπτυξη της τεχνολογίας, όλα στηρίζονται στη γραφή.

Ποιά η μοίρα των τεχνών, της λογοτεχνίας, της Ψυχαγωγίας δηλαδή  με την αρχική και ακριβή έννοια του όρου;

Η αρχή της «ήσσονος προσπάθειας» δέν είναι ελληνική ιδιαιτερότητα. Είναι εγγενής ιδιότητα του ανθρώπου η οποία αναπτύσσεται όσο δέν συναντά αντίρροπες δυνάμεις.

Θα επιστρέψουμε λοιπόν στην παλαιολιθική εποχή;;

Το διάσημο πανεπιστήμιο του Πρίνστον, υποβάθμισε (σε επίπεδο κατάργησης) τίς ελληνικές και λατινικές σπουδές στον βωμό της προσέλκυσης φοιτητών που δέν έχουν όρεξη να κουραστούν πολύ.

Θέλουν δηλαδή να αποκτήσουν γρήγορα ωφέλιμη γνώση που ζητά η «αγορά».

Είναι αποκαρδιωτικό να ακούς σοβαρούς καθηγητές να συνηγορούν στην μείωση της γνώσης.

Έγραφε τίς προάλλες ο Νίκος Μαραντζίδης με αφορμή το μέτρο καθορισμού μιάς κάποιας βάσης για την εισαγωγή στα ΑΕΙ, ότι «...οι φοιτητές μας εφ’ όσον ήταν ικανοί να μπούν είναι ικανοί και να βγούν από το πανεπιστήμιο.»

Μα η εισαγωγή με βαθμό δύο (2), δηλαδή επί της ουσίας με λευκή κόλα, συνιστά ικανότητα;;

Έλεος κ. καθηγητά!

Σημερινοί διπλωματούχοι μηχανικοί ανωτάτης εκπαιδεύσεως αδυνατούν να διαβάσουν και να κατανοήσουν ένα νομοθέτημα της δεκαετίας του 60. Ας μήν πώ τί γίνεται με τα διατάγματα του ’20 και του ’30...

Αδυνατούν να συντάξουν ένα κείμενο μισής σελίδας για να εκφράσουν σωστά και με σαφήνεια μιά σκέψη, μιά άποψη, ή και μιά απλή τεχνική έκθεση.

Αλλά δέστε και κείμενα νόμων και διαταγμάτων που εκδίδονται σήμερα. Κακή σύνταξη που αδυνατεί να αποδώσει το νόημα της διάταξης, ακόμη και ορθογραφικά λάθη.

Προφανής ο λόγος: Τα στελέχη της σημερινής διοίκησης είναι ο καρπός της παιδείας της μεταπολίτευσης, του συνθήματος «όχι στα ματωμένα γραπτά».

Φαντάζομαι τους καρπούς της σημερινής παιδείας των emoticons μετά 40 ή 50 χρόνια.

Ευτυχώς δέν θα ζώ.

Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και άλλες ιστορίες...

Επειδή έχω δεχθεί μηνύματα από φίλους που αναρωτιούνται για την «απουσία» μου από τις σελίδες του fb, έχω να πώ, αφού πρώτα τους ευχαριστήσω θερμά για το ενδιαφέρον, οτι η απουσία μου έχει σχέση με την αμφισβήτηση του τρόπου λειτουργίας των αποκαλούμενων Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης (ΜΚΔ).         

Όμως, επειδή τα προβλήματα δέν αντιμετωπίζονται ούτε με την απόκρυψή τους ούτε με την διαγραφή τους, κρίνω τελικώς θετικά την συμμετοχή και αρνητικά την αποχή.

Εξ' άλλου πώς μπορείς ν' αλλάξεις κάτι άν δέν συμμετέχεις στις διαδικασίες του.
Αυτά τα διδάσκει η Ιστορία...

Αφορμή της έντονης αμφισβήτησης ήταν ο αποκλεισμός του Τράμπ.

Προσέξτε το ανακόλουθο:

Τα ΜΚΔ προβάλλοντας τα τρόλ και τους ψεκασμένους ανεξέλεγκτα, βοηθούν τον Τράμπ να εκλεγεί.
Μετά, βλέποντας αυτόν τον απίθανο κλόουν στην εξουσία, αντί να αποκλείσουν τα τρόλ και τους ψεκασμένους που ήταν ο μοχλός της ανάδειξης του Τράμπ, αποκλείουν τον Τράμπ και αφήνουν τα τρόλ και τους ψεκασμένους σε ετοιμότητα για την ανάδειξη του νέου Τράμπ.

Τα ζητήματα που αναδείχθηκαν με την λειτουργία των ΜΚΔ και προβληματίζουν είναι πάρα πολλά:

Διαδικτυακό bullying, δολοφονίες χαρακτήρων, ανάδειξη τύπων όπως ο Τράμπ ή κομμάτων όπως ο Σύριζα, χειραγώγηση όχλου, πανδημία covid19, αλλά και Γλυκά Νερά είναι όλα κρίκοι της ίδιας αλυσίδας.

Λένε πολλοί οτι το twitter καλώς διέγραψε τον Τράμπ γιατί δέν ακολουθούσε τους κανόνες συμμετοχής στο συγκεκριμένο ΜΚΔ.

Είναι όμως αυτό αρκετό για να επαναπαυθούμε;

Σήμερα είναι ο Τράμπ. Αύριο ενδεχομένως ποιός;;

Είναι βέβαια το twitter μια ιδιωτική επιχείρηση αλλά η συμβολή του στον δημόσιο χώρο είναι πολύ ιδιαίτερη.

Η εμφάνιση νέων μέσων απαιτεί αναθεώρηση του εκάστοτε ισχύοντος νομικού πλαισίου. Η βιομηχανική επανάσταση απαίτησε την επαναδιατύπωση πολλών κανόνων του αστικού δικαίου. Είναι προφανές οτι η έλευση της ρομποτικής και της artificial intelligence (τεχνητής νοημοσύνης) θα απαιτήσει οπωσδήποτε πολλές αλλαγές νομοθεσίας.

Όταν ο CEO κάθε Μέσου Κοινωνικής Δικτύωσης αποφασίζει τί θα κόψει και τί θ' αφήσει, η δημοκρατία έχει πρόβλημα.

Για αρχή, υιοθετώ απολύτως και απερίφραστα την άποψη του Σταύρου Θεοδωράκη που εξέφρασε πρίν λίγες μέρες στο κανάλι open:

Να σταματήσει η ανωνυμία στο διαδίκτυο.

Το ζήτημα είναι πολύ σπουδαίο και θα τα ξαναπούμε....

Παραλειπόμενα Γλυκών Νερών

 Τί είναι Δημοκρατία;

Δημοκρατία είναι όταν η ομολογία του εγκληματία στην Ασφάλεια δέν αμφισβητείται από κανέναν ώς προϊόν βίας ή βασανισμών.

Δέν είναι ούτε δεδομένο ούτε ισχύει παγκοσμίως.

Αυτό πρέπει να το μάθουν καλά οι ανιστόρητοι οπαδοί του συνθήματος «Η χούντα δέν έπεσε το 73».

(Εκτός άν με το σύνθημα αυτό εκφράζουν ένα ειδικού τύπου χιούμορ, αφού είναι αληθές οτι η χούντα δέν έπεσε το 73. Το 74 έπεσε.)

Λογοκρισία: Από πού κινδυνεύουμε...

Γράφει μεταξύ άλλων ο Αντώνης Πανούτσος στο Protagon, στίς 15/2/21:

 Όσο και αν βολεύει την αντιπολίτευση, ο κίνδυνος σήμερα δεν είναι η κρατική λογοκρισία. Ο κίνδυνος είναι ο Χρήστος Παππάς της Χρυσής Αυγής που θα στείλει στο δικαστήριο τον Γέροντα Παστίτσιο για ύβρι και ειρωνεία «στην ιερή μορφή της Ελληνορθοδοξίας, τον Γέροντα Παΐσιο» και ο Παναγιώτης Δημητράς που θα μηνύσει την Σώτη Τριανταφύλλου για παραβίαση του αντιρατσιστικού νόμου. ....

... Για τον κόσμο όμως που εκφράζεται δημόσια ο κίνδυνος είναι αλλού. Στην πληθώρα των ΔΕΝ της κοινοτικής οδηγίας που μαζί με ένα «ιδίως» αφήνει περιθώρια στους απανταχού Δημητράδες για να τρέχουν όποιον δεν γουστάρουν στα δικαστήρια. Με την αυτολογοκρισία να είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος όλων. Γιατί, από την στιγμή που ένας αρχίσει να σκέφτεται αν αυτό θα προσβάλει αυτούς και το άλλο τους άλλους, θα καταλήξει να γράφει πιλάφια ή ανέκδοτα με τον Τοτό. Μόνο με λέξεις που αρχίζουν από «ν».

https://www.protagon.gr/apopseis/i-logokrisia-o-totos-kai-to-anekdoto-me-ton-nano-44342226865

Στάλιν, ο καλός πατερούλης...

Από την επιφυλλίδα του Ηλία Μαγκλίνη, στην Καθημερινή της Κυριακής, 14-02-2021:

Η απάντηση του Στάλιν στην κόρη του Σβετλάνα, όταν αυτή του εξομολογείται τον έρωτά της για τον Κάπλερ, ήταν: «Κοίτα πως είσαι. Ποιός θα σε ήθελε;»

Αναρωτιέμαι, γράφει ο Η. Μαγκλίνης, γιατί πάνω από τους επιβεβλημένους λιμούς στην Ουκρανία, πάνω από τις δίκες της Μόσχας, τις χιλιάδες εκτελέσεις και τα αρχιπέλαγα των γκουλάγκ, αυτή η κουβέντα ενός πατέρα προς την ερωτευμένη κόρη του μου μοιάζει το πιο σκληρό απ' όλα;

Απάντηση στον Καθηγητή Νίκο Μαραντζίδη

https://www.kathimerini.gr/opinion/561255751/ethismenoi-ston-laikismo-kai-stin-agnoia/

Αντιπαρέρχομαι τον επίλογο του άρθρου του κ. Ν. Μαραντζίδη στην "Κ" της Κυριακής, 7/2/2021, οτι δηλαδή "...το εκκρεμές έχει κινηθεί δεξιά... ...αλλά δέν είναι ανάγκη να γίνουμε και Πολωνία", διότι διάλογος υπό την επήρεια ιδεοληψιών δέν υφίσταται και άν επιχειρηθεί δέν οδηγεί πουθενά.

Για το πρώτο επιχείρημα του κ. Ν.Μ. οτι δηλαδή οι σημερινοί φοιτητές δέν είναι ταραξίες και καταληψίες αλλά είναι ευγενείς, σοβαροί υπερβολικά υπάκουοι, άν και δέν διαθέτω προσωπική εμπειρία για την σημερινή εικόνα, αναρωτιέμαι πώς γίνεται με τόσο ευγενείς φοιτητές οι πανεπιστημιακοί χώροι να παρουσιάζουν το γνωστό χάλι. Άν η απάντηση είναι οτι αυτό παράγεται από μιά μικρή μειοψηφία φοιτητών ή και εξωπανεπιστημιακών, τότε νά ένας καλός λόγος για την ανάγκη αστυνόμευσης. Οι ευγενείς, σοβαροί και υπερβολικά υπάκουοι φοιτητές δέν θα έχουν τίποτα να φοβηθούν. Αντιθέτως.

Λέει ο κ. Μαραντζίδης οτι αυτό που χρειάζεται το πανεπιστήμιο είναι πόροι και ελευθερία. Ως πρός την ελευθερία που χρειάζεται δέν αναφέρει κάτι συγκεκριμένο, κάτι περισσότερο προσδιοριστικό. Αναφέρεται άραγε στην ελευθερία του λόγου όπως αυτή νοείται από (μικρή) μερίδα φοιτητών που λογοκρίνει ομιλητές και καθηγητές κατά το δοκούν και δια της βίας; Κάτι σάν "αστυνομία γνώμης" δηλαδή; Ελπίζω οτι δέν αναφέρεται σ' αυτήν.

Καθ' ό,τι τώρα αφορά τους ζητούμενους πόρους, που καθώς φαίνεται εκεί εντοπίζεται και ο κορμός του άρθρου, αναφέρει οτι έχουμε υπερβολικό αριθμό φοιτητών και μικρό αριθμό διδακτικού προσωπικού.  Καθώς όμως δέν κάνει καμιά αναφορά στα άλλα σκέλη του νομοσχεδίου (βάση εισαγωγής, αιώνιοι φοιτητές) που σκοπούν στη μείωση των φοιτητών, αφήνει να εννοηθεί οτι καλώς εισέρχονται στα πανεπιστήμια σχεδόν με λευκή κόλα και καλώς μπορούν να συνεχίζουν τις σπουδές τους ανενόχλητοι ως την σύνταξη.

Αναρωτιέμαι μετά απ' αυτό άν έχει σταθμίσει το μακροπρόθεσμο εθνικό κόστος αυτής της πρακτικής, δηλαδή της παραγωγής ειδικών επιστημόνων  υπερπολλαπλάσιων των όσων χρειάζεται η χώρα.

Το βιώνουμε αυτό σήμερα.

Είμαστε πρώτοι και με διαφορά σε αναλογία, πχ μηχανικών ή δικηγόρων ανά χίλιους κατοίκους σε ολόκληρη της ΕΕ και τις ΗΠΑ, ίσως και παγκοσμίως.

Η ανεργία αυτών των κλάδων έχει συνέπεια την νομοθέτηση αχρείαστων διαδικασιών εμπλοκής των ειδικοτήτων αυτών σε αδειοδοτήσεις, μεταβιβάσεις κλπ με μοναδικό ουσιαστικό λόγο την μερική έστω απασχόληση του υπερβάλλοντος αυτού πλήθους πανεπιστημιακών αποφοίτων που καθιστά όμως τις διαδικασίες χρονοβόρες, αβέβαιες, δαπανηρές και πολλάκις επισφαλείς. Το αποτέλεσμα είναι καίριες μεταρρυθμίσεις όπως αυτή στην απονομή δικαιοσύνης και στίς μεταβιβάσεις ακινήτων που θα μπορούσαν να προωθήσουν επενδύσεις, να αδυνατούν να γίνουν.

Εδώ πρέπει να προσθέσουμε το εθνικό κόστος της υπερπαραγωγής των ειδικών αυτών που προέρχεται τόσο από το κόστος των σπουδών όσο και από το κόστος της αποχής από την αγορά εργασίας πρίν το 25ο ενίοτε και το 30ο έτος της ηλικίας. Βάλτε εδώ και το κόστος που προκύπτει από το λεγόμενο brain drain, μιά επένδυση δηλαδή που ενώ πληρώνει η χώρα μας, η απόσβεσή της γίνεται σε άλλες χώρες. (Έτσι για να αλαφρύνουμε λίγο, αυτό θυμίζει τον τρόπο που πολλοί έλληνες της Αιγύπτου μπόρεσαν να "βγάλουν" τα χρήματά τους έξω μετά την εθνικοποίηση του Νάσερ. Γύριζαν εκεί κινηματογραφικές ταινίες ελληνικού ενδιαφέροντος πληρώνοντας εκεί τα κόστη, ενώ τα έσοδα εισπράττονταν εδώ από την προβολή των ταινιών...).

Τώρα, άν οι πρυτάνεις είναι "βαρεμένοι" και εργάζονται σκληρά με αυταπάρνηση άνευ αντιστοίχου αμοιβής, δέν το γνωρίζω.

Αυτό που γνωρίζω είναι οτι η απεχθέστατη εικόνα που παρουσιάζει σήμερα ο πανεπιστημιακό χώρος είναι το αποτέλεσμα του έργου τους εδώ και 40 τόσα χρόνια που είχαν την αποκλειστική ευθύνη της φύλαξης.

Όπως έγραψε και ο Πάσχος Μανδραβέλης, εμετρήθησαν, εζυγίσθησαν και εβρέθησαν ελλιπείς.

ΥΓ1: Αυταπάτες διανοουμένων, η Ιστορία έχει πολλές καταγράψει.

ΥΓ2: Οι πρυτάνεις κρίνονται και αυτοί. Δέν βρίσκονται στο απυρόβλητο λόγω της θεσμικής τους θέσεως. Πρυτάνεις, υπήρχαν και επί χούντας.

ΥΓ3: Μερικές, ελάχιστες, στιγμές των ευγενών και υπερβολικά υπάκουων φοιτητών:

• Φοιτητές εμποδίζουν άλλους φοιτητές να δώσουν εξετάσεις (Σεπτ. 2011)
• Φοιτητές εμποδίζουν καθηγητές να ψηφίσουν ((Νοε. 2012)
• Φοιτητές εμποδίζουν καθηγητές να κάνουν μάθημα (Δεκ. 2013)
• Φοιτητές απαγορεύουν στον πρύτανη να μιλήσει (Αύγ. 2014)
• Φοιτητές απαγορεύουν και εμποδίζουν καθηγητή να παραδώσει (Ιούν. 2017)
• Φοιτητές εμποδίζουν την έξοδο καθηγητών από την αίθουσα (Δεκ. 2018)
• Φοιτητές προπηλακίζουν καθηγητή του ΑΠΘ (Μάρτ. 2020)

Το ψάρι βρωμάει απ' το κεφάλι

 Η αντίδραση των πρυτάνεων και άλλων πανεπιστημιακών παραγόντων στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο κάνει ολοφάνερους τους λόγους για τους οποίους εδώ και δεκαετίες τα ελληνικά πανεπιστήμια βρίσκονται σ' αυτό το πρωτοφανές χάλι.

Το μόνο που ενδιαφέρει τους τύπους αυτούς είναι να λυμαίνονται τίς πιστώσεις των ιδρυμάτων παράγοντας ελάχιστο ή καθόλου έργο.

Γι' αυτό αντιδρούν στη θεσμοθέτηση βάσης εισαγωγής και στη διαγραφή των αιώνιων φοιτητών. Ανησυχούν μή πάει και χάσουν τους πελάτες τους.

Δέν θέλουν την αστυνομία και θέλουν να φυλάνε οι ίδιοι το πανεπιστήμιο. Τί έκαναν γι' αυτό 40 τόσα χρόνια;; Πόσες φορές μπόρεσαν να προστατέψουν την δημόσια περιουσία αλλά και την ελευθερία του λόγου;; Καμία!

Να υπογράφουν δηλώσεις υπέρ του Κουφοντίνα, ξέρουν. 

Αίσχος κύριοι "πρυτάνεις". Αίσχος!

Ελπίζω να γνωρίζετε ως εκ της θέσεώς σας οτι ο σεβασμός σε πρόσωπα ή θεσμούς κατακτάται. Δέν χαρίζεται, ούτε είναι δεδομένος, ούτε αυταπόδεικτος, ούτε κληρονομείται.

Κατακτάται μέρα με τη μέρα και ώρα με την ώρα με σκληρή δουλειά.

Και σείς όλα αυτά τα χρόνια μετρηθήκατε, ζυγιστήκατε και βρεθήκατε ελλειπείς. εξαιρετικά ελλειπείς, όπως εύστοχα γράφει ο Πάσχος Μανδραβέλης.

Είναι όλοι οι πανεπιστημιακοί έτσι; Όχι, μάλλον είναι οι λιγώτεροι. Ευθύνες όμως έχουν και όλοι οι υπόλοιποι, άξιοι κατά τα λοιπά πανεπιστημιακοί δάσκαλοι που ανέχονται αυτή την κατάσταση. Και είναι πολλοί αυτοί. Πιστεύω οτι είναι η πλειοψηφία.

Η ναζιστική μηχανή δέν αποτελείτο μόνο από τον Χίτλερ και τους πέριξ αυτούς γνωστούς συνεργάτες του, αλλά και από εκατοντάδες χιλιάδες ακόμα γερμανούς που στήριξαν ποικιλοτρόπως το καθεστώς αφού αυτό εξέφραζε τίς ποιό σκοτεινές σκέψεις τους.

Σκληρός ο παραλληλισμός, αλλά έτσι είναι.

Ελπίζω η σημερινή κυβέρνηση να έχει τα κότσια να προχωρήσει μέχρι τέλους, να κάνει την υπέρβαση και να καθαρίσει την κόπρο του Αυγεία.

Ήδη βιώνουμε τους καρπούς της Παιδείας της δεκαετίας του '80. Την αρχή της ήσσονος προσπάθειας. Απόφοιτοι πανεπιστημίων που δέν μπορούν να συντάξουν ένα απλό κείμενο να διατυπώσουν τη σκέψη τους.

Αυτά ως πρός την εκπαίδευση.

Για την πραγματική Παιδεία, αυτή που ολοκληρώνεται στο Γυμνάσιο, θα επανέλθουμε.

ΥΓ: Φαίνεται άδικη η απόδοση ευθύνης και στους άξιους πανεπιστημιακούς. Όμως, δέν αναφερόμαστε σε συνδικάτο εργατών λιμένος αλλά σε ανθρώπους της υψηλότερης εκπαιδευτικής βαθμίδας. Άν δέν μπορούν αυτοί να αποτελούν πρότυπο ελεύθερου Πολίτη, τότε ποιοί μπορούν;;

Αληθινός Φασισμός

Είμαι βέβαιος, οτι τα κωλόπαιδα αυτά όταν συλληφθούν -άν συλληφθούν- θα αυτοπροσδιορισθούν ώς άτομα του "αντιεξουσιαστικού χώρου", δηλαδή του "χώρου" που χαίρει της απεριόριστης εκτίμησης, συμπάθειας και προστασίας κάθε "προοδευτικού" νεο-έλληνα.

https://www.protagon.gr/epikairotita/thema-wrwn-i-syllipsi-twn-drastwn-tis-thrasydeilis-epithesis-sto-metro-tis-omonoias-44342205633

Η μόνη Επανάσταση, αυτή της Αλήθειας

Η καλύτερη συμβολή στο επετειακό έτος 2021 είναι η αναζήτηση της ιστορικής αλήθειας. Όχι της μετα-αλήθειας...

Ακολουθούν αποσπάσματα από την παρουσίαση στη lifo.gr του τελευταίου βιβλίου του Νίκου Πλατή. 

( https://www.lifo.gr/articles/archaeology_articles/307469/i-meta-alitheia-toy-1821 )

«... οι άνθρωποι είναι πιο πιθανόν να δεχτούν ένα επιχείρημα βασισμένο στα συναισθήματα και τα πιστεύω τους παρά ένα επιχείρημα βασισμένο σε αυτά καθαυτά τα γεγονότα... ... ... φτάσαμε να πιστεύουμε για την Επανάσταση του '21 άλλα αντ' άλλων, αγνοούμε παντελώς την ουσιαστική, την πραγματική ιστορία... ... ... Έτσι οι περισσότεροι σημερινοί Έλληνες προτιμούν να συνδέουν τα Δερβενάκια και όχι τη ναυμαχία του Ναυαρίνου με την επιτυχία της Επανάστασης του '21... ... ... Έτσι δεν υπάρχει στο εθνικό μας εορτολόγιο η 20ή Οκτωβρίου 1827, η χρονολογία που οι ξένες Δυνάμεις βούλιαξαν τα πλοία του Ιμπραήμ κατανικώντας τον και σώζοντας τη μέχρι εκείνη τη στιγμή εντελώς χαμένη επανάσταση, ενώ υπάρχει στο εθνικό μας εορτολόγιο η 25η Μαρτίου 1821, που τάχα ο Παλαιών Πατρών Γερμανός σήκωσε το λάβαρο της Επανάστασης στην αγία Λάβρα... ... ...μένεις με την εντύπωση διαβάζοντάς τα απομνημονεύματα του γέρου του Μοριά (την ΔΙΗΓΗΣΗ δηλαδή) πως σε όλη του τη ζωή ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης άλλο δεν έκανε από το να πολεμάει και να σκοτώνει τους κακούςΤούρκους. Πράγμα παντελώς αναληθές... ...
... Ότι στα Απομνημονεύματά του ο ίδιος ο Παλαιών Πατρών Γερμανός δεν αναφέρει πουθενά πως αυτός κήρυξε την Επανάσταση: «Η κοινή λογική λέει πως αν είχε κηρύξει μια Επανάσταση... θα το θυμόταν». Σωστά;... ... ... «Στην φρεγάτα "Ελλάς" διορίσθησαν τρεις κυβερνήτες. Οι ναύαρχοι Μιαούλης (Υδραίος), Ανδρούτσος (Σπετσιώτης) και Αποστόλης (Ψαριανός).Το γελοίο αυτό μέτρο, γράφει ο Heideck, "ήταν αποτέλεσμα της αντιζηλίας και της δυσπιστίας που επικρατούσαν ανάμεσα στα τρία νησιά... »